De federale regering had haar ontwerpresolutie over de Palestijnse kwestie misschien best eerst voorgelegd aan wie kan inschatten hoe dit document overkomt aan Palestijnse kant. Wellicht zou zij dan gemerkt hebben dat deze resolutie geen compromistekst is, maar een pro zionistisch betoog.

Wie pretendeert de Palestijnen een oplossing aan te bieden, maar per se zionistisch Israël buiten schot wil houden, negeert de kern van het probleem. Het resultaat daarvan is een tekst die meer dan halfslachtig is, hij is gevaarlijk.

Dat oordeel komt uit de pen van drie belangrijke Palestijnse organisaties: de mensenrechtenorganisatie Al-Haq Europe, Palestinian Human Rights Organisations Council – een koepelorganisatie van verschillende Palestijnse organisaties rond mensenrechten – en het Palestine BDS National Committee, de coördinerende organisatie van de BDS (Boycott Divestment Sanctions)-campagne wereldwijd.

In een gezamenlijke verklaring over de Belgische ontwerpresolutie reageren zij “met verbijstering”.

Onvervreemdbare rechten uitgehold

Zij noemen de resolutie “een verontrustend politiek document” dat in hun ogen neerkomt op “een regressieve verschuiving in het Belgische buitenlands beleid”, die een gevaarlijk precedent schept.

Fundamentele rechten, zoals het recht op zelfbeschikking en het recht op terugkeer, vastgelegd in het VN-Handvest en talloze VN-resoluties, en erkend door het Internationaal Gerechtshof, worden in de resolutie aan voorwaarden verbonden. Dat is ontoelaatbaar. Deze rechten zijn per definitie onvervreemdbaar. Er kan niet over onderhandeld worden.

De echte agenda van de genocide, de vernietiging van het Palestijnse volk, wordt ontkend

Als voorwaarde voor de erkenning van de Palestijnse staat stelt de Belgische resolutie de onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars en de ontwapening van Hamas en andere gewapende groepen. Daardoor wordt het zelfbeschikkingsrecht afhankelijk gemaakt van het opgeven van het gewapend verzet, dat in de resolutie gelijk wordt gesteld aan terrorisme.

Wanneer het over het Israëlisch geweld gaat, heeft de resolutie het over een “disproportionele reactie” in het kader van het recht op zelfverdediging volgens Artikel 51 van het VN-Handvest. De verhouding tussen de bezetter, die geen aanspraak kan maken op het recht van zelfverdediging in het bezette gebied, en het gewapend verzet, dat het recht heeft zich te verzetten, wordt op die manier omgekeerd.

De opstellers van de resolutie negeren het feit dat Israël een bezettingsmacht is en zich bijgevolg niet kan beroepen op Artikel 51.

Door de genocide te herleiden tot “een disproportionele reactie” wordt de echte agenda van de genocide, de vernietiging van het Palestijnse volk, ontkend. De enige duurzame oplossing, de onvoorwaardelijke erkenning van het zelfbeschikkingsrecht van de Palestijnen en de ontmanteling van het zionistisch apartheidsregime, is geen optie voor de opstellers van de resolutie.

Verdoezelend taalgebruik

De verklaring van de drie Palestijnse organisaties gaat ook in op de misleidende taal van dit document. De onevenwichtigheid in het benoemen van de gewelddaden van Israël en het gewapend verzet is opvallend.

De militaire raid van Hamas op 7 oktober 2023 wordt in de krachtigste termen veroordeeld (“gruwelijk”, “de dag waarop ieder idee van menselijkheid leek te zijn verdwenen”), terwijl de genocide wordt voorgesteld als een “terugslaan op die aanval met de bedoeling Hamas uit te roeien.”

Israël hongert een complete bevolking uit, ontoelaatbaar natuurlijk, maar de bedoeling is ok

De voortdurende schending door Israël van het staakt-het-vuren, het saboteren van de onderhandelingen en de openlijk beleden agenda Gaza volledig te willen vernielen worden herleid tot een mislukking van het staakt-het-vuren.

Dat heeft “geleid tot een hervatting van de militaire operaties van Israël op de Gazastrook en tot het doelbewust tegenhouden van alle humanitaire hulp, teneinde Hamas op de knieën te krijgen en de vrijlating van de gijzelaars te bewerkstelligen”. Vertaald: Israël hongert een complete bevolking uit, ontoelaatbaar natuurlijk, maar de bedoeling is ok.

Het gewapend verzet wordt meerdere keren als verzachtende omstandigheid voor het genocidaal geweld opgeroepen, zoals in deze paragraaf die stelt “dat de Israëlische reactie op de wreedheden van 7 oktober 2023 (…) disproportioneel is geworden en met name heeft geleid tot tienduizenden burgerslachtoffers, onder wie talrijke kinderen, tot de dood van humanitaire hulpverleners en tot de vernietiging van infrastructuur met een internationaalrechtelijke beschermingsstatus, in sommige gevallen als gevolg van het gebruik ervan door terroristische groeperingen”.

Slotwoorden die schaamteloos de Israëlische propaganda kopiëren.

In een andere paragraaf wordt gesteld “dat de Israëlische overheid sinds 2 maart 2025 de humanitaire hulp aan de bevolking van Gaza tegenhoudt; dat volgens schattingen van de Verenigde Naties thans circa 350.000 mensen in fase 5 van hongersnood verkeren, de hoogste fase; dat terroristische groeperingen of criminele organisaties in het verleden mogelijk humanitaire hulp hebben verduisterd;

dat men uiteraard alles in het werk moet stellen om zulks te voorkomen, maar dat dat de blokkering of terugschroeving van die hulp niet rechtvaardigt.” Criminele organisaties en het verzet in één adem, terwijl het nota bene niet Israël, maar wel het civiele bestuur van Hamas was dat tegen de plunderaars optrad.

De opstellers hebben hun uiterste best gedaan de Israëlische gruwel zo weinig mogelijk expliciet te benoemen

De opstellers hebben hun uiterste best gedaan de Israëlische gruwel zo weinig mogelijk expliciet te benoemen. Zo roept de resolutie “alle partijen ertoe op het internationaal humanitair recht te eerbiedigen, met inbegrip van het specifieke statuut van de ziekenhuizen en de hulpdiensten, en veroordeelt alle schendingen van dat statuut”.

Alle partijen? Heeft het verzet ook maar één ziekenhuis doelgericht gebombardeerd of één hulpverlener vermoord?

Eén of twee staten als oplossing?

Zeer problematisch in de resolutie is de weigering een andere optie te aanvaarden dan de tweestatenoplossing. Streven naar één staat wordt beschouwd als het opeisen van het hele gebied voor één partij met uitsluiting van de ander.

Zo wordt nog maar eens herhaald dat “Hamas Israël wil vernietigen en een Palestijnse Staat wil stichten “van de zee tot aan de Jordaan”, krachtens het Handvest van Hamas dat op 18 augustus 1988 werd uitgebracht”, een stelling die Hamas al lang verlaten heeft.

In de inleiding van Understanding Hamas and why it matters schrijven Helena Cobban en Rami G. Khouri over “de evolutie van het politieke denken van Hamas, van standpunten die in 1987-1988 nog een sterke nadruk legden op het religieuze en duidelijk anti-joodse tendensen vertoonden, tot standpunten die in 2017 werden geuit en onderschreven.

Die standpunten in 2017 waren veel duidelijker nationaal-politiek, waarbij de beweging moeite deed om afstand te nemen van antisemitisme en ook een duidelijk onderscheid maakte tussen het jodendom als religie en het zionisme als koloniaal-politiek project.” Het Israël dat Hamas vernietigd wil zien is dat laatste.

Een staat waarin Palestijnen en Israëli’s samenleven en gelijke rechten hebben, de eigenlijke betekenis van de slogan “From the river tot he sea”, kan uiteraard niet in overweging worden genomen in een resolutie die het zionistisch apartheidsregime in bescherming neemt.

Organisaties roepen op om deze resolutie te verwerpen en een op te stellen met organisaties die Palestina vertegenwoordigen

Het verbinden van de tweestatenoplossing met het recht op bestaan van een regime, dat bezig is de toekomstige bevolking van de tweede staat uit te moorden, is absurd. Hoe moet die tweede staat er komen als men de staat die dat met alle macht en onnoemlijk veel geweld verhindert, de hand boven het hoofd blijft houden?

Oproep

Zou het niet van elementair respect naar de Palestijnen toe getuigen om aan hen te vragen welke oplossing zij zien en alle Palestijnse stemmen, ook die in de diaspora, daarbij het woord te geven, zonder een oplossing op te dringen?

Voor Al-Haq en de twee andere organisaties onder de ‘Verklaring van Palestijnse organisaties over de Belgische ontwerpresolutie’ is die resolutie totaal onaanvaardbaar.

Ze roepen de Belgische politici dan ook op zich te bezinnen over de consequenties ervan. In de eerste plaats het voorwaardelijk maken van het zelfbeschikkingsrecht, wat neerkomt op het ondergeschikt maken van een onvervreemdbaar internationaal recht aan de politiek.

In de tweede plaats de omkering tussen agressor en slachtoffer wat betreft het recht op zelfverdediging. Ten derde de weigering Israël te veroordelen als een koloniaal apartheidsregime en het verdoezelen van de werkelijke agenda achter de Israëlische terreur.

Ze roepen hen dan ook op om deze resolutie in haar huidige vorm te verwerpen en een andere op te stellen, in overleg met organisaties die het Palestijnse volk vertegenwoordigen.

De tekst van de in dit artikel besproken verklaring is hier te lezen. De tekst van de Belgische Ontwerpresolutie vind je hier.