Nu het Franstalige Onderwijs de zomervakantie sinds enkele jaren heeft ingekort en Herfst en Krokus heeft verlengt laait het debat ook bij de Nederlandstalige Belgen op. Vooral Groen, onder de voortrekkersrol van Elisabeth Meuleman en Evita Willaert, out zich als voorstander van zo’n inkorting. Er zijn nochtans argumenten de zomervakantie te houden zoals die is.

De voorstanders hebben het vooral over kwetsbare kinderen die te lang zonder school zitten, kinderen die hun kennis verliezen, anderstaligen wiens Nederlands achteruit gaat. De argumenten zijn schaars en te weerleggen.

Ik heb het moeilijk met het begrip ‘kwetsbare kinderen’. Want, sorry dat ik u dit moet zeggen mevrouw Meuleman, u bent ook kwetsbaar. Een auto die je omver kegelt, ziekte, je partner die het afbolt. Kwetsbaar zijn we allemaal Meuleman. Als we dan toch kinderen willen indelen spreken we beter over hogere of lagere inkomensklasse (van de ouders). Kwetsbare kinderen…, de sociale sector struikelt over zijn eigen woordenschat.

Dat kinderen hun kennis verliezen vind ik ook geen goed argument. De beste leerschool is het leven zelf. Uiteindelijk worden de prijzen (diploma’s) uitgedeeld op latere leeftijd. Laat kinderen kind zijn. Vrij spel is hierbij cruciaal. De creativiteit in het bedenken van bezigheden bij vrij spel, de nieuwsgierigheid alles te ontdekken, daarin zijn kinderen gewoon beter dan volwassenen. Dat is aangeboren, je hebt daarvoor geen juf of meester nodig.

Een achteruitgang van het Nederlands hoeft ook niet problematisch te zijn. De meeste kinderen onderhouden dit wel vanzelf. Zij die echt in een bubbel leven of twee maanden in het buitenland zitten zijn een minderheid. De negatieve houding jegens kinderen die minder goed Nederlands spreken is overdreven. Het gaat niet om anderstaligen, het gaat om meertalige kinderen. Dat is een andere manier van kijken, een positievere manier.

Dit punt brengt ons bij de argumentatie de zomervakantie te behouden zoals ze is. Voor sommige mensen, met bijvoorbeeld familie in het buitenland, geeft een lange zomervakantie de kans een lagere tijd door te brengen bij hun familie. En als je eens gaat kijken naar de schoolgaande jeugd van tegenwoordig zijn de Belg-Belg kindjes een minderheid aan het worden. Steeds meer mensen hebben familie in het buitenland, geef hen de kans deze voor langere periode te bezoeken.

Tijdens de zomerperiode hebben veel studenten vrijaf als ze geen herexamens hebben. Hun jeugdig enthousiasme is onmisbaar om kinderen leuke kampen te bezorgen. Tijdens het academiejaar zich een hele week vrij maken is quasi onmogelijk voor studenten. Er zullen dus minder kampen zijn, kinderen zullen meer thuis zitten. Voor een deel van de kinderen is thuiszitten gelijk aan veel schermtijd. Laat kinderen genieten van de kracht van jonge mensen om hen een mooie tijd te laten beleven.

De meest logische argumentatie voor een zomervakantie van twee maanden is het weer. We halen komende week nog makkelijk meer dan 25°. Meuleman en Willaert willen kinderen weer achter de schoolbanken en met huiswerk opzadelen.  Wij willen buitenspelen. Tijdens de Herfst en Krokus is het gewoon slechter weer. De kans is groot dat kinderen dan meer binnen zitten en meer gamen, pc’en en tv-kijken.

Ook praktisch gezien is een langere zomervakantie beter. We gaan meer gespreid op verlof. Of denk maar aan de kampterreinen voor de jeugdbeweging. Die worden steeds schaarser wegens minder natuur en minder tolerantie. De beste plekken zijn een hele zomer bezet, als je de zomer inkort zijn er gewoon minder mogelijkheden.

1 september, de 1 januari voor de jeugd en al het personeel uit het onderwijs. Laat die traditie zijn wat ze is. De zomervakantie willen inkorten draait om geldingsdrang, betutteling en een gebrek aan vertrouwen in het vrij spelen en leren van het kind. Dat is jammer en het is jammer dat Groen daarin een voortrekkersrol neemt.