De uitspraak van de Franse rapgroep Sexion D’Assaut dat ze 100 procent homofoob zijn viel niet in goede aarde. Het nummer waarin ze zingen dat het hoog tijd wordt dat homo’s hun lul wordt afgesneden en ze voor dood worden achtergelaten evenmin.  De holebitransgenderbeweging maakte zich boos en de media brachten er gretig verslag van uit.

Toen bleek dat hun eerste grote toernee op 2 november ook langs de Brusselse AB zou passeren begon het ook daar te druppelen.  In navolging van afgelaste concerten in Frankrijk gingen ook hier stemmen op om de AB onder druk te zetten en de rappers niet te laten optreden. Zover is het niet gekomen. We hadden afgelopen zomer al een vergelijkbare rel gehad rond Beenie Man die door Couleur Café heel snel van de affiche was gehaald na gelijkaardig protest. Dat gaf een dubbel gevoel. Goed dat Beenie man leert dat je homofobie niet zomaar overal kunt verspreiden. Maar ook: elk afgelast optreden is een afgelast optreden teveel.

Regenboog

Maitre Gims, Petrodollars, Lefa, Doumams, Black Mesrimes, Adams, Maska en JR O Chrome (zo heten de leden van Sexion D’Assaut) waren totdantoe niet echt bezig geweest met het onderwerp homoseksualiteit.  Als ze verklaarden dat ze 100 procent homofoob waren was dat naar eigen zeggen om te benadrukken dat ze 200 procent hetero zijn. Het beeld dat ze van homo’s hadden moet ongeveer geweest zijn zoals ze het in een van hun songs vertellen: “Ver weg is de tijd waar homo’s zich in het geheim schminkten. Nu stappen ze door de stad lijkend op een regenboog.”  Wie opgroeit in de Parijse banlieus heeft wel andere dingen aan zijn hoofd: armoede, politiegeweld, drugs. Een plek waar je niet gaat wonen als het niet hoeft.

Weggehoond

Het groeiende succes van de groep (van enkele honderden fans naar enkele honderdduizenden) heeft er voor gezorgd dat hun teksten door een breder publiek werden gesmaakt en beoordeeld. En daar zitten uiteraard homoseksuelen tussen. In het beruchte interview met International Hip-Hop  zegt een van de groepsleden: “Stel je voor, er zijn zelfs homo’s die naar onze concerten komen!” Tijd voor een goed gesprek dus. Dat kwam er ook. Meer dan een keer zelfs. Het conflict is daardoor ontmijnd en dat was nodig. Tot spijt van wie het benijdt. Als je bepaalde commentaren hoort en leest merk je dat sommigen het liever op de spits hadden gedreven. Ik zag een talkshow waarin leden van de holebibeweging bijna werden weggehoond toen ze aankondigden met de groep te gaan praten. Een gesprek in plaats van een confrontatie houdt de zaak ook uit de klauwen van extreem-rechts. Dat is al anders geweest.

Beter dan een boycot

Ook in Brussel was er dinsdag een gesprek  Jochen Vanderworp van het Brusselse Regenbooghuis was erbij. Hij zei op Radio Centraal: “Ik ben blij dat we voor de dialoog hebben gekozen, we hebben daarmee meer bereikt dan het pleiten voor een boycot.” Hij voegde eraan toe: “Ik heb geleerd dat onze ‘witte’ boodschappen tegen homofobie de jongeren in de wijken niet bereiken. We moeten zoeken naar andere communicatiemiddelen”.  In het verslag op Facebook wordt ondermeer gezegd: “De ontmoeting draaide niet uit in een éénzijdige veroordeling van de groep door de LGBTQI gemeenschap, wat enkelen misschien verwachtten, maar in een verrijkende discussie. Zowel de groep als wij hebben geleerd uit deze dialoog.  Het sterkt ook onze strijd om verder druk te zetten op overheden en staten om holebi’s en transgenders te erkennen door het huwelijk en ouderschap open te stellen en anti-discriminatiewetten in te voeren. De overheid heeft hierbij een voorbeeldfunctie die nog te vaak onderschat wordt.” Lefa, die als woordvoerder van de groep optrad: “Toen we zulke uitspraken deden, zowel recent als vroeger in onze teksten, waren we te jong, of beseften we de gevolgen niet dat dit kon hebben op sommige personen (…) Het is pas sinds enkele maanden dat we regelmatig verenigingen ontmoeten zoal die van jullie.”

En nu concreet

De groep plant een concert in de Zenith in Parijs dat gericht zal zijn tegen discriminatie. Een deel van de opbrengst  gaat naar holebigroepen waarmee ze gepraat hebben en die zich ondermeer bezig houden met het opvangen van slachtoffers van homofoob geweld. Tijdens het concert in Brussel was geen homofobie te horen. De bezoekers kregen een flyer waarop een niet mis te verstane boodschap werd meegegeven: “Sexion D’ Assaut zegt het luid en duidelijk: om de zaak te doen bewegen moeten we samenwerken. Niet de ene tegen de andere. Groepen niet pakken op hun etnische, sociale, religieuze of seksuele kant. Zo gaat de rechtvaardigheid erop achteruit. Vechten tegen homofobie, racisme, antisemitisme is een zaak voor iedereen. Word je getroffen door discriminatie, vecht ertegen. Maar zorg dat je zelf geen instrument wordt van de haat. Er is geen kleine of grote discriminatie. We zeggen neen aan discriminatie over de gehele lijn.” Een flyer om in te kaderen. De dag waarop de holebi-beweging de slogan ‘Samen tegen homofobie en racisme’ tot de hare maakt geef ik een rondje.

Wrang gevoel

Ik ben heel blij met dit verhaal. Toch heb ik ook een wrang gevoel, dat vooral is veroorzaakt door de zeer boze en soms cynische reacties van sommigen in de beweging. Een kwaadheid die ik bijvoorbeeld veel minder ervaar bij diezelfde mensen als het over de uitspraken van aarstbisschop Leonard gaat. Hopelijk gaan de ogen bij sommigen nu wat verder open. De dialoog met de macho’s van Sexion D’Assaut is mogelijk en werpt vruchten af. Wat niet kan gezegd worden van onze aartsbisschop, hoe lief en zacht de man ook probeert over te komen.