Deze voetbalhooligans zijn de nieuwe stoottroepen die ook honderd jaar terug opdoken.
Voorheen hadden de geregelde vechtpartijen tussen VMO en AMADA nog een politiek alibi.
Vandaag worden er gevechten georganiseerd rond kleuren van sjaals. Op zoek naar een hiërarchie binnen het eigen wereldje.

In Club Brugge spelen er zoals in elke ploeg actieve christenen en moslims, blank en kleur, kalend en krulletjes samen.
Omdat kwaliteit op het veld draait rond nuttige capaciteiten. Het herkennen en erkennen van vooroordelen werkt daarbij productief.
Niet racisme is de vijand, want elke ploeg is divers. Wel een gebrek aan fairplay rond het veld en pogingen om met alle middelen professionele spelers van de tegenpartij te destabiliseren. Een gebrek aan die andere good old values dus.

Toch zou het verkeerd zijn in het maatschappelijk debat enkel extreem rechts te viseren. Met het risico door de doelgroep als moraliserend en met selectieve verontwaardiging te worden weggezet, trouwens. Elk engagement draagt de kiemen van onverdraagzaamheid. Met het risico op geslotenheid en om het eigen grote gelijk als spiegel voor de samenleving te gebruiken. Waar zit het evenwicht tussen amorele tolerantie en fanatieke beslotenheid?

Ceci n’est pas un problème sportif.