Vandaag hebben wij onze garderobe nog eens van een nieuw item voorzien. Bij deze gelegenheid maken we een selfie bij de doorstoken scarabee van Jan Fabre; een passend symbool, want ook uitbeelding van de manier waarop de mens vol aanmatiging vaak de medeschepselen op industriële wijze en bijna zonder maskering voor eigen belangen benut en beschadigd; en sinds een paar decennia beschadigd de homo economicus/industriosus dus ook de longen, het hart, het brein en het leven van de wandelaar… Ik maakte er een puntgedicht bij, staande bij die reuze ijzeren punt en het kleine maar in zijn pracht en taak in de habitat niet te vatten slachtoffer.
“Het is niet voor een appel en een ei
dat je dit comfort verwerft,
maar ik vind dat ik jaren genoeg verbrandingsgassen
heb geroken en geademd.
Lucht in Leuven, en in
de rest van de wereld
For that matter,
Het is gewoon geen proper verhaal meer.
Voor de liefhebbers overigens:
ik vind de Bijbelpassage
“Verzorg en bewijs eer aan Uw lichaam,
Want het is de tempel van de Eeuwige”
wel blijvend beste bron van inspiratie voor
doen en denken,
voor wat we moeten laten en graag
mogen doen.”
Tweede illustratie: een wat minder grimmige verschijningsvorm van de pogend groene krijger, onder de Italiaanse olijfboom in de Mechelse.
