. “Vlaams Belang was al langer irrelevant” zo stelt Dyab Abou Jahjah.”N-VA daarentegen is gevaarlijker, dat is wél
een democratische partij, en maakt dus kans om haar standpunten, die flirten
met extreemrechts, ook effectief uit te voeren. De N-VA staat op
sociaal-economisch vlak voor afbraakbeleid.”

Volksunie

Dat Dyab Abou Jahjah ooit de Volkunie met z’n stem gesteund had kreeg minder
weerklank: “N-VA is de VU niet. Ik hield
van de vooruitstrevende emancipatorische gedachte van de linkervleugel van de
VU. Die kwam op voor de achtergestelde rechten van de Vlamingen. Ik kon me
daarmee vereenzelvigen.”

Het deed me terugdenken aan
begin zeventiger jaren toen Renaat Vanheusden me vroeg om op de lijst te staan
van de Volksunie na maanden met Mijnwerkersmacht de mijnstaking van 1970
ondersteund te hebben. Daar zijn we niet op ingegaan, Jan Peumans daarentegen is
nog wel een verre afstraling van deze totaal verdwenen sociale dimensie in het Vlaams-Nationalisme
van de N-VA. Ook Bert Anciaux is er nog een beetje de spiegel van.

Resist inhoudelijk en strategisch nog niet verwerkt
door de PVDA

Nog minder aandacht ging naar z’n korte maar ter zake zijnde beschouwing over Resist
en de stemuitslag van de PVDA+. Of alle plooien gladgestre­ken waren na de
mislukte samenwerking van tien jaar geleden onder de noe­mer Resist zo vroeg De
Zondag: “Neen, die indruk heb ik niet. De
PVDA wil niet met mij geassocieerd worden, maar dat is fout, inhoudelijk én
strategisch.” Dat heeft Abou Jahjah er evenwel niet van weerhouden een van
de 300 stemmen te zijn die Links wilde versterken door voor Peter Mertens te
stemmen.

Naar allochtonen discours x, maar naar buiten y.

Wat de verkiezingen van 2014 betreft is Dyab Abou Jahjah evenwel scherp: “De partij stuurt dub­bele signalen uit wat
betreft diversi­teit en antiracisme. In allochtone middens zegt ze ‘x’, aan de
buitenwe­reld zegt ze ‘y’. Dat heeft haar stem­men gekost, al onderschat ze dat
zelf. De partij durft niet rechtuit spreken.”  

Liever niet teveel migrantensteun?

Het is zelfs de vraag of de PVDA wel gediend was met een open campagne tegen
racisme, voor diversiteit, met bv ook vrouwen met een hoofddoek op de affiche,
zo vroegen we ons af bij de lezing van het standpunt van Dyab Abou Jahjah. Was
de ‘strategie’ van de PVDA er bv niet op gericht om niet té veel migranten aan
te trekken, gezien de arbeiders in de grote sectoren nog altijd het eerste doelpubliek
zijn van waaruit de revolutionaire dynamiek op gang zal/moet komen. Pas in een
later stadium zullen andere werknemers en bevolkingsgroepen deze dynamiek
kunnen versterken. Althans dat halen we uit het interessante boek van Pascal
Delwit over de PVDA/PTB met een uitvoerige analyse van de periode met Resist. En
het is juist in de migrantenstad Antwerpen, dat er tussen 2012 en 2014 geen
progressie is gemaakt door de PVDA, en daar had het toch moeten gebeuren. “Dat heeft haar stemmen gekost” zegt Dyab
Abou Jahjah, “of minder doen verliezen
“ zo kan men eventueel in het partijhoofdkwartier van de  PVDA/PTB redeneren, dezelfde niet gestaafde
redenering trouwens als bij Resist in 2003.

Movement X, een nieuwe burgerbeweging
van Dyab Abou Jahjah.

Een nieuwe beweging werd door Dyab Abou Jahjah al langer in het
vooruitzicht gesteld. “Movement X wordt
een open beweging die strijdt voor een brede waaier aan bur­gerrechten” zo licht
Dyab Abou Jahjah toe… “Neem de demografische
verschuiving in ste­den: de allochtonen vormen er stil­aan de meerderheid… Autochtonen
stellen zich vaak te agressief op, en dat mondt uit in racisme. Allochto­nen
uiten hun frustraties soms heel negatief… Movement X wil weer een positieve dynamiek
brengen in de wijken… Wij gaan bijvoorbeeld initiatieven nemen tegen armoede,
voor een be­ter onderwijs, we gaan opkomen voor de rechten van mensen zonder papieren.
Onder de oprichters zitten allochtonen, autochtonen, atheïs­ten, moslims, zelfs
enkele parle­mentsleden… Dat we een politieke partij worden is mogelijk, maar
dat is niet noodzakelijk”.

‘De Stad is van ons’ een nieuw boek van Dyab Abou Jahjah

Na een 1^ste boek, Tussen Twee Werelden, de roots van
een vrijheidsstrijd zal kortelings een 2^de boek van Dyab Abou
Jahjah verschijnen, ‘De stad is van ons’.
“Het boek is mijn persoonlijke visie op de toekomst van onze veran­derende
steden. Als we nu niet ingrijpen, gaan de steden in grote proble­men komen. We
gaan strijd moeten voeren, maar ik geloof dat het posi­tief kan aflopen. Op
voorwaarde dat initiatieven zoals Movement X sla­gen”

 S4B

En de vraag naar Sharia4Belgium
kon niet ontbreken. Iets mee te maken vroeg De zondag.“ Ik noem de mensen van Sharia4Belgium salafi-fascisten (Salafis-ten zijn
fundamentalistische moslims, red.). Dat zegt genoeg, zeker?

Abou Jahjah staat blijkbaar
gereed om het gat te vullen dat de PVDA+ heeft laten liggen voor de
verkiezingen en dat PTB-GO! gedeeltelijk heeft opgevuld. Zal het van het 9^de
congres van de PTB/PVDA afhangen of eindelijk het debat gevoerd wordt dat in
2003/2004 is ontweken? Hopelijk zullen mensen als Dyab Abou Jahjah en zovele anderen in een gezamenlijke dynamiek verenigd
kunnen worden en politieke uitdrukking kunnen vinden.

Jan Hertogen