Stadsbezoek
We hebben slecht nieuws: tijdens de zomermaanden hebben we als Fietscampagne ‘Cycling the City’ in Geraardsbergen, thv de Kunstacademie, tellingen uitgevoerd van het aantal auto’s dat dwars door de stad komt gereden.
Het aantal loopt op tot meer dan 200 per uur! Dat zijn -op slechts enkele uitzonderingen na- allemaal auto’s die passeerden zonder eigenlijk doel, dus met mensen die niet naar een winkel komen of de horeca bezoeken. Het was ook niet om naar de grootste Kunstacademie van Vlaanderen te komen (ha nee, het was vakantie..). En om te parkeren was het al zeker niet: er zijn slechts 17 parkeerplaatsen in de winkelstraat. De kans dat een automobilist daar een parkeerplaats vindt, is bijzonder klein.
Die auto’s zorgen dus enkel voor extra verkeershinder, meer gevaar op de weg, vervuiling, lawaai, stress, een toename van fijn stof en zo meer. Allemaal dingen die ervoor zorgen dat meer mensen ziek worden (leestip: http://www.gezondheid.be/index.cfm?art_id=14773&fuseaction=art)
Wat is de meerwaarde van een continue doorstroom van auto’s in het stadscentrum, terwijl er voldoende parallelle wegen zijn (en met de Zonnebloem-Guilleminlaan zelfs een ‘ring van Geraardsbergen’) om van de ene kant van de stad(srand) naar de andere te rijden?
Nu zou je kunnen stellen dat de mensen naar de winkel moeten kunnen. Uiteraard. Maar dat doen die chauffeurs helemaal niet: ze rijden gewoon dwars door het stadscentrum, zonder te stoppen. Het is m.a.w. een auto-snel-weg: de automobilist wil zo snel mogelijk weg zijn. Daarvoor zijn andere wegen, me dunkt.
Voor mensen die de stad per auto bezoeken, dienen er uiteraard degelijke parkeerplaatsen voorzien op wandelafstand van de winkelstraten. Voldoende mogelijkheid om de auto kwijt te raken zonder te zorgen voor meer hinder in de stad. Dat klopt.
Maar mensen moeten daar ook toe aangezet worden, om de auto buiten het hart van de stad achter te laten, zodat een bezoek aan de winkels een aangename uitstap wordt, waarbij de kinderen zorgeloos door de straten en het Kunstplein (imagine that!) kunnen rennen.
Want daar kan ons Kunstpleinplan, dat we in het voorjaar met Fietscampagne ‘Cycling the City’ uitwerkten met een duidelijke afbakening en digitale montages hoe het er zou kunnen gaan uitzien, beslist in helpen: om mensen aan te zetten niet meer zonder eigenlijke bestemming de stad per auto te doorkruisen.
Modal shift
Om het mobiliteitsprobleem structureel aan te pakken, moet er natuurlijk ook verder gekeken worden naar andere mobiliteitsmodi, de ‘modal shift’, waarbij de soort verplaatsing de manier van verplaatsen bepaalt. Een brood halen bij de bakker kan bv. ook vaak te voet gebeuren; voor een bezoek aan familie of vrienden kan openbaar vervoer een mogelijkheid bieden (en dan hoef je niet te letten op een extra glaasje wijn..).
En niet te vergeten: vaak kan de verplaatsing ook met de fiets gebeuren. In een gemeente waar de afstand van het verst gelegen dorp tot de stad slechts 10 km is, -en de overgrote meerderheid van de dagelijkse verplaatsingen slechts max 5 km is!- is het best doenbaar om vaker de fiets te gebruiken.
Nu de zomervakantie achter de rug is, is het aantal auto’s die de stad doorkruisen nog meer toegenomen: we plannen binnenkort nieuwe tellingen.
Goed!
Er is ook goed nieuws: het lokale beleid zou stappen aan het zetten zijn om het Kunstpleinplan uit te voeren.
Dat is beslist een goed idee.
Maar misschien zouden de dames en heren van het beleid onze uitgestoken hand ‘s kunnen aannemen en ons uitnodigen op volgende vergaderingen over mobiliteit.
Met Fietscampagne ‘Cycling the City’ werken we namelijk op volledig vrijwillige basis al zes jaar aan een betere, duurzame, slimme mobiliteit in en rond onze stad. We doen dat door een doordachte campagne te voeren, met sprekende foto’s, om meer mensen aan te zetten minder de auto en vaker de fiets te gebruiken. We maken ook maquettes en voorstellen hoe het anders kan. En we doen dat onderbouwd: op regelmatige basis volgen we vormingen, workshops en lezingen over moderne mobiliteit. We organiseren ook zulke info-momenten in eigen stad (met o.a. burgemeester van Deinze Jan Vermeulen, prof. Eric Corijn (VUB),..). In het voorjaar van 2016 haalden we zelfs het LaMA-project van Netwerk Duurzame Mobiliteit naar Geraardsbergen.
Als dagelijkse fietsers kunnen we zelfs stellen dat we dag in dag uit werken aan een betere mobiliteit. En we doen dat steeds met uitgestoken hand naar het beleid. Bovendien zijn we ook vaak in contact met het hogere beleid, zoals de Provincie Oost-Vlaanderen, die onze inzet beslist naar waarde weet te schatten.
Waarom wil ons lokaal beleid dan niet onze uitgestoken hand zien? Durven ze niet misschien? Of zit hier meer achter?
Met alle actoren aan tafel zou het nochtans kunnen zorgen voor een draagvlak van een betere mobiliteit. Bottom-up, burgerparticipatief zoals dat heet. In andere steden heeft dat al goede resultaten afgeworpen; ga maar s kijken in Aalst, waar o.a. met ‘Aalst ontknoopt’ werk gemaakt wordt van minder auto’s in de stad.
Want dat is natuurlijk waar we heen moeten: stadscentra moeten i.p.v. openbare garages voor auto’s weer leef-plaatsen worden, veilige straten waar ouders met kinderen zorgeloos kunnen langskomen en pleinen waar het goed en aangenaam toeven is.
En waar mensen met elkaar in gesprek gaan, waar de ontmoeting centraal staat en het leven de boventoon voert.
Daar zou het Kunstplein kunnen voor zorgen in de binnenstad van Geraardsbergen: het zou de zoemende bijenkorf van het stadscentrum kunnen worden.
Als het stadsbestuur onze uitgestoken hand maar ‘s wil zien en samen met ons i.p.v. een klaagvlak, dat elke stap vooruit teniet doet, een draagvlak vormt.
Als we bijen willen in de stad…
