Het gaat bij de formatie in Willebroek erom dat de N-VA de persoon van Karim Hassoun, ooit voorzitter van de Arabisch-Europese Liga (AEL), wil weren. “Toch raakt er al weken geen meerderheid opgetuigd. Dat komt doordat burgemeester Bevers elke samenwerking weigert met Iedereen 2830 totdat de lijst Karim Hassoun aan de deur heeft gezet. Hassoun, geboren en getogen in Willebroek, is geen onbesproken figuur. Een twintigtal jaar geleden, toen de Arabisch-Europese Liga (AEL) van Dyab Abou Jahjah zich op het hoogtepunt van haar populariteit bevond, was Hassoun verantwoordelijke van de ordedienst van de organisatie. Hij coördineerde ook de zogenoemde burgerpatrouilles, die de politie moesten controleren op geweld tegen migranten. Later werd hij voorzitter van de AEL. (…) ‘Hassoun houdt er zeer extreme en polariserende meningen op na, waar hij tot vandaag achter staat’, zegt Bevers. ‘ Zo legde hij in 2016 een krans ter nagedachtenis van een overleden terrorist (Hezbollah-militant Samir Kuntar, red.), nota bene voor de deur van de Dossinkazerne. Hassoun schaart zich aan de zijde van terroristen. En met hem zouden wij een meerderheid moeten vormen?’

De wonderlijke toestanden in Willebroek roepen bij mij herinneringen op aan de beginperiode van de AEL. Ik had, als docent in het hoger onderwijs, een kopstuk van die organisatie, en ook een heel actief lid ervan, in mijn klas. Sympathieke jongelui, vond ik, en de AEL-acties rond de politie vond ik uitstekend. Toen kwam de schok: een eind verderop in mijn straat werd een islamleraar vermoord door een autochtone Antwerpenaar. De AEL was, terecht, hoogst verontwaardigd en voerde actie daarrond. Groot tumult in Antwerpen, en op de televisie zag en hoorde ik Guy Verhofstadt tekeergaan tegen de prille organisatie. Ik vond zijn discours zo walgelijk dat ik meteen besloot een lidmaatschap van de AEL aan te vragen. Niet omdat ik dacht iets te kunnen bijdragen aan de vereniging of enige rol te kunnen spelen, maar uit solidariteit en als verdediging van de AEL. Het leek me nuttig dat er ook personen lid zouden zijn die geen Arabische allochtonen waren.

Karim Hassoun, die de acties rond de Antwerpse politie organiseerde, heb ik helaas nooit ontmoet. Maar dat het fout zat bij de politie, wist ik. In het dichtstbijzijnde politiekantoor hing een affiche van het Vlaams Blok goed zichtbaar achter de balie. Dat zei me genoeg. Maar nu die herrie rond Hassoun in Willebroek. Ik walg alweer, nu van het discours van burgemeester Bever en de manier waarop hij Hassoun viseert, en zijn bekrompenheid van geest.

Bever wil Hassoun kelderen als sympathisant van het terrorisme, hoewel die zich daarvan distantieert. Heeft de burgemeester ook iets tegen het staatsterrorisme van Israël? Het staatsterrorisme dat aan de oorsprong ligt van het Palestijnse verzet? Is hij niet alleen tegen Jodenhaat, maar ook tegen Palestijnenhaat? Is hij een man van twee maten en twee gewichten? Is hij een politieke gluiperd? Of gewoon een domoor?

En hoe zit dat met die Jodenhaat in Willebroek? Kijken we eens naar die graffito die de Standaard publiceert, “doden die joden”, volgens de Standaard “compleet met hakenkruisen”. Bedoelt de krant dat die hakenkruisen wijzen op fascistische makers van de graffito? Wat er boven “doden die joden” staat wordt niet uitgelegd, al is het essentieel voor het begrip van de zaak. Er staat een Davidster, gevolgd door een gelijkheidsteken, en dan één enkel hakenkruis. (Vanwaar dat meervoud in de Standaard?) De boodschap is duidelijk, de graffito kant zich tegen het Joodse fascisme en wenst degenen die daartoe behoren de dood toe. Een nogal alledaagse boodschap, er zijn genoeg mensen die Netanyahu en consoorten dood wensen. Ik houd niet van doodwensen, maar is dit een probleem? Het Joodse fascisme was en is een probleem, en de oorzaak van veel ellende, maar die graffito niet, lijkt me. Het is ook geen antisemitische graffito, maar een anti-Israëlische, al is dat voor het fanatieke Jodendom hetzelfde, maar daar moeten we niet in meegaan. (1)

Als burgemeester Bever Hassoun verwijt dat hij “extreme en polariserende meningen” heeft – is dat dan geen onzin? Is het verdedigen van de rechten van de Palestijnen extremistisch? (En van de roof- en moordstaat Israël niet?) Polariserend? Is het maatschappelijk debat iets storends, zelfs iets verderfelijks? Is het niet noodzakelijk dat België, ja zelfs Willebroek, discussieert over wat er met Israël en Gaza aan de hand is? Wat voor een democraat is die burgemeester, die debat storend vindt, want polariserend, en die voor een functie die gaat over lokale problemen de internationale politiek als wegversperring gebruikt?

Laat ik eindigen met een citaat uit de Gazet van Antwerpen: “Ondertussen is Karim Hassoun in Willebroek bij een flink deel van de bevolking een populaire figuur die goede contacten onderhoudt met een aantal gemeentediensten. Hij trok naar de verkiezingen met zogeheten breekpunten voor moslims, zoals het hoofddoekenverbod in het onderwijs. Ook de verbinding tussen verschillende gemeenschappen was een van Hassouns thema’s in de campagne.“

(https://www.gva.be/cnt/dmf20241022_95476934 )

(1) In Mondoweiss kan je lezen dat een Joodse activiste in Canada die opkomt voor de rechten van de Palestijnen de Davidster die ze een jaar geleden nog droeg, nu niet meer draagt, want “Israël heeft van de Davidster een symbool van overheersing en fascisme gemaakt.”