In China mag je dat behoorlijk letterlijk nemen. Mensen, vaak nog maar 17 jaar oud springen door het raam van hun bedrijf. Niet omdat hun lief hen heeft laten zitten of omdat ze te weinig zakgeld krijgen maar omdat ze er 6 dagen op rij 12 uren of meer moeten werken. Er zelf niet mogen bepalen wanneer ze een plas of een kakske moeten doen, vooral hun bek moeten houden tijdens het werk en er moeten slapen in erbarmelijke omstandigheden met 8 op een kamer van enkele vierkante meters. En dit om uw en mijn iPod, iPhone of iWhatever in elkaar te steken.
Naarmate de vetzakkerij in de maatschappij steeds grotere proporties aanneemt worden de quotes helaas ook beter. In titel vermelde quote, vorige week door Joost Vandecasteele DS gebruikt bij een opinie inzake het probleem met de wachtlijsten voor gehandicapten schoot mij onwillekeurig te binnen bij het lezen van een artikel in De Standaard van zaterdag 10 augustus 2013.
De ploegbazen begonnen elke shift met de vraag ‘Hoe gaat het ermee’.
Iedereen was verplicht te antwoorden ‘Goed! Heel goed! Heel heel goed!’
Verbazen deed het artikel mij niet en dat verbaasde mij. Ik keek even naar mijn iphone om er een spoor van bewijs te vinden dat dit eigenste doosje dat mij door het bedrijf ter beschikking wordt gesteld ergens in China zou gemaakt zijn in mensonterende omstandigheden. Erger nog, misschien wel door Tian Yu zelf, het 17-jarige meisje die haar zelfmoordpoging overleefde, hierbij evenwel voor het leven verlamd is en nu terug is gekeerd naar het platteland bij haar familie. Een illusie armer. Nochtans was ze in eerste instantie aangetrokken door de schitterende wervingsfolder van het bedrijf Foxconn in Shenzen waar 40.000 mensen tewerkgesteld zijn en er werken als kippen in een legbatterij. ‘Maak snel je mooiste dromen waar’ stond er in het boekje en welke 17-jarige wil dat nu niet?
Foxconn wijst alle verantwoordelijkheid af en wijst op de bijzonder lage winstmarges die ze krijgt op goederen die het voor Apple maakt. Door de aanhoudende reeks zelfmoorden was Foxconn evenwel genoodzaakt dit probleem aan te pakken. Om deze prangende situatie op te lossen werden er…. vangnetten rond het bedrijf geplaatst. Weg de zelfmoordneigingen!
Ik staar nog eens naar de Mac waar ik voor zit, naar het logo en zie het stilaan veranderen van een appel in een citroen. Apple wordt hierdoor niet alleen een bijzonder zure ervaring. Het besef dat mensen worden uitgeperst als citroenen om dit stukje technologie op mijn bureau te krijgen blijkt moeilijk verteerbaar. Frustratie en onmacht maken zich meester van mij.
Ik zou Tian Yu willen bedanken omdat ze ons erop attent maakte in wat voor mensonterende omstandigheden zij moet overleven. Maar hoe kan ik haar helpen?
Het ga je goed Tian Yu en moge jouw daad niet voor niets zijn geweest.
En ook jou Tim Cook wens ik een schitterende toekomst toe, moge jouw bonus als CEO van Apple volgend jaar nog een pak hoger zijn. Ik dacht ook jou nog een berichtje te sturen maar publieke e-mail adressen zijn schaars bij apple en ook in de Europese hoofdzetel in Ierland waar je in 3 jaar tijd belastingen op een bedrag van 44 miljard dollar inkomsten ontweek ben je niet bereikbaar.
Misschien vind je wel de moed om Tian Yu eens te bellen met jouw iPhone? Uw technologie brengt mensen immers dichter bij mekaar, nietwaar?
