De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Die mees suidelike punt van die vasteland van afrika.

Die mees suidelike punt van die vasteland van afrika.

vrijdag 10 december 2010 23:47
Spread the love

Vertrokken vanuit Mosselbaai betekent dat we de regio van de “Kleine Karoo” verlaten. Vernoemde regio is de voorloper van de “Grote Karoo” en dat is woenstijngebied. Eens we een paar kilometer verder zijn komen we terug in de “Western Cape” en dat is de meeste groene regio van heel Zuid Afrika. We vertrekken vandaag 10 december 2010 al om 08.45 uur vanuit Mosselbaai. Het is grijs, bewolkt en we hebben de indruk dat het vandaag gaat regenen. Niets is echter minder waar.

Nederduitse reformisistische kerk.

We nemen de autoweg naar Swellendam. Het is een oud Nederlands dorp en dat zien we nog aan sommige typische gebouwen.

Overal zien we schoolkinderen op straat. Niet moeilijk want het is vandaag de laatste schooldag. Alle kinderen krijgen vandaag hun rapport en de grote vakantie staat voor de deur. Op 15 januari gaan de schoolpoorten terug open.

We parkeren de auto in Mainstreet vlak voor een mooi kerkgebouw. Het blijkt een kerk te zijn van de reformistische kerk. Het is een parel van een gebouw. We kunnen er binnen en worden er vergast op een gebedsruimte in een halfrond ingedeeld. De houten lambrisering, spreekgestoel, orgel en sitplaats voor de gelofigen zijn heel mooi. Moderne technologiën als computergestuurd breedbeeld, zijn volop aanwezig. Een vrijwilliger van de kerkgemeenschap, die toevallig langskomt, toont ons de kunstschatten en vertelt ons honderduit over de historiek. Wij begrijpen hem het best in het Zuid Afrikaans. Deze taal begin os hoe langer hoe beter te begryp. We vernemen wel van deze zeer sympathieke 80’er dat ook hier de geloofsgemeenschap hoe langer hoe kleiner wordt.

Geseënde kersfees.

We verlaten Swellendam om verder te rijden naar Cape Aghulhas. De autoradio staat aan. Met de regelmaat van de klok horen wij “ White Chrismus” en “ Jingelbells”!  Voor ons een bijna ongeloofwaardige ervaring bij zomertemparaturen van rond de 30 graden. Kerstmis, wordt hier blijkbaar wel gevierd. In de meeste steden en dorpen hangt er wel kerstverlichting maar de gekte zoals bij ons is nog niet aan de orde. Het blijkt nog een echt familiefeeste te zijn.

Naar het eindpunt van een continent.

De glooiende weg voert ons verder naar het zuiden. We zien het landschap veranderen. Op en neer dansenden gerstvelden links en rechts van de baan doen ons denken aan landschappen in Ierland, Schotland of Wales. Het is weer eens genieten. Via Bredesdorp dalen we af naar Struis Bay en verder naar Cape Agulhas. Veel minder bekent dan Cape Point maar wel het enige echte meest zuidelijke punt van heel Afrika. Hier smelten twee oceanen in elkaar. De warme Indische oceaan vloeit hier over in de koude Atlandische Oceaan. Deze smeltkroes van oceanen heeft in het verleden menig zeevaarder naar de ondergang gevoerd. Het is ongelooflijk dat we hier staan op het meest zuidelijk punt van het Afrikaanse continent. Het enige vaste land dat hierachter nog rest is de zuidpool. We wanen ons hier echt aan het einde van de wereld. Een heerlijk gevoel. De branding is oversaust met grote rotsblokken en stukken keistrandjes waar je super mooie schelpen kan vinden. Ik kan het niet nalaten om mij de vereenzelvigen met de prachtige decoratieve rotsen die het beeld vormen van één groot kunstwerk. Sylvie neemt foto’s naar hartelust. Dit punt toont ons als mens hoe nietig we zijn ten overstaan van de natuur. Ik zuig de zoute, zilte zeelucht in mijn longen en het voelt heerlijk.

We bezoeken de vuurtoren die als een statig speerpunt boven de rotsen en de golven zijn licht werpt. Deze toren is nog steeds een baken voor schepen en zorgt er voor dat de boten niet vastlopen op de rotsen en kliffen van deze gevaarlijke zeeën. In het verleden zijn hier, op dit uiterste punt, veel boten ten onder gegaan.

Overnachten op het eindpunt van de wereld.

Aangezien het hier zo mooi is beslissen we om een extra overnachting in te lassen. De golvende zee, de branding, de aanlokkelijke roep van het schuimende water brengen ons op één of ander wijze tot rust. Daar het onze laatste overnachting is van onze rondreis, voor we terug naar Gordons Bay rijden, willen we eindigen in stijl. Op aangeven van een schitterende dame van het lokale toeristische bureel, die ons doet denken aan La Esterella, verblijven we in een super B&B. Onze victoriaansuitziende prachtige kamer, kijkt uit over de schuimende branding van de zee. Terwijl ik dit zit te schrijven hoor ik de golven tegen de rotsen klotsen. En dit allemaal aan het eindpunt van de wereld. We maken nog een schitterende wandeling via een hikkingtrail naar het monument ter ere van de meest zuidelijke punt van Afrika. Deze avond eten we, op aanraden van onze joviale gastvrouw, in een landelijk maar overheerlijk visrestaurantje in de haven van Struys Bay. Het wordt een culinair genot. Mosselen in een garlickroomsaus en garnalencocktail als voorgerecht, calamarissteak voor hoofdgerecht en Don Pedro als nagerecht. Dit is met ijs met Whiskey en chocoladesaus en smaakt naar nog.

Dit is een meer dan waardige afsluiter van een super mooie rondreis. Aangezien we pas om 09.00 uur ontbijten kunnen we morgen vroeg nog een wandeling maken aan zee. Na het ontbijt rijden we richting Gordons Bay waar we de komende week zullen verblijven.

Maar morgen.

Morgen…

bezoeken we op aanraden van ons fantastische gastvrouw nog een paar leuke en verassende plaatsjes!

take down
the paywall
steun ons nu!