In de vlakten van Rusland en Oekraïne wordt traditioneel het liefst gevochten tijdens de zomermaanden. In de winter vriezen de noten je van het lijf, zodat het oorlogsplezier wat wegvalt, en in de herfst verander(d)en de wegen in modder-brij-poelen, zodat het zaakje nog moeilijk heroïsche allures krijgt. Sinds een kleine week zijn de legers van Kiev/Kyiv aan een interessante zomerse tegenaanval begonnen. Minstens duizend soldaten met goed materieel [pantservoertuigen en luchtsteun, schrijft Dominique Minten, die de oorlog al van in het begin volgt voor De Standaard] zijn een veertigtal kilometer doorgedrongen in vijandelijk gebied. Recent is een colonne van het vijandelijke leger in een hinderlaag gelokt en vernietigd. Dit is een Interessante ontwikkeling, want wie kent de uitdrukking niet “De aanval is de beste verdediging”?
Interessant ook omdat Oleksandr Syrsky, de opperbevelhebber, op die manier doet wat ook de begenadigde vechtjas en staatsman Winston Churchill een goed principe vond: “To bring the war to the enemy!”.
Het werd onhoudbaar, toch, hoe de legers van het Kremlin, zoals anderen in het nabije Oosten, alle oorlogswetten en oorlogsethiek aan de laars lapten, en burgerslachtoffers maakten waar ze konden, om een aspect van terreur door het gevecht te mengen?
De agressor is en blijft het Kremlin; het is een goede zaak dat eigen volk daar nu voelt wat het is, oorlog. [Het bood bondgenoten van het belaagde Oekraïense volk plezierige beelden: zoals monsieur Poetin tijdens een haastige vergadering voor de camera’s als nooit tevoren onzeker overkwam en bijna stotterend naar zijn woorden moest zoeken.] Zoals het niet slecht zou zijn dat burgers in Israël evenveel beelden konden zien en verslagen lezen als wij in democratisch-Westers België, beelden van de diepe ellende waarin de regering van Benjamin Netanyahou de mensen in Gaza heeft gestort. Ze krijgen daar echter zo goed als niets te zien op de nationale media. In oorlogstijd verdwijnt de waarheid vaak achter de schermen. Dat kan een democraat niet voetstoots goedkeuren.
Hoe dan ook, na bijna tachtig jaar is er weer oorlog aan de deur in West-Europa. Westerse bronnen hebben via de Financial Times vandaag documenten uitgebracht, een presentatie voor officieren in Rusland, met plannen om in geval van een oorlog met de NATO, bepaalde steden met atoomraketten aan te vallen. Dat lijkt ons niets speciaals, de vergadering ging enkele jaren geleden door, nog voor de inval in Oekraïne. Het zou mij niet verwonderen dat dergelijke plannen ook aan “onze kant” circuleren. Dat is nu eenmaal wat chef staven doen, op voorstel van generaals en toppolitici: operaties en strategieën plannen. Het lijkt wel geen toeval dat deze informatie deze week de openbaarheid bereikt: de afkeer voor elkaar stijgt aan beide kanten. De eeuwige spiraal lijkt zich weer op gang te trekken…
De Oorlog is weer volop vivant aan de Dnjepr, waar de legers van Hitler en Stalin destijds keihard een en ander uitvochten. Straks vlamt hij misschien ook te Evere en Antwerpen, te Berlijn of Londen. Oorlog en alles wat hij meebrengt is beslist té belangrijk, te ingrijpend, om niet tijdig vooruit te kijken.
(De kern van deze bedenking stond als toemaatje bij vorige blog, maar lezers wezen er ons terecht op dat zij beter als blog kon verschijnen).
Ter info en ter aanvulling en illustratie van het gemaakte punt: VRT news biedt deze 13de augustus een artikeltje “Polen koopt 96Amerikaanse Apache-gevechtshelikopters voor 9 miljard euro”. Te lezen via volgende link: AH-64 Helikopters versterken de Oostelijke NATO flank
Illustraties
Lichte tank uit WO II “Walker Bulldog” 65 mm en gemotoriseerde 155 mm artillerie M44 uit de fifties, bij het Musée du fort de Tancremont in de Ardennen (eigen foto’s). Dit kaliber van kanonnen wordt opnieuw aangeschaft door Defensie; een eerste 155-houwitser reed mee tijdens het Nationaal Militair Defilé vorige maand in de hoofdstad. Dit kanon is ook het meest gebruikt aan het Oekraïense front. Het is het soort munitie die in allerijl wordt bijgemaakt en gezocht op de internationale markten.
