In 1983 bracht Dylan zijn album Infidels uit. Daar staan twee onbehagelijke liederen op: eentje tegen de vakbonden Union Sundown en eentje pro-Israël: Neighborhood Bully. In dit laatste wordt de zionistische staat afgeschilderd als slachtoffer van geweld door zijn Arabische buren:

Well, the neighborhood bully, he’s just one man
His enemies say he’s on their land
They got him outnumbered about a million to one
He got no place to escape to, no place to run
He’s the neighborhood bully.

De invasie door Israël van Libanon was toen net een jaar geleden, en het bloed was nog maar net opgedroogd in Sabra & Shatilla.

In het lied toont hij verder een grote onwetendheid over de massale militaire steun van de VS aan Israël, want zingt hij:

He got no allies to really speak of
What he gets he must pay for, he don’t get it out of love
He buys obsolete weapons and he won’t be denied

Tien jaar eerder, in 1971 schreef Anthony Scaduto, al in The New York Times over zijn relaties met terreurrabbijn Kahan, diens Kachpartij en de Jewish Defence league: “Dylan’s interest in Israel and Judaism led him, over a year ago, into an unexpected relationship with Rabbi Meir Kahane and the Jewish Defense League,” Dylan bezocht meermaals meetings van de fascistische Jewish Defence League en er werd zelfs gesuggereerd dat hij ze financieel steunde. Scaduto schreef een biografie van Dylan, een basiswerk.

Nu nog is Bob Dylan een fervent tegenstander van de BDS-boycotbeweging

Gelukkig is het alleen maar de Nobelprijs voor Literatuur die hij kreeg en niet die voor de Vrede.

(Zie hiervoor Michael F. Brown in The Electronic Intifada van 18 oktober 2016.)