‘Klimaatactivisten zijn als watermeloenen. Groen aan de buitenkant, rood aan de binnenkant’. Een metafoor welke mij het meest bij bleef na het zien van de film ‘Merchants of Doubt’. Als u verwacht dat dit opiniestuk een beoordeling zal zijn over deze film, dan stopt u nu best met lezen. Dit is niets meer en niets minder dan een sceptische kijk op onze westerse maatschappij. Zout toevoegen doet u best zelf.

Warmer = beter?!

Laat mij toe terug te keren naar de jeugd van mijn moeder mid jaren ’80. Als u dacht dat klimaatopwarming een actueel gegeven was van vandaag de dag, praat dan eens met mijn moeder. Al jaar en dag, zelfs voor haar geboorte, schreeuwde men moord en brand over de klimaatopwarming. Het enige verschil met vroeger en nu, is dat een deel van de mensheid (weliswaar nog steeds een minderheid) stilaan ontwaakt uit haar roes van illusies. De maatschappij waarin wij vandaag de dag ons leven lijden (wat overigens geen typfout is) is hallucinant.

In de jaren ’90 verloor de tabaksindustrie een gigantische rechtszaak tegen de Verenigde Staten. In deze rechtszaak werden tabaksgiganten schuldig bevonden nadat zij de rokers had opgelicht. Tabaksgiganten trokken namelijk het feit dat roken kanker veroorzaakte sterk in twijfel, sommigen ontkenden dit gegeven zelfs. Deze rechtszaak was een eerste signaal naar de mensheid dat onze maatschappij doordrongen is met corruptie. Maar dit onderliggende signaal drong tot het grootste deel van de burgers niet door.

Met de klimaatopwarming is de hypocrisie niet anders. Daar waar milieuactivisten opduiken om hun medemens te overtuigen van de gevolgen van de klimaatopwarming, duiken ook vrijwel meteen tegenstanders op. Op zich is dat niet meer dan normaal. Bij zowat elk onderwerp kan men voor- en tegenstanders hebben, daar is niets mis mee. Waar wel iets mis mee is, is hun instabiele fundering van drogredenen.

Maar het probleem zit veel dieper genesteld. De anti-klimaatopwarmingscampagnes welke zo wijd mogelijk worden verspreid over de wereld, worden gesubsidieerd door zij die het meest baat hebben bij de klimaatopwarming, zoals de olie-industrie. Dankzij de klimaatopwarming zullen binnenkort boringen naar olie onder ijskappen mogelijk zijn waar men tientallen jaren nooit bij zou kunnen. Leuk toch, nog wat meer olie om onze zieke planeet de dodelijke koorts in te jagen. En je kan ze niet eens ongelijk geven, want de mensheid is onwetend genoeg om de drogredenen te volgen.

Het complot genaamd ‘onwetendheid’.

En daar zit nu net het grootste probleem, onwetendheid. De mens wordt dom gehouden. Ons huidig onderwijssysteem is dag in dag uit bezig met het welzijn van de jeugd, de volwassenen van morgen. Leerlingen moeten zich goed in hun vel voelen om zicht te kunnen ontplooien, en moeten hier overigens ook alle kansen toe krijgen. Maar met deze applausgeneratie gaan we niets anders creëren dan onwetende burgers die meer dan ooit hun corrupte overheid zullen volgen zonder haar in vraag te stellen, zonder kritisch te zijn. Het principe van vallen en opstaan wordt in het huidig onderwijssysteem nog amper toegepast. Leerlingen vallen vaak niet meer. Ze zitten, luisteren, en worden als het ware in een glazen kast bewaard. En als ze dat niet doen naar behoren, dan zal een of andere medicinale toepassing er wel voor zorgen dat ze blijven stilzitten en luisteren. Men creëert grijze muizen die in het gareel van de maatschappij lopen. Individuen worden bestreden als ongedierte.

Hoe kan verwacht worden dat, van een jeugd die zo beperkt wordt in hun kunnen, een kritische kijk naar de werking van onze overheden tot stand zal komen? Ons systeem gaat meer dan ooit onzekerheden en leugens de wereld in kunnen sturen om de bevolking naar zijn hand te draaien.

De commerciële tv-zenders zonden dagenlang niets anders uit dan berichten over terreurbestrijding na de aanslagen in Parijs. En dat terwijl de belangrijke COP 21 voor de deur stond. Massabetogingen werden afgeschaft, maar de kerstmarkt mocht wel plaatsvinden. Dit soort beslissingen laten de overheden naar corruptie ruiken. Men wil de bevolking het zwijgen opleggen.

De aanslagen in Parijs op onder andere Le Bataclan worden bestempeld als het 9/11 van Europa maar net zoals 9/11 zijn complottheorieën heeft, zo hebben de aanslagen in Parijs ook de zijne.

9/11 was voor de Verenigde Staten hét excuus om in Irak een oorlog naar olie te beginnen. Dit deed men natuurlijk onder het valse voorwendsel van terreurbestrijding. Tussendoor ging men ook trachten de westerse maatschappij te implementeren in Irak. 14 jaar later blijft Irak in anarchie achter, met Islamitische Staat als resultaat. En ook nu wordt er weer een soortgelijk excuus gebruikt. De aanslagen in Parijs waren dé aanleiding om massaal de aanval in te zetten tegen Islamitische Staat. Een beweging die voorgekomen is uit de oorlog in Irak, mede mogelijk gemaakt door de westerse maatschappij.

Onze manier is de “beste” manier.

De westerse maatschappij heeft altijd hun wil willen opleggen aan anderen. Hun methode is superieur, is het beste voor iedereen. Toch? De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is overigens opgesteld door de westerse maatschappij. Maar wie bepaald wat goed is of slecht is? Methodes welke in onze cultuur daadwerkelijk de beste of het meest effectieve zijn, kunnen in een cultuur anders dan de onze nefaste gevolgen hebben.

Neem bijvoorbeeld kinderhuwelijken. In de westerse maatschappij zijn kinderhuwelijken not done. De veiligheid en rechten van het kind moeten te allen tijde beschermd worden en dat is volgens ons niet het geval bij kinderhuwelijken. Maar bekijk het ook eens vanuit een andere cultuur. Ouders die hun kind niet kunnen voorzien in de basisbehoeften, schenden ook het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind en de mensenrechten. Het uithuwelijken van hun kind kan in hun situatie, hun cultuur, de beste mogelijkheid lijken om het kind een stabielere en veiligere toekomst te bieden. Wie zijn wij, westerlingen, om deze culturele overwegingen in twijfel te trekken? Wij zijn opgevoed in andere culturele omstandigheden. Wij hebben geen recht om andere culturen op te leggen wat goed of slecht is. Wij horen ons niet te bemoeien met andere culturen. Irak is daar een levend bewijs van. Na de bemoeizuchtigheid van westerse landen tegen het regime van Sadam Hoessein, is het welzijn in het land er allesbehalve beter op geworden.

Al deze conflicten zijn mogelijk gemaakt door de illusie waarin onze overheden ons doen verdwalen. De schepping van onzekerheden, feiten in twijfel trekken, is dé manier om de bevolking verdeeld achter te laten. Verdeel en heers. Een verdeelde bevolking zal geen verandering in gang zetten. Een verdeelde bevolking zal zelden beslissingen van hogere hand doen wankelen. Maar dat is net wat onze wereld vandaag de dag nodig heeft. Een bevolking die durft los te komen van de halve waarheden welke hun worden voorgekauwd. Een bevolking die het zand uit zijn ogen spoelt en doorheen de mistigheid van dit bestaan kan kijken.