Syrië en de financiële elite, wie zitten er achter de opstanden?
(Een lang, maar erg belangrijk artikel en een bijzonder interessante en verhelderende link hierboven over wie er achter de chaos zit in Syrië. Wees vrij om dit artikel en ander blog bijdragen van mij, alsmede bovenstaande link door te sturen naar potentiële geïnteresseerden. Dank voor de vele steun en interesse keer na keer. Beste groeten. – Mario)
De weg van de chaos
Zoals met de oorlogen tegen Irak en Afghanistan en de NAVO-operatie in Libië, komt na een tijd meer informatie naar buiten over het werkelijke doel van zulke westerse acties. De gewone Irakees of Afghaan is van al dat oorlogsgeweld in elk geval niet beter geworden. Maar de plannen voor een Nieuw Midden-Oosten – waarvan de eerste voorstellen in 2006 op tafel lagen bij de NAVO, politici en beleidsmakers – zijn nog niet compleet.
Destabilisatie
De destabilisatie-campagne die heden gaande is tegen Syrië kan men niet minimaliseren. Neo-conservatieve en zionistische lobbygroepen hebben al jaren geleden hun focus gelegd op het omver werpen van het regime van president Bashar al-Assad. President George W. Bush was echter te drukdoende met zijn oorlogen in Irak en Afghanistan en opvolger Barack Hussein Obama met zijn gezondheidshervormingen, die uiteindelijk een lege doos bleken te zijn. Ook op milieuvlak is Obama het knechtje van de olie-industrie. Een XL-pijpleiding van 14 miljard dollar wordt voorzien om Canadese olie uit teergronden naar het midden van de V.S. te transporteren. De burgerlijke ongehoorzaamheid leverde voorlopig geen resultaat op.
Omdat de republikeinse meerderheid de meeste voorstellen van de Amerikaanse democraten in het parlement in de papierversnipperaar gooien, zit Obama er al een tijdje voor spek en bonen bij. De economische malaise en de tegenwind voor zijn Libië-missie maken hem nu één van de meeste onpopulaire presidenten sinds George Washington. Van Obama’s “Plan voor Verandering” is niets terecht gekomen (en dat is dat nog erg positief uitgedrukt). En volgend jaar begint weer een verkiezingscampagne.
Aandacht afleiden
En wat doet een onpopulaire president? Juist, de aandacht afleiden door elke week nieuwe sancties tegen Syrië af te kondigen en steeds straffere taal aan het adres van Damascus. Het demoniseren van president Assad is intussen de favoriete hobby van zioniste – en minister van Buitenlandse Zaken – Hillary Clinton geworden. En de westerse politici doen maar al te graag mee. Ten eerste: om te verdoezelen dat ze een economische puinhoop hebben gemaakt in eigen land. Ten tweede: om de burgers te laten vergeten dat duizenden miljarden euros te leen werden gegeven aan Griekenland, dat al jaren sjoemelde met statistieken om eerst bij de EU en later bij de euro te worden toegelaten. Ten derde: om op een goed blaadje te staan in Washington en bij lobbygroepen die al jaren pleiten voor zware economische sancties tegen Damascus.
Wapenlobby
De Amerikaanse wapenlobby kon de Amerikaanse politici niet overtuigen om voluit Khadaffi en zijn burgers te gaan bombarderen (Obama kreeg zelfs een blamage van het Amerikaans parlement wegens zijn te grote voortvarendheid). Dus liet men de Fransen en de NAVO begaan tot Obama met speciale geheime noodkredieten uiteindelijk mee Libië ging bestoken omdat er geen schot in de zaak kwam.
Elke plat gebombardeerd dorp werd de dag nadien ingenomen door rebellen die een seintje kregen van de NAVO. Met nog een pak Aljazeera propaganda en honderden geheime agenten en special forces er bovenop, alsmede een westerse bommenregen (nevenschade: tienduizenden burgerdoden) kon men uiteindelijk Tripoli innemen.
De Libische goud- en geldvoorraad werd bliksemsnel vrijgemaakt. De rebellen dienden immers hun zware wapens nog te betalen die via scheepsladingen uit Saudi-Arabië en Qatar en over land via Egypte aan hen werden bezorgd. En straks moet hun geldbeugel opnieuw open om de hele infrastructuur en het land weer op te bouwen met de hulp van westerse bouwondernemingen en Europese Haliburtons.
Demonisering van Syrië
De weg van de chaos loopt inmiddels van Tripoli naar Damascus. Al jarenlang wordt het regime er gedemoniseerd. Assad wil immers de banden met Iran, Hezbollah en Hamas niet opzeggen. (Hamas denkt er ook niet aan om te verhuizen uit Syrië.)
Bovendien weigert de Syrische leider om de helft van de door Israël gestolen, bezette en geannexeerde Syrische Golanhoogten aan hen cadeau te doen. Volgens een “Israëlisch-Syrisch vredesplan” van president Obama zouden de gebieden met industrie en inwoners veranderen in een “vredespark” onder Amerikaanse controle, waarbij de Israëlische kolonisten nog jaren de tijd krijgen om hun illegaliteit teniet te doen. Omdat dit onaanvaardbaar is voor president Assad, moest hij het veld ruimen namens het westen en begon men in hogere versnelling de Syrische oppositie op alle mogelijke manieren te ondersteunen. Ook de inzet van extremisten werd vooropgesteld om Syrië te ontwrichten. Een campagne van door het buitenland zwaar bewapende en gefinancierde gangsters loopt al zes maanden in de Levant met intussen ruim tweeduizend doden tot gevolg.
Het Libanese leger verijdelde op zaterdag 10 september 2011 een poging om tasers en individuele communicatie-apparatuur te smokkelen naar Syrië door middel van een illegale grensovergang bij Deir al-Ashaer in de Rashayya regio. Het National News Agency meldde dat het leger een pick-up truck geladen met apparatuur halt hield die poogde deze naar Syrië te smokkelen. Het nam de apparatuur in beslag en startte een onderzoek in deze zaak.
Over deze campagne van destabilisatie en “creatieve chaos” enkele opmerkelijke opinies:
Riad Matqualoon (Jouhina News):
16 juni 2011
In een zeer vroeg stadium van de chaos – op initiatief van een aantal “rebellen” in Syrië – zag ik dat één van de oude Syrische vlaggen plotseling in het bezit was van een aantal demonstranten in Daraa.
Toen realiseerde ik me dat deze demonstraties goed werden georkestreerd en geen spontane handelingen waren, gedreven door oprechte eisen van de reformatie. De productie van oude vlaggen kost tijd en vergt lang en diep beraad om een hermaakte vlag te doen herleven en in het bewustzijn van de Syriërs te brengen. Dergelijke andere details bewijzen dat degenen die begonnen met de hele kwestie totaal werden gemanipuleerd door strijders ergens buiten Syrië. Degenen die legitieme en rechtvaardige eisen zochten bij de hervorming waren verkeerd en onbegrepen.
De Syrische vlag die de Syrische Arabische Republiek vertegenwoordigt is inmiddels lange geschiedenis, zelfs tijdens de Syrisch-Egyptische eenheid en ik weet niet waarom het goddelijke moet worden veranderd of vervangen door een oude tenzij natuurlijk, iets anders vooraf is ontworpen en voorbestemd anders dan voor een ‘vreedzame reformatie’.
Degenen die willen hervormen moeten de overheid wat tijd geven om de zaken op de goede weg te krijgen: dingen kunnen niet op één nacht tijd gebeuren.
Als we echte hervormingen zoeken, dan moeten we beseffen dat dergelijke hervormingen structureel moeten zijn en niet geïmproviseerd onder de druk van de hitte van bloedvergieten hier en daar in Syrië: structurele hervormingen kosten tijd en noodzaken ernstige overwegingen.
Ik kan u verzekeren dat de overheid en de veiligheidsdiensten geen botsingen met demonstranten willen, ik kan u verzekeren dat ze de ogen voor hen draaien in een hoop van het vermijden van een escalatie met iedereen, zelfs met mensen die het verkeer overtreden of de wet en illegaal huizen bouwen op landbouwgrond. Een paar dagen geleden heb ik als universitair docent in Damascus aan de universiteit met mijn collega-hoogleraren een student die bedrog pleegde tijdens het examen op heterdaad betrapt. Onmiddellijk dreigde hij ons met het in brand steken van zichzelf of het verzamelen van zijn medestudenten om te protesteren tegen de universiteit en een video naar het Aljazeera satelliet kanaal te sturen; wat een held van hem zou maken en moordenaars of regime loyalisten van ons!
Drie weken geleden vertelde een student van mij (Open University Program) me dat zijn broer, die 17 jaar oud is, na het vrijdaggebed deel nam aan een protestmars in Al-Tal, een landelijk gebied rond Damascus, en hij vroeg me “Weet je waarom hij dat deed? Omdat hij niet goed studeerde de afgelopen maanden en nu met zijn vrienden willen ze de situatie uitbuiten en zodoende de overheid verplichten om de baccalaureaat examens (einde van de middelbare school examens) te annuleren.
Het is duidelijk dat sommige mensen niet willen geloven dat Aljazeera en hun collega’s van de smokkelaars (zoals die van Talkalakh, of delen van Darraa en andere dorpen en steden op de aangrenzende gebieden), ex-gedetineerden, anarchisten, zelfs terroristen en islamitische fundamentalisten “helden van een revolutie” maken, terwijl die zich alleen maar richten op chaos en destabilisatie tegen het enige regime dat verzet biedt aan de Amerikaanse arrogantie en het Amerikaanse dictaat in het voordeel van Israël. Mensen die echte hervormingen wensen zijn gestopt met protesten sinds meer dan een maand nu. Aan het einde willen we allemaal hervormingen of laten we zeggen LATEN hervormen, maar in geen geval ten koste van ons bestaan, de onafhankelijkheid en onze nationale rechten.
(Professor aan de Jindal School voor Internationale Zaken in India. Hij is van mening dat BRICS landen – Brazilië, Rusland, India en China – hun lessen hebben getrokken uit het gebrek aan democratische consensus over Libië.)
5 september 2011
Het is belangrijk dat de BRICS-landen dit standpunt innemen; een verenigd front vormen en proberen om VN-resoluties en multilaterale sancties – die een glibberige helling kunnen worden en leiden tot een volwaardige oorlog en andere belangrijke chaos in het Midden-Oosten – te voorkomen. De enige afschrikkende werking ter preventie van een andere Libië-achtige tussenkomst van het westen is het feit dat Iran het Syrische regime ondersteunt. Zij zullen wezenlijk voorkomen dat een overname van Syrië gebeurt op de manier waarop de westerse mogendheden nu Libië hebben overgenomen – door het kapen van VN-resoluties om burgers te beschermen. (VIDEO)
(Senior actief lid bij de Council on Foreign Relations, behandelde Midden-Oosten zaken bij de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad 2001-2009.)
2 augustus 2011
De Alawieten generaals in het Syrische leger moeten het belangrijkste doelwit worden voor een campagne van psychologische oorlogvoering om hun gemeenschap een post-Assad toekomst te gunnen. (…) De V.S. moeten hen publiekelijk toespreken. Maar ze moeten hen ook privé bereiken door om het even welke inlichtingen- of militaire kanalen ter beschikking.
Hiervoor is de Turkse regering in staat om te helpen, want ze keerden zich tegen Assad nog voordat de Verenigde Staten dat deden. De Turken benadrukten hun eigen belangen, op zoek om Iran te verdringen als meest invloedrijke buitenlandse macht in Syrië.
(…) de V.S. moeten veel actiever worden in het verklaren van Assad en zijn naaste medestanders tot internationale paria’s, met behulp van eender welke multilaterale instanties die beschikbaar zijn en met gebruikmaking van veel scherpere presidentiële retoriek dan die we tot nu toe gezien hebben. Assad en zijn familie moeten een laatste kans worden aangeboden om nu ervan door te gaan voordat de wielen gaan draaien die ervoor zorgen dat hij voor altijd een internationale outlaw (vogelvrijverklaarde) wordt .
Ten tweede moeten we veel meer druk uitoefenen op het Syrische bedrijfsleven – soennieten, christenen en Alawieten – zodat deze in toenemende mate de Assads zien als een bodemloze aanslag op de natie en niet als een bolwerk tegen chaos. Dit betekent harder werken om de internationale samenwerking achter extra sancties te krijgen die zouden raken aan Syrische import en export, in plaats van uitsluitend gericht op de financiën van een aantal topambtenaren dicht bij Assad.
==> Opmerkelijk: Elliott Abrams heeft het over druk op Assad, die wordt gezien als “een bolwerk tegen chaos”, waarmee hij meteen bewijst dat het niet gaat over het ‘neerschieten’ van zogenaamd ‘vreedzaam protest’, maar om gevaarlijke bendes die chaos in het land veroorzaken.
En op 23 mei 2011:
Er is geen mogelijkheid dat Assad ernstig wil onderhandelen en dat een akkoord kan worden bereikt. Hij klampt zich nu wanhopig vast aan de macht en zijn enige echte bondgenoten zijn Iran en Hezbollah. Toch is Israël’s (en laat ons hopen, ook onze) belangrijkste voorwaarde voor elke overeenkomst een duidelijke breuk in die relaties: een einde aan de Syrische alliantie met Hezbollah en Iran. Anders zou Israël de (Syrische) Golan meten (terug)geven, in feite aan Iran – een daad van zelfmoord. Geen enkele Israëlische regering zou dat doen, wat suggereert dat de onderhandelingen met Assad geen doel hebben.
==> Dus: President Assad moet weg omwille van het feit dat hij de banden met de politieke partijen en verzetsbewegingen Hamas en Hezbollah en anderzijds Iran niet wil opblazen én omdat Syrië haar eigen grondgebied terug wil. Het gaat om de Golanhoogten: illegaal bezet door Israël sinds 1967 en geannexeerd sinds 1981. Dus wil men een regime in Damascus dat een gematigder pro-Israëlische koers vaart zoals de Syrische oppositie en de Moslimbroeders.
En op 26 maart 2011:
De Syrië / Iran / Hezbollah-as is een groot voordeel voor Iran en wanneer die eindigt zou dat het standpunt van Iran sterk verzwakken. Syrië is de enige bondgenoot van Iran in de Arabische wereld en haar landbrug naar Hezbollah. Recente rapporten van een Iraanse marine faciliteit in de Middellandse Zee heeft ons eraan herinnerd hoe waardevol een actief Syrië vandaag de dag is voor Iran. Als een soennitische geleid Syrië (en het land is voor 74 procent soenniet) de romance van het Assad-regime met de ayatollahs laat eindigen, zouden de Amerikaanse belangen in het hele Midden-Oosten er wel bij varen.
De macht van Hezbollah in Libanon zou meteen verminderen en het verzet tegen Hezbollah – de 14e maart beweging en de Libanese soennieten, christenen en Druzen gemeenschappen – zou sterker worden. Iran mogelijkheid om Israël bedreigen zou afnemen als het een landgrens met Israël door de Libanese Hezbollah gecontroleerde zuiden zou verliezen. Bovendien, elke keer als een tirannie in het Midden-Oosten valt, en vooral in het geval van de tirannie die het meest nauw verbonden is met Iran, maakt dit het eigen terroristische regime van Iran verouderd en afwijkende in een Midden-Oosten, waar de democratie zich verspreidt.
==> De Syrië / Iran / Hezbollah-as breken is dus het hoofddoel van diegenen die heden onrust en chaos veroorzaken in Syrië. Zodoende wil het westen de soennitische macht in de regio (Saudi-Arabie – Emiraten – Jordanië) versterken.
(De Franse president waarschuwde Syrië tijdens de Libië-conferentie op 1 september 2011 in Parijs.)
We hebben nu precedenten – de Ivoorkust en Libië. Dit wil niet zeggen dat we zullen betrokken raken bij meer conflicten. Maar we geven onze principes niet op. Het Syrische volk heeft het recht op vrijheid.
Centre for Research on Globalization
Het Centre for Research on Globalization (CRG) in het Canadese Montreal spendeert ook veel aandacht als onderzoeks- en mediagroep aan de gebeurtenissen in zowel Libië als Syrië.
Het is zeker een aanrader om eens te gaan kijken op hun webstek en de diverse video’s en artikelen over Syrië.
Een Nederlandse vertaling (AANRADER OM TE LEZEN) kan je hier terugvinden (en in pdf-versie: hier).
Enkele punten van aandacht door Prof. Michel Chossudovsky:
(Professor Economie (Emeritus) aan de Universiteit van Ottawa, Canada. Hij schreef ondermeer het boek America’s “War on Terrorism”.)
- De chaos in Syrië heeft niets te maken met interne politieke breuklijnen, maar was een voorgenomen plan door de V.S. en de NAVO om sociale chaos te veroorzaken, de Syrische bewindsploeg van Bashar al-Assad in het diskrediet te brengen en uiteindelijk Syrië als staat te destabiliseren.
- Sinds half maart 2011 voerden islamitische gewapende groeperingen, in het geheim gesteund door het westen en de Israëlische inlichtingendiensten, terreuraanvallen uit tegen regeringsgebouwen en andere geweldplegingen. Getrainde gewapende mannen en sluipschutters vallen de politie, de troepen evenals ongewapende burgers aan.
- Het objectief van deze gewapende opstand is om een antwoord uit te lokken van de politiek en de gewapende krachten, met inbegrip het inzetten van tanks en gewapende voertuigen zodat een “humanitaire” militaire interventie onder NATO’s “verantwoordelijkheid om te beschermen” een mandaat krijgt.
- In tegenstelling tot zijn van nature autoritaire bewind, is er aanzienlijke steun van het volk voor de regering van president Bashar al-Assad. Dit zien we aan de grootschalige massabetogingen voor zijn geleidelijke hervormingen.
- Al Jazeera, de Israëlische en Libanese pers bevestigen dat het hoofdkwartier van de Baath Partij en het gerechtshuis in Daraa half maart in brand werd gestoken, terwijl op dat ogenblik ze beweerden dat de demonstraties “vredig” verliepen.
- Terroristen infiltreerden in de burgerprotest beweging. Gelijkaardige daden van brandstichting werden uitgevoerd eind juli in Hama. Publieke gebouwen, waaronder het gerechtshuis en de Landbouwbank werden in brand gestoken.
- De opstand is rechtstreeks gericht tegen de seculiere staat. Het ultieme doel is de politieke destabilisatie en een regimewissel. De aanvalsploeg van gewapende mannen zijn betrokken bij terreuraanvallen tegen zowel Syrische legereenheden als burgers.
- In Karak, een dorp in de buurt van Daraa, dwongen salafisten dorpelingen om anti-regeringsprotesten bij te wonen en foto’s van president Assad te verwijderen uit hun huizen. Getuigen meldden dat een jonge moslim man die weigerde om een foto te verwijderen werd gevonden opgehangen op zijn veranda de volgende ochtend.
- Salafisten bedreigen momenteel in heel Syrië de christen gemeenschappen. Zo scandeerden ze in Duma, een voorstad van Damascus, “Alawieten naar het graf en christenen naar Beiroet”. Kerken kregen tijdens de Paasdagen dreigbrieven om het Salafistisch protest te vervoegen of hun deuren te sluiten. Twintig gemaskerde mannen op motorfietsen openden het vuur op een huis in een christelijke dorp nabij Daraa.
- Eind juli trad de opperbevelhebber van het leger en het hoofd van de Joint Chiefs of Staff (de gezamenlijke krijgsmachten) van Turkije, Generaal Isik Kosaner, samen met de commandanten van de marine en de luchtmacht af. Generaal Kosaner vertegenwoordigde een brede seculiere houding binnen de Krijgsmacht. Generaal Necdet Ozel werd aangesteld als zijn vervanger als commandant van het Leger en hoofd van de Joint Chiefs of Staff.
- Deze ontwikkelingen zijn van cruciaal belang. Ze wijzen op een verschuiving binnen het militaire opperbevel van Turkije in het voordeel van het Moslim Broederschap en alsmede een verbeterde ondersteuning van de gewapende opstand in Noord-Syrië.
- Militaire bronnen bevestigen ook dat Syrische rebellen “werden opgeleid in het gebruik van nieuwe wapens door Turkse militaire officieren op provisorische installaties in Turkse bases in de buurt van de Syrische grens.” (Infowars.com, 14 augustus 2011).
- Eind juli vielen terroristen ook een trein aan die spoorde tussen Aleppo en Damascus. De meeste van de 480 passagiers aan boord waren vrouwen, kinderen en patiënten die een operatie wachtte in de hoofdstad. (VIDEO) (Jouhina Portal News, 24 juli 2011)
- Ook de NAVO deed haar duid in het zakje door het leveren van anti-tank en anti-vliegtuig raketten, mortiergranaten en zware machinegeweren via de grond aan grote Syrische steden waar onrust heerst.(Press TV, 14 augustus 2011)
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
OOGGETUIGENVERSLAG
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Priester Daniël Maes bericht uit Syrië
Intussen kent het leven in Syrië op de meeste plaatsen zijn dagelijks verloop zoals priester Daniël Maes ons bericht uit Syrië:
Vrijdag 9 september 2011
Deze middag wordt vroeger gegeten omdat er na de middag een grote
familie komt voor een doop. Marc heeft zijn werk al gevonden en is
samen met Alex in de nieuwbouw balken aan het insmeren, waar zij zowel in de voormiddag als in de namiddag mee bezig zijn. Terwijl we nog aan tafel zijn komt een groep van 35 mensen met nog een vijftiental kinderen plots binnenvallen. Ze beginnen op het grote binnenplein onder de colonnade tafels klaar te zetten voor een maaltijd.
De priester van Qâra komt binnen en dringt er op aan dat ik zou assisteren. Dan verschijnt nog een priester, Naim Gharbi, die rector schijnt te zijn van het seminarie nabij Beiroet in Libanon. Hij komt een kind van zijn familie dopen. De baby is al enkele maanden oud. Hij stelt mij twee mensen voor, die zijn ouders blijken te zijn. Behalve deze ouders zijn ze allemaal erg ‘modern’ en feestelijk gekleed, zoals bij ons gebruikelijk is. Er zitten uiteraard nog al wat Arabische schoonheden bij met pikzwarte haar.
De doop gebeurt rond de doopvont voor de kerk. Het is een vrij
uigebreide ritus. Het kind wordt naakt in de doopvont geplaatst en
driemaal met water overgoten. Op het doopsel volgt het vormsel, waarna kaarsen worden uitgedeeld en allen de kerk ingaan. Daar wordt een processie gehouden, het evangelie gelezen en een heel klein stukje van de heilige communie wordt aan de baby, Nicole, uitgereikt. In de oosterse kerk horen doopsel, vormsel en eucharistie bij elkaar als één enkele inwijdingsritus. Met de nodige gelukwensen wordt de plechtigheid beëindigd. Terwijl ik me al teruggetrokken had kwam de moeder van de baby mij achterna en drong er op aan dat ik met de familie zou mee feesten. Ook moeder Agnes-Mariam wordt van haar bureau gehaald om mee aan tafel te gaan. Ik zit naast de dooppriester en kan nog wat vernemen van het seminarie in Libanon.
Deze priester zelf is een Syriër, afkomstig van Homs. Er zijn nu in Libanon een 33-tal seminaristen, afkomstig van Libanon, Syrië, Egypte. We wisselen onze emails uit en spreken natuurlijk over de huidige situatie. Hij hoopt uiteraard ook dat Syrië sterk genoeg zal zijn om zijn stabiliteit terug te winnen. Hij dringt er op aan om eens op bezoek te komen.
Vorig jaar was ik al in dit seminarie, waar tegelijk de patriarch
zetelt, maar dat was toch eerder in het voorbijgaan. Ik vraag hem wel
de groeten te doen aan professor Gabriel Hachem, een Libanees die de Belgische nationaliteit verkreeg toen hij in Louvain-La-Neuve
studeerde en in Wallonië parochiedienst deed. Hij zegt dat het een
goede vriend van hem is. Ondertussen hebben de kinderen zich volop
kunnen uitleven op het grote binnenplein rond de fontein en voor de
Romeinse toren.
Dit was uiteraard een aangename namiddag. Toch ontspon zich achteraf nog een interessante gedachtewisseling. Mère Agnes-Mariam vond dat dit soort doopsels meer kwaad dan goed doen en de priesters konden haar wel bijtreden. De opgedirkte vrouwen en mannen waren gedurende heel de liturgie bezig met het feest. Er was ook geen echte grondige voorbereiding van dit doopsel geweest.
Persoonlijk denk ik dat de tijd ook voorbij is om dergelijke doopfeesten te houden wanneer dit niet werkelijk een intrede is van gans de familie in het mysterie van Christus en de Kerk. Maar hoe het ondertussen praktisch moet weet ik ook niet.
’s Avonds gingen we verder met het boek Daniël hoofdstuk 8 en 9.
Uitzonderlijk boeiend om deze hoofdstukken te lezen in het licht van
die tijd en in het licht van onze tijd! Terwijl de grote gebeurtenissen zich ontplooien en de aardse machten elkaar opvolgen weeft God zijn geschiedenis in alle bescheidenheid. En het is Zijn geschiedenis alleen die blijvend is. De menswording blijft daarvan het levend voorbeeld. Terwijl keizer Augustus, de machtigste man van de
toenmalige wereld, aan allen zijn wil oplegt is er ergens een
onbeduidende geboorte in de meest schamele omstandigheden, in een uithoek van zijn immens Rijk. En toch was dit het enige belangrijke gebeuren van gans de mensengeschiedenis. Terwijl dat machtige Romeinse Rijk al lang museumwaarde geworden is, blijft het kleine ‘teken’ van Jezus’ geboorte allen maar in belang toenemen. Op gelijke wijze zoeken we in de profetieën van het boek Daniël naar deze kleine tekens voor onze tijd.
’s Avonds zitten allen samen in de zetels in de refter. De enen zijn
met kruiden bezig, de anderen met een laptop of een boek. Moeder
Agnes-Mariam zet de televisie op en heeft op een kwartier tijd alle
mogelijke kanalen overlopen met de laatste berichten over Libië, de
getrukeerde foto’s van de opstanden in Syrië, het beursnieuws en de
gedevalueerde geldwaarde…Marc zegt dat hij een dvd heeft van Taizé en die wordt getoond. Het Frans wordt in het Arabisch vertaald. De
familie van Zaki en die vriend schijnen nog nooit van Taizé gehoord te
hebben en daarom wordt deze korte dvd nog eens getoond. Het is
inderdaad indrukwekkend met beelden, getuigenissen en gezangen van duizenden erg jonge mensen. Alex neemt daarna het boek over het leven van de heilige Myriam Bawardy, die in Bethlehem een Karmel liet bouwen, precies volgens het model dat zij in een visioen gekregen had.
We herinneren ons deze Karmel bezocht te hebben waarbij we de mantel van Myriam Bawardy omhangen kregen. De Franse tekst van het boek wordt in het Arabisch vertaald en ook de kinderen zijn één en al oor. Terwijl het werk aan de kruiden langzaam vordert en de blaadjes van de steeltjes verwijderd worden begint de ene na de andere moe te worden en verdwijnt. Zo wordt het hier weer avond en nacht.
Zaterdag 10 september 2011
Vermits de verkoop van kruiden e.d.m. hier bijna stil gevallen is en
de kruiden toch volop geoogst worden is er iemand die ze naar Libanon brengt en daar probeert aan de man te brengen. Deze namiddag werd ieder die vrij was uitgenodigd aan de amandeloogst te beginnen. We waren met ruim 15, vrouwen en kinderen meegerekend.
Er zijn 300 amandelbomen en we hebben gewerkt van half drie in de namiddag tot half zeven. Er waren enkele mannen bij van de charismatische groep van pastor Nader. Wellicht hebben we een 30-tal bomen gedaan. De oogst bedroeg vele grote zakken. Ondertussen kennen we het verschil tussen rijpe amandelen, waarvan het omhulsel al openbarst en de nog groene.
Nu is het al avond en pastor Nader is zelf met een deel van zijn
gebedsgroep uit Damascus hier. We gaan zeker nog een boeiende avond beleven. Inmiddels stuur ik alvast dit berichtje.
# Meer informatie over Syrië kan U terugvinden op: http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com
