Dat er over het, al dan niet bestaan, van kwaliteitsvolle media gediscussieerd kan worden is een open deur intrappen. Een paar uitzonderingen onder journalisten, van wie we gefundeerde columns en artikels kunnen lezen in de papieren media, buiten beschouwing gelaten beginnen Vlaamse dagbladen meer en meer opvulsels te zijn die een maatschappij moeten sturen in een richting die de bobo’s aan de top goed uitkomt. Dagbladen verworden zo tot tabloids, kwaliteit gaat sluimerend over in riooljournalistiek. Onderzoeksjournalistiek werd reeds langere tijd geleden begraven, inhoud koppelen aan een maatschappelijk aspect en dat, neutraal, in vraag durven stellen zit er blijkbaar ook niet meer bij.
Op Kasumai beach in The Gambia is, wat een opluchting, geen wifi te verkrijgen. Geen tablets, I-weet-ik-wat-allemaals of slimme telefoons te bespeuren. De papieren versie van ‘Het Laatste Nieuws’ van maandag 6 januari,of is dat dan voorlaatste nieuws, is jammer genoeg, de enige manier om wat ‘up to date’ te blijven.
Op pagina acht, links onderaan staat een minuscuul artikel met als titel:’Luchtverkeer verstoord door arbeidsongeval.’ In Zeven regels staat er te lezen dat het personeel van het cateringsbedrijf LSG Sky Chefs, zaterdags, het werk had neergelegd. Een 59-jarige man overleed aan een dodelijk arbeidsongeval. Hij werd verpletterd tussen de laadkaaien en een vrachtwagen. Een 15-tal lange afstandsvluchten liepen vertraging op, vertrekken zonder maaltijd aan boord is nu eenmaal ‘not done’. Het Laatste Nieuws schrijft nog dat de directie het incident, sinds wanneer is een dodelijk ongeval een incident en geen accident, nieuwe verlichting liet plaatsen.
Als morgen werknemers op de luchthaven actie voeren voor hun veiligheid dan zorgt de media er persoonlijk voor dat de actievoerders verketterd worden. Men zoekt naar benadeelde passagiers die dan vervolgens in kranten, op radio en tv hun ongezouten mening mogen ventileren. Nu vraagt men blijkbaar aan niemand iets? ‘Meneer, de reden dat uw vlucht vertraging heeft is omdat er net iemand van de werknemers is overleden, omdat hij verpletterd werd om uw eten aan boord te proberen krijgen. Wat denkt u daarvan?’ Waar blijven de advocaten, die cirkelen als gieren boven elk sociaal conflict op de luchthaven, die handtekeningen inzamelen om te recupereren, wat te recupereren valt onder de gedupeerden. Was er echt niet één gier te bespeuren die zaterdag? Is er één journalist die, sinds zaterdag, aan de werknemers is gaan vragen of men ooit al melding had gemaakt over een tekort aan verlichting?
Vanuit Gambia vraag ik mij af hoeveel media aandacht dit dodelijk ongeval heeft gekregen. Ik bedenk mij ook dat de berichtgeving van alle neutraliteit beroofd is en hoe dit voor een indoctrinatie zorgt onder al haar kijkers, luisteraars en lezers. De tabloids bepalen mee de waan van de dag. Maar de dood van een mens, on the job verdient slechts zeven regels. En die dood is slechts ‘een incident’.
