Budgettair kan ik me maar één krant veroorloven. Helaas moet ik het dan ook stellen met de koppen van De Standaard en niet veel meer dan dat.
“De politicus is al te overmoedig
Net als slechte managers zijn politici te veel bezig met zelf oplossingen uit te denken, zegt Peter Van Humbeeck. Dat leidt tot conflicten en minder goede keuzes.”
Gelukkig vond ik een ouder artikel waarin de man wordt opgevoerd.
“Waarom handelen politici zoals ze handelen?
“Ik zie drie mechanismen: de druk om snel te handelen, het overlegmodel waarbinnen coalities functioneren en het streven naar een imago van krachtig bestuur. Vooral dat laatste geeft de doorslag. Meestal gaat het erom de achterban tevreden te houden. De beloning is dan herverkozen raken. Scoren op korte termijn is vaak de norm die bestuurders – en bij uitbreiding de hele maatschappij – hanteren.”
“‘Alerte’ media voeden de cultuur van snel beslissen zonder na te denken en versterken dus de cultuur van politiek amateurisme. Journalisten zien een minister liever afgaan in een debat dan een doordacht antwoord te krijgen. Een notie die nu veld wint, is ‘voortschrijdend inzicht’, lees: een minister of partij die van koers verandert op basis van nieuwe informatie of inzichten.”
“Daar wordt lacherig over gedaan. Maar levenslang leren en innoveren zijn er toch voor iedereen? Kortom, ook al vinden ministers langetermijnvisies en algemeen belang belangrijk, ze worden er niet toe gestimuleerd. De belangrijkste incentives zijn nu quick wins in plaats van beter bestuur. Daar zit de knoop.”
Er zijn tal van think tanks, studiediensten, onderzoeksinstituten, … en ook nog eens de media, actief in Vlaanderen. Ik gun die mensen hun banen en het zou best kunnen dat ze allen meestal minstens deels gelijk hebben. Maar – deze hamvraag is diegene die ik me stel – hoeveel levens redden zij met hun voorstellen, analyses, ideeën? Vaak zal het antwoord zijn: geen enkel. Ik ook nog geen, maar dat frustreert en pijnigt me elke dag. (Zou dat ook gelden voor de meesten van deze commentatoren?) Want elk jaar sterven er minstens duizenden mensen “voor niets”. Als ik de zoon van een oud-minister was, dan was ik nu misschien de premier. Maar zelfs indien niet, dan had ik de connecties om niet straal genegeerd te worden, de “juiste” opvoeding gehad om niet timide af te wachten wat het lot mij brengt, …
“Er liggen gigantische maatschappelijk- economische vraagstukken te wachten. Het wordt heet onder onze voeten, maar Vlaanderen lijkt soms wel een kikker in een warme ketel.”
Ik heb dringend een organisatie nodig die ECHT een verschil wil maken op de meest volkomen manier, die het wil hebben over alles wat belangrijk is en een 10 nastreeft voor creativiteit en openheid, die theoretische en universele inzichten waardeert maar op een pragmatisch-realistische manier hier-en-nu-resultaten wil behalen door te wijzen op het algemeen belang en te bewijzen dat egoïsme en kortzichtigheid nagenoeg altijd als een boemerang terugkeert, zich richt tot alles en iedereen, omdat wij maar één wereld en mensheid hebben.
Er wordt vaak gesproken over het democratisch deficit, de stem van de burger, … Hoe kan een onbeduidend iemand als ik wegen op de besluitvorming?
Mijn alternatief voor de partijpolitieke aanpak: dat de 100, 200, 300, … grootste verenigingen elk een gezant afvaardigen en dat elk advies 80 % van de stemmen behale. Het is ondoenbaar om “het volk” constant te raadplegen, ook al omdat ratio en kennis de basis zouden moeten zijn en niet emoties. De Brexit-winnaars en Trump haalden maar een goed kwart van de stemmen, en dat leidt tot de bekende resultaten.
To administre betekent toedienen. Ministers zouden dus eigenlijk moeten dienen en uitvoeren en niet alles zelf besluiten. Dat het huidige parlement dan zich beperke tot toezicht en correctie.
De (leden van de) Verenigde Verenigingen, zouden zij inzien dat elk goed idee, ook al komt van het geïsoleerde individuen, onderzocht moet worden? Ik mag het hopen.
“Als verenigingen werken we aan de samenleving, in de hoop ze een beetje beter, warmer en socialer te maken. Daarbij zoeken we allemaal naar manieren om effectieve en impactvolle veranderingen teweeg te brengen. Maar wat draag je nu precies bij aan de samenleving en wat leer je daaruit? Je voelt waarschijnlijk intuïtief aan dat je goed bezig bent, maar hóe goed is dat dan? En kan het beter? “
http://www.deverenigdeverenigingen.be/dossiers/impact/99-impactnetwerk
