De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De teloorgang en de val van … ongeveer alles en iedereen
Economische crisis, Opinie, Wereld, Toekomst, Situatie, Model -

De teloorgang en de val van … ongeveer alles en iedereen

dinsdag 27 september 2011 10:45
Spread the love

Een tiental jaar geleden, nog voor de aanslagen van 11 september 2011, voorspelde Goldman Sachs dat de BRIC-landen in 2040 in de top-10 van de wereldeconomieën zouden staan. Maar tien jaar later ziet de realiteit er al gans anders uit. Omdat het westerse model op apegapen ligt, gaat de Braziliaanse auteur-journalist Pepe Escobar van Asia Online op zoek naar het model van de toekomst en maakt hij de balans op van de voorbije 10 jaar. En onvermijdelijk vraagt hij zich af waar deze planeet naartoe gaat…

De BRIC-landen:

China is vandaag de op een na grootste economie van de wereld, Brazilië rangschikt op zeven, India op 10 en Rusland komt steeds dichterbij de top 10.
In PPP (purchasing power parity) of koopkrachtpariteit – een alternatieve manier om de relatieve koopkracht van twee landen te vergelijken – staat China op twee en India op vier, Rusland is zesde, Brazilië is zevende.
Sinds 2007 is de Chinese economie met 45% gegroeid (de Amerikaanse met minder dan 1%).
Voorspelde Goldman Sachs een eerste plaats voor China rond 2050, dan gaat het IMF er volgens bepaalde berekeningen van uit dat China in 2016 de plaats van de VS overneemt.
Tegen 2030 ziet de top-5 er volgens Goldman Sachs als volgt uit: China, VS, India, Brazilië en Mexico. Hallo West-Europa?

Amerika:

De George W. Bush’-doctrine van ‘’de nieuwe Amerikaanse eeuw’ werd gekenmerkt door drie vernietigende stadia: 9/11 (de ontploffing); de invasie van Irak in 2002 (preventieve oorlog); en de val van Wall Street in 2008 (casinokapitalisme).
Ondanks alles blijven de VS vandaag de grootste economie, blijft de dollar de reservemunt en is het Amerikaanse militaire apparaat onbedreigd.
Indrukwekkend, ware het niet dat het land overduidelijk in verval is,  terwijl het heen en weer wordt geslingerd door een verlammend populisme, een gedateerd orthodoxisme en casinokapitalisme.  Amerika is een supermacht die zijn politieke en economische verlamming aan de wereld demonstreert en er niet in slaagt om met een succesvolle exitstrategie voor de dag te komen.

Europa:

Het Europese systeem heeft zijn failliet bewezen. Of zoals de Spaanse indignados zeggen: ‘We zijn niet tegen het systeem; het systeem is tegen ons’.
Hoe precair de Europese financiën ook mogen zijn, Europa blijft ‘s werelds grootste markt. In tal van technologische deelsectoren is het continent even belangrijk of rivaliseert het met de VS, terwijl Perzische monarchieën op hun retour zwemmen in de euros (en in vastgoed in Londen en Parijs) om hun portefeuilles te diversifiëren. 
De Arabische Lente focust op democratieën van Europese stijl eerder dan op het Amerikaanse presidentiëel systeem.
In Spanje zit zowat de helft van de 16- tot 29-jarigen -een overopgeleide ‘verloren generatie’- zonder werk. In Groot-Brittannie oogt het niet veel beter met 20% werklozen in de leeftijdscategorie 16 tot 24 jaar, zowat een gemiddelde voor de rest van Europa. In Londen is een kwart van de beroepsbevolking werkloos, terwijl in Frankrijk 13,5% van de bevolking op minder dan 1.000 euro per maand overleeft.
Europese leiders (de neo-Napoleonistiche president Nicolas Sarkozy, de Britse premier David (of Arabia) Cameron, Premier Silvio (“Bunga Bunga”) Berlusconi, en kanselier Angela (“Dear Prudence”) etaleren samen naast een gebrek aan verbeelding vooral een opvallende incompetentie.
Toch is de rol van een slim Europa allesbehalve uitgespeeld: het Avondland kan zijn bondgenootschap met de VS opzij zetten om plaats te maken voor een Euro-Aziatische toekomst. Het kan banden smeden met China, Rusland en India terwijl de zuiderse landen betere betrekkingen nastreven met Turkije, het Midden-Oosten, Latijns Amerika en Afrika.

Azië:

Opkomende Aziatische landen -niet enkel China en India, maar ook Indonesië (240 miljoen inwoners) en Vietnam (85 miljoen) – bieden het Westen enig economisch soelaas dankzij de opkomst van de Aziatische middenklasse.
In China leven al 300 miljoen mensen – amper 23% van de totale bevolking – in middelgrote en grote steden. Allen beschikken ze over een inkomen en vormen nu al een economie die tweederde is van de Duitse.
De Chinese middenklasse omvat al 190 miljoen gezinnen; tegen 2025 moeten er dat volgens McKinsey 372 miljoen zijn. (Indien de in de maak zijnde vastgoedbubbel de Chinese economie niet op de knieën dwingt)
India telt vandaag 15 miljoen gezinnen met een jaarinkomen van 10.000 dollar; tegen 2016 moeten er dat 40 miljoen zijn (totaal 200 miljoen mensen). Het India van 2011 is vergelijkbaar met het China van 2001.
Wie 10.000 dollar per jaar verdient heeft in China of Indonesië een comfortabel leven; terwijl een Amerikaan die 50.000 dollar per jaar verdient net kan rondkomen.
De Chinezen hebben 3.200 miljard Amerikaanse dollars in valutareserves; 40% van het globaal totaal.
Toch is het Chinese economische wonder, zonder politieke vrijheden, allesbehalve een aantrekkelijk model.

Conclusies:

De klassieke boemannen van deze wereld – Osama bin Laden, Saddam Hussein, Muammar Gaddafi, Mahmoud Ahmadinejad (opmerkelijk genoeg allen moslims!) – doen dienst als kleine zwarte gaten die onze angsten moeten absorberen. Toch zullen ook zij het Westen niet van de ondergang redden.
Al in de aanloop van de invasie in Irak vroeg Immanuel Wallerstein zich in zijn boek The Decline of American Power niet langer af of Amerika al op de terugweg was, maar of het land zijn plaats aan de top zou afstaan zonder al te veel schade te veroorzaken aan zichzelf en de wereld. Het antwoord op die vraag is spijtig genoeg: neen.
Wie had kunnen voorspellen dat 10 jaar na de aanslagen op de Twin Towers, de Arabische Lente mensen op straat zou brengen die bereid zijn hun leven te geven om hun droom waar te maken, namelijk een glimp van de westerse democratieën te kunnen opvangen en dat terwijl islamofobie en rellen in verschillende Europese hoofdsteden regeren en de financiële en economische crisis Londen deze zomer in vuur zetten? Aan die droom lijkt nu dankzij inmenging van het middeleeuwse Saoedische koningshuis en de Nato een einde gekomen.
Wat betreft het Midden Oosten en Noord-Afrika heeft de Nato tot taak de VS en Europa aan de macht te houden, de BRICS van de macht te houden en de ‘lokalen’ op hun plaats te houden. In Noord-Amerika bevindt de middenklasse zich in een staat van lichte wanhoop, terwijl China zijn zoveelste boom beleeft en de wereld de adem inhoudt voor het volgende economische lijk dat uit de Europese kast valt (en dat daarna).
‘Wanneer het kapitalisme op de spoedafdeling ligt,’ besluit Escobar, ‘betalen de meest kwetsbaren de factuur- en die factuur wordt onveranderlijk betaald met bloed.’

http://www.atimes.com/atimes/Global_Economy/MI27Dj01.html

Bron : Express.be

take down
the paywall
steun ons nu!