Tenzij Europa er alsnog in slaagt een coherente strategie uit zijn mouw te schudden, duurt het niet lang meer of het continent glijdt af naar een globale strategische irrelevantie. Dat schrijft de Financial Times in een editoriaal. De krant somt daarvoor twee redenen op:

1. Toen de voormalige Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld in de aanloop van de Irakoorlog sprak over ‘oud Europa’ en ‘nieuw Europa’, was het makkelijk voor de Europese leiders om die opmerking af te doen als ‘typisch neoconservatieve propaganda’. Maar wanneer diens opvolger Robert Gates vorige week de Europese lidstaten van de Nato de mantel uitveegde voor hun gebrek aan verantwoordelijkheidszin en hun onvermogen om hun deel van het militaire werk in Libië voor hun rekening te nemen, wist iedereen in Europa dat Gates de waarheid sprak. Het Libische conflict legt nogmaals de tekortkomingen van de Europese militaire capaciteiten bloot.

2. Een tweede pijnpunt is de manier waarop Europa tracht de schuldencrisis te bezweren. Wie bij de lancering van de euro in 1999 zou hebben voorspeld dat de Europese Centrale Bank en de Duitse regering vandaag in een gevecht zouden zijn verwikkeld over de manier waarop de Europese monetaire unie gered moet worden, zou toen zonder meer zijn uitgelachen. Maar de kakafonie van tientallen, zo niet honderden verklaringen van Europese leiders over de crisis, bevestigen enkel het ontbreken van een coherent Europees plan en vernietigen stilaan maar zeker het vertrouwen van de financiële markten in een goede afloop.

Europa betaalt nu al een hoge prijs voor de vergissingen die het maakte in het eerste decennium van de euro. De kans bestaat dat straks nog een zware factuur volgt:  de Amerikaanse terugtrekking uit Europa veroorzaakt door onze ‘softe gedemilitariseerde cultuur’. Maar de hoogste prijs wordt ongetwijfeld wat iedereen die Brussel een beetje volgt, vreest: Europa’s globale irrelevantie.

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/1ffbc83e-990d-11e0-acd2-00144feab49a.html#axzz1PnJu0NNh

Bron : Financial Times