De jongeren”revoluties” die in Europa  blijken ook in vlaanderen één en ander los te maken, zals bleek uit het verhitte debat dat ontstond na de uitspraken van Louis Tobback (SP.a), die beweert “de jongeren niet meer te begrijpen”. Nu draagt ook het dagblad “de Standaard” zijn steentje bij tot de diffamatie van de protestbewegingen. De jonge redacteurs van de krant trekken ten aanval.

                                                                   *** Arne Baillière

Dat de quote van  Louis Tobback wel uit een historisch blunderboek lijkt te komen (De Gaulle komt er ook in voor) , kan men met een beetje sarcasme nog als een de facto ondersteuning van de protestbeweging opvatten, gezien Tobback met zijn rijke historische background zelf wel moet weten welk effect dergelijke statements door politieke dinosourussen  op spontane protestbewegingen hebben.

Maar wat te denken van een statement als

“Godnogaantoe, ik word gek van die zelfgenoegzame lamlendigheid van sommige jongeren. Ze doen soms zo verdomd weinig moeite.Die generatie heeft op dit moment nochtans alles om het spel op hoog niveau mee te spelen, of op het op zijn minst vanop de eerste rij mee te maken: de kennis, het comfort, de kansen, de context. Maar ze slikt die vervulde voorwaarden als stroop en wentelt zich vervolgens in een intellectuele loomheid met de eigen navel als middelpunt.”

Ann het woord is Standaard- redactrice Sarah Vankersschschaever in een opinie artikel getiteld  “ Ik ben 24 en geef Tobback een beetje gelijk” .

Dat de generatie 20- tot 30 jarigen “alles” in de hand heeft om op hoog niveau mee te spelen, staaft mevrouw Vankersschaever niet met eender welke feiten. Het is een opiniestuk, feitelijk bewijs is natuurlijk maar van ondergeschikte orde, het belangrijkste is het meegeven van een bepaald idee.

Jammer genoeg bewijst Van Kersschaever met haar eigen opinistuk ook niet dat de nieuwe generaties in staat zijn het journalistieke spel op hoog niveau mee te spelen. Over wèlke jongeren het precies gaat word gemakshalve in het midden gelaten.

Meer dan twee alineas inleiding en een verwijzing naar Louis Tobback waren niet nodig om dit “opiniestuk” te laten aflijden naar een beschamend festival van onwaarheden en veralgemeningen in het genre van  “Het klinkt ontmoedigend voor zij die zich hier niet in herkennen, maar Generatie Y mist ambitie.”

Ook dat ze enkele “anonieme” voorbeelden aanhaalt van “mensen die ze kent”, die de luiheid van de anderen moeten bewijzen, laat zien tot welke dieptes het dagblad “De Standaard” bereid is te gaan om de jongeren te discrediteren en hun protest bewegingen vanop voorhand af te doen als het verwend geblaat van een “lost generation”.

In kritische fases dienen de traditionele media tot het bestendigen van de maatschappelijke orde, dat wist men ten tijde van  Karl Marx al, en ook nu trekken de trouwe soldaten ten strijde tegen de dreigende omverwerping van die orde. Het propaganda – offensief tegen de jongerenrevoluties is ingezet.

Een bloedhond moet gevonden worden om de eigen generatie te bekladden en in de media te vernederen, Van Kersschaever dient zich aan. Voor ambitieuze redactrices een ideale gelegenheid om op een goed blaadje te komen bij de “hogere machten” in de redactie, voor alle anderen een wansmakelijk schouwspel.

Dit godsoordeel over de “futloze eigen generatie” zal nog een lange tijd aan de “carrière” van Van Kersschaever blijven hangen. Ze verspilde geen woord aan de economische oorzaken van de jongerenopstanden, maar dat is misschien te veel verwacht.

In elk geval is het niet zo dat de jeugd alle kansen krijgt, anders zouden de kranten elke dag vol staan met onzin à la Vankersschaever, in een medialandschap bevolkt door onwetende, oppervlakkige, over beschamend weining historisch en dialektisch inzicht beschikkende “jonge  redactrices” die vanuit het veilige redactiestulpje, compleet met professionele “arty” profielfoto op de pagina van de Standaard.be, iets bedrijven wat ik niet beter kan omschrijven dan “intellectuele loomheid met de eigen navel als middelpunt.” 

Maar dat is niet zo. elke dag weigert de Standaard namelijk lezersbrieven, opiniestukken, bijdragen… van tientallen mensen, jong en oud, die oneindig veel beter geschreven zijn dan het generende  gestuntel van Van Kersschaever. Dat de jeugd “alle kansen” krijgt is een waarheid die in elk geval niet bij haar eigen werkgever geldt.

Nog zo´n detail dat Van Kersschaever over het hoofd zag in haar opiniestuk,is dat de jongerentprotestbewegingen ook ten strijde trekken tegen de vergroeiing van de traditionele media met de traditionele politieke klasse. Na bijdragen zoals de hare, kan het niemand verwonderen waarom.

AB