2024. Menig Vlaams-nationalist hoopt op een meerderheid NV-A – Vlaams-Belang, of toch ministens op de onbestuurbaarheid van het land.

De verkiezingen zijn nog een jaar ver en er kan nog heel wat gebeuren. Een meerderheid van rechts met extreemrechts in het Vlaams Gewest zie ik niet gebeuren, zij halen samen geen 50%. Onder meer dankzij PVDA dat een alternatief vormt voor de malcontente werkende klasse die geneigd kan zijn om voor het Belang te stemmen. Het Rousseau effect, met een positionering rond het centrum, kan de NV-A een klein percentje kosten.

Een meerderheid voor de separatisten wordt moeilijk, maar daarmee is het land nog niet gered. Het is nu al duidelijk dat Vooruit rekent op besturen met NV-A. Vooruit is dan ook een echte bestuur partij met carrière politici. Een brede basiswerking, zoals het bij socialistische partijen hoort, is er niet. Ook dat wijst erop dat Vooruit een centrumpartij is (geworden).

NV-A – Vooruit dus in polepositie voor 2024. Liefst samen met CD&V.

Rousseau lijkt geen veto tegen ‘een nieuwe staatshervorming’ te zullen stellen. In ruil haalt NV-A zijn scherpe rechtse kantjes er wat van af. CD&V is al blij dat het erbij mag. Het is voor NV-A een partner die minder tegen een nieuwe staatshervorming zou zijn dan Open-VLD. Die is toch nog iets meer aan België gehecht. Vooruit en CD&V zouden dus wel eens kunnen meegaan in een zoveelste staatshervorming, want zoals het nu is georganiseerd (na al die staatshervormingen op vraag van de Nederlandstaligen) werkt het toch niet zoals het zou moeten. Die nieuwe staatshervorming wordt niet verkocht als de splitsing van het land, want daar zijn ze (Vooruit en CD&V) officieel tegen, het zal er dan wel niet ver afzitten. Wanneer dan enkele jaren later blijkt dat ook na deze staatshervorming de zaken niet efficiënt verlopen zal men meegaan met NV-A en stellen; ‘misschien kunnen we maar beter splitsen’. Omdat een deel van de achterban daar niet voor is zal men dat verkopen door een klein stukje België over te houden.

CD&V en Vooruit lijken dus zonder het zelf te beseffen de strategie van NV-A te volgen om het land te laten verdampen tot er niets meer overblijft en ‘we maar beter kunnen splitsen’. Wie pro-België is weet wat het niet moet doen in het stemhokje.

De vraag om te splitsen komt vooral uit het Vlaams-Gewest waar de meerderheid Nederlandstalig is. Nochtans is de splitsing van België een slechte zaak voor de Nederlandstaligen. 

Nu vormen Nederlandstaligen de meerderheid van het land. Wanneer het Vlaams Gewest zich afsplitst is dat nog meer uitgesproken. Maar er blijft wel een Franstalige minderheid. De regeling rond Brussel wordt hoe dan ook complex. Een Franstalige minderheid, een complexe regeling rond Brussel. Een onafhankelijk Vlaams Gewest zal lijken op België.

In Brussel en Wallonië worden de Nederlandstaligen een minderheid die niet meer op de steun van het Vlaams Gewest kan rekenen. In Brussel zal het moeilijk worden dezelfde rechten te behouden dan diegene waar de Nederlandstaligen momenteel van genieten. De Vlaamse onafhankelijkheid laat de Nederlandstaligen in Wallonië in de steek.

Ondertussen wonen steeds meer Nederlandstaligen over de taalgrens op zoek naar betaalbaar wonen, groen en ruimte. Het Vlaams-Gewest is helemaal volgebouwd, probeer maar eens een nieuw voetbalstation te bouwen. Onder de taalgrens is nog een beetje ruimte over. Vergane industrie kan plaats maken voor nieuwe projecten.

Veel ruimte voor vakantie in het Vlaams Gewest is er niet. Een extra toeristenbelasting elk weekendje als men naar de afgestoten Ardennen gaat moeten de ‘Vlamingen’ erbij nemen. Organisaties van sportevents (bv. in de Ardennen) uit het onafhankelijk Vlaanderen gaan minder snel vergunningen krijgen want het betreft organisatoren uit het buitenland.

Nederlandstaligen die zich in Wallonië hebben gevestigd wonen na een splitsing plots in een ander land dan hun familie.

De internationale gemeenschap zal het afstoten van een minderheid als asociaal aanzien.

Wallonië en Brussel zullen blok vormen tegen het Vlaams Gewest bij onderhandelingen rond Brussel.

Het argument van de jaren ’90, een sterk Vlaanderen binnen een sterk Europa houdt steeds minder steek. Europa heeft het moeilijk. De burgers houden niet van zo’n ver weg bestuur en grootse instellingen zijn vatbaar voor corruptie. Liever houdt men de politiek kort bij huis, vandaar ook het succes van conservatieve euro-sceptische partijen.

In het belang van de Nederlandstaligen moeten zij rechten krijgen in heel België.

Houffalize is van ons!

Nederlandstaligen moeten in heel België hun papieren in het Nederlands kunnen krijgen. Wie een zaak wil openen ten Zuiden van de taalgrens kan dat in het Nederlands doen. In elke bibliotheek van het land moet er een aanbod in het Nederlands zijn. Een Nederlandstalige school in pakweg Spa moet kunnen etc. De taalgrens wordt met andere woorden afgeschaft en de rechten van de Nederlandstaligen uitgebreid. Hier spreekt men Nederlands! geldt dan voor heel België.

In ruil voor de uitbreiding van de rechten van de Nederlandstaligen erkent men de realiteit dat er een Franstalige minderheid leeft in het Vlaams Gewest. Zij krijgen ook alle rechten. Het Frans een bedreiging voor het Nederlands? Ni zwanzen. Het Engels is een bedreiging voor het Nederlands.

Meer België, in het belang van de Nederlandstaligen!