De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De opkomst van de Amerikaanse Gestapo

De opkomst van de Amerikaanse Gestapo

zaterdag 10 augustus 2019 13:04
Spread the love

(Afbeelding: Wikimedia commons, public domain)

In dit stuk dat verscheen op counterpunch.org (7 augustus 2019) vergelijkt John W. Whitehead het Amerikaanse Federal Bureau of Investigation (FBI) met de Duitse Gestapo uit het Derde Rijk en vindt opmerkelijk veel overeenkomsten en historische nazisympathieën. Alle minimale beperkingen, die aanvankelijk de surveillance-activiteiten van de FBI binnen de grenzen van de wet hielden, zijn na 9/11 vrijwel verdwenen. Zijn dringende vraag is: Kan het Vierde Rijk hier, in Amerika plaatsvinden?

Ondanks het vingerwijzen en kreten van ontzetting van degenen die volgen hoe de regering zich bij elke gelegenheid van de rechtsstaat afkeert, is de vraag niet of Donald Trump de nieuwe Adolf Hitler is, maar of de Amerikaanse politiestaat het nieuwe Derde Rijk is.

Voor degenen die het huidige en het voorbije politieke landschap kunnen bekijken zonder partijdige oogkleppen, zijn de waarschuwingssignalen onmiskenbaar: de liefdesaffaire van de Deep State met totalitarisme begon lang geleden.

De Amerikaanse overheid bewonderde het nazi-regime zo dat ze na de Tweede Wereldoorlog in het geheim Hitlers medewerkers rekruteerde, hun protocollen overnam, hun gedachtegang over recht en orde omarmde, hun tactiek stapsgewijs implementeerde en de basis legde voor de opkomst van het vierde rijk.

Klinkt dat vergezocht? Lees verder. Het is allemaal gedocumenteerd.

Zoals historicus Robert Gellately opsomt: “Na vijf jaar Hitlerdictatuur, in 1938, werd de nazipolitie het FBI-keurmerk toegekend.” De nazi-politiestaat werd aanvankelijk zo bewonderd om zijn efficiëntie en orde door de wereldmachten van toen, dat J. Edgar Hoover, toenmalig hoofd van de FBI, metterdaad één van zijn naaste medewerkers, Edmund Patrick Coffey, in januari 1938 naar Berlijn stuurde op uitnodiging van de Duitse geheime politie – de Gestapo.

De FBI was zo onder de indruk van het nazi-regime dat, volgens de New York Times, in de decennia na de Tweede Wereldoorlog de FBI samen met andere overheidsinstanties, agressief ten minste duizend nazi’s rekruteerde, waaronder enkele van Hitlers hoogste handlangers.

Alles bij elkaar genomen, kregen duizenden nazi-medewerkers – waaronder het hoofd van een nazi-concentratiekamp – geheime visa en werden ze via Project Paperclip naar Amerika gebracht. Vervolgens werden ze aangenomen als spionnen en informanten en gecamoufleerd om ervoor te zorgen dat hun ware identiteit en banden met Hitlers holocaustmachine onbekend zouden blijven. Al die tijd werd duizenden Joodse vluchtelingen de toegang tot de VS geweigerd op grond van het feit dat dit de nationale veiligheid zou kunnen bedreigen.

Om het nog erger te maken, De Amerikaanse belastingbetalers hebben sindsdien betaald om deze ex-nazi’s op de loonlijst van de Amerikaanse overheid te houden. En naar echte Gestapo snit zag iedereen die het aandurfde uit de school te klappen over de clandestiene nazi-banden van de FBI, zichzelf bespioneerd, geïntimideerd, lastiggevallen en bestempeld als een bedreiging voor de nationale veiligheid.

Alsof de geheime, door de belastingbetaler gefinancierde tewerkstelling van nazi’s na de Tweede Wereldoorlog door de overheid niet erg genoeg was, hebben Amerikaanse overheidsinstanties – de FBI, de CIA en het leger – veel van de aangescherpte politietactieken van de nazi’s volledig omarmd en ze herhaaldelijk gebruikt tegen Amerikaanse burgers.

Inderdaad, elke dag die voorbijgaat, leent de Amerikaanse overheid wederom een bladzijde uit het draaiboek van nazi-Duitsland: Geheime politie. Geheime rechtbanken. Geheime overheidsinstanties. Toezicht. Censuur. Intimidatie. Pesterijen. Foltering. Beestachtigheid. Verregaande corruptie. Uitlokking. Indoctrinatie. Onbepaalde detentie.

Dit zijn geen tactieken die worden gebruikt door constitutionele republieken, waar de rechtsstaat en de rechten van de burger de overhand hebben. Het zijn eerder de kenmerken van autoritaire regimes, waar de enige wet die ertoe doet in de vorm van hardhandige, eenzijdige dictaten komt van een opperste heerser die een geheime politie gebruikt om de bevolking te controleren.

Dat gevaar wordt nu gevormd door de FBI, wiens lijst van misdaden tegen het Amerikaanse volk bestaat uit surveillance, desinformatie, chantage, uitlokking, intimidatietactieken, pesterijen en indoctrinatie, overheidsbemoeienis, misbruik, wangedrag, overtredingen, criminele activiteiten en het beschadigen van privé-eigendom, en dat is slechts gebaseerd op wat we weten.

Of de FBI nu undercoveragenten stationeert in kerken, synagogen en moskeeën; valse brandbrieven verspreidt om toegang te krijgen tot de telefoongegevens van Amerikanen; intimidatietactieken gebruikt om Amerikanen die kritisch staan tegenover de overheid het zwijgen op te leggen; middelbare scholieren rekruteert om medestudenten te bespioneren en aan te geven die eruit zien als mogelijke terroristen; of beïnvloedbare individuen overhaalt om terreurdaden te plegen en ze vervolgens in de val laat lopen, de algemene indruk van de geheime politie van de natie is die van een goedgeklede schurk, die zijn spieren laat rollen en het vuile werk van de baas doet om gehoorzaamheid te waarborgen, potentiële dissidenten in de gaten te houden en diegenen te straffen die de status quo durven uit te dagen.

Welke minimale beperkingen, die aanvankelijk de surveillance-activiteiten van de FBI binnen de grenzen van de wet hielden, dan ook, na 9/11 zijn ze vrijwel verdwenen. Sindsdien is de FBI omgevormd tot een gigantisch federaal politie- en surveillancebureau dat grotendeels als een macht op zichzelf functioneert, buiten het bereik van gevestigde wetten, rechterlijke uitspraken en wetgevende mandaten.

Overweeg eens de vergaande bevoegdheden van de FBI om te surveilleren, te detineren, te ondervragen, te onderzoeken, te vervolgen, te bestraffen, politiewerk te doen en in het algemeen te doen wat hen goed acht – net als hun nazi-neven, de Gestapo – en probeer vervolgens jezelf ervan te overtuigen dat de Verenigde Staten nog steeds een constitutionele republiek is.

Net als de Gestapo beschikt de FBI over ruime middelen, omvangrijke onderzoeksbevoegdheden en een enorme vrijheid om te bepalen wie een vijand van de staat is.

Tegenwoordig heeft de FBI meer dan 35.000 personen in dienst en heeft meer dan 56 locale kantoren in grote steden in de VS, evenals 400 bureaus van ingezetenen in kleinere steden en meer dan 50 internationale kantoren. Naast hun ‘datacampus’, die meer dan 96 miljoen sets vingerafdrukken uit de hele Verenigde Staten en elders herbergt, heeft de FBI ook een uitgebreide opslagplaats opgebouwd van ‘profielen van tienduizenden Amerikanen en legale ingezetenen die niet worden beschuldigd van enig misdrijf’. Wat ze hebben gedaan, blijken verdachte handelingen opgemerkt door een stadssheriff, een verkeersagent of zelfs een buurman, te zijn. ”De snel groeiende databases van de FBI over Amerikanen worden niet alleen toegevoegd aan en gebruikt door lokale politiebureaus, maar worden ook beschikbaar gesteld aan werkgevers voor realtime achtergrondcontroles.

Dit alles wordt mogelijk gemaakt door de bijna onbeperkte middelen van het bureau (het minimum budget alleen al in het fiscale jaar 2015 was 8,3 miljard dollar), het enorme arsenaal aan technologie van de overheid, de verwevenheid van inlichtingendiensten van de overheid en het delen van informatie via fusiecentra – datavergarende inlichtingenagentschappen, verspreid over het hele land die voortdurend communicatie afluisteren (inclusief die van Amerikaanse burgers). Van alles, van internetactiviteit en zoekopdrachten tot sms-berichten, telefoontjes en e-mails.

Net zoals de Gestapo de post en telefoon bespioneerde, hebben FBI-agenten carte blanche toegang tot de meest persoonlijke informatie van de burgers.

Via de U.S. Post Office heeft de FBI toegang tot elk stuk post dat het postsysteem passeert: meer dan 160 miljard stukken worden jaarlijks gescand en geregistreerd. Bovendien stelt de ‘National Security Letters’, een van de vele ongeoorloofde bevoegdheden die door de Patriot Act zijn geautoriseerd, de FBI in staat om in het geheim te eisen dat banken, telefoonmaatschappijen en andere bedrijven hen klantinformatie verstrekken en deze eisen niet aan de klant bekendmaken. Uit een interne controle van het bureau bleek dat de FBI-praktijk om elk jaar tienduizenden NSL’s uit te geven voor gevoelige informatie zoals telefoon- en financiële gegevens, vaak in niet-urgente zaken, doorspekt is met grootschalige constitutionele schendingen.

Net als de geavanceerde surveillanceprogramma’s van de Gestapo, kan de spionagecapaciteit van de FBI in de meest intieme details van Amerikanen speuren (en de lokale politie toestaan dit ook te doen).

Naast de technologie (die wordt gedeeld met politiebureaus) die hen in staat stelt om telefoongesprekken af te luisteren, e-mails en SMS-berichten te lezen, en webactiviteiten te monitoren, beschikt de FBI surveillance over een ingrijpende verzameling van spytools, variërend van Stingray toestellen die de locatie van mobiele telefoons kunnen lokaliseren tot Triggerfish apparaten die agenten in staat stellen om telefoongesprekken af te luisteren. In één geval slaagde de FBI er in om op afstand een “verdachte” draadloze internetkaart te herprogrammeren, zodat “realtime locatiegegevens van een mobiele telefoon naar Verizon (provider) zouden worden verzonden, die de gegevens doorstuurde naar de FBI”. Wetshandhavingsinstanties gebruiken ook volgsoftware voor sociale media om Facebook-, Twitter- en Instagramberichten te monitoren. Bovendien stellen geheime FBI-regels agenten ook in staat journalisten te bespioneren zonder significant juridisch toezicht.

Net als de bevoegdheid van de Gestapo om te profileren op basis van ras en religie, en zijn uitgangspunt van schuld door associatie, maakt de benadering van de FBI ten aanzien van het voorkomen van misdrijven het mogelijk om Amerikanen te profileren op basis van een breed scala aan kenmerken, waaronder ras en religie.

De biometrische database van het bureau is gegroeid tot enorme proporties, de grootste ter wereld, die van alles omvat, van vingerafdrukken, hand-, gezichts- en irisscans tot DNA, en wordt steeds vaker gedeeld tussen federale, nationale en lokale wetshandhavingsinstanties in een poging om potentiële criminelen lang voordat ze ooit een misdaad begaan te lokaliseren. Dit staat bekend als pre-crime. Toch zijn het niet alleen je acties die je in de problemen brengen. In veel gevallen is het ook wie je kent – zelfs oppervlakkig – en waar je sympathieën liggen, wat je op een aandachtslijst van de overheid zou kunnen brengen. Bovendien claimt het bureau, zoals The Intercept rapporteert, ondanks het verbod op profilering “een grote speelruimte om ras, etniciteit, nationaliteit en religie te gebruiken bij de beslissing welke mensen en gemeenschappen moeten worden onderzocht.”

Net als de macht van de Gestapo om van iedereen een vijand van de staat te maken, heeft de FBI de macht om iedereen een binnenlandse terrorist te noemen.

Als onderdeel van de zogenaamde permanente oorlog tegen terreur van de regering, is de feitelijke geheime politie van het land begonnen de termen “anti-overheid”, “extremistisch” en “terrorist” door elkaar te gebruiken. Bovendien gaat de regering door met het aanvullen van zijn groeiende lijst van kenmerken die kunnen worden gebruikt om een individu (vooral iedereen die het niet eens is met de overheid) te identificeren als een potentiële binnenlandse terrorist. Je kunt bijvoorbeeld een binnenlandse terrorist zijn in de ogen van de FBI (en zijn netwerk van verklikkers) als je:

  • libertarische filosofieën uit (verklaringen, bumperstickers)
  • op het Tweede Amendement georiënteerde standpunten uitdraagt (lidmaatschap van NRA of schietvereniging)
  • overlevingsliteratuur leest, inclusief apocalyptische fictieboeken
  • tekenen van zelfvoorziening vertoont (voedselvoorraad, munitie, handgereedschap, medische benodigdheden)
  • een economische ineenstorting vreest
  • goud en ruilhandelsartikelen koopt
  • religieuze opvattingen onderschrijft betrekking hebbend op het bijbelboek Openbaringen
  • angsten uitspreekt over ‘Big Brother’ of ‘big government’
  • uitleg geeft over grondwettelijke rechten en burgerlijke vrijheden
  • gelooft in een samenzwering van de Nieuwe Wereldorde

Net zoals de Gestapo gemeenschappen infiltreerde om de Duitse burgers te bespioneren, infiltreert de FBI routinematig politieke en religieuze groepen, alsook bedrijven.

Zoals Cora Currier schrijft op The Intercept: “Door mazen in de wet te gebruiken die het al jaren geheim houdt, kan de FBI in bepaalde omstandigheden zijn eigen regels omzeilen om undercoveragenten of informanten naar politieke en religieuze organisaties te sturen, evenals naar scholen, clubs en bedrijven … ”De FBI heeft zelfs technici van Geek Squad bij internetwinkel Best Buy betaald om de computers van klanten te bespioneren zonder enig bevel.

Net zoals de Gestapo de Duitse politietroepen verenigde en militariseerde tot een nationale politiemacht, zijn de Amerikaanse politietroepen grotendeels gefederaliseerd en omgevormd tot een nationale politiemacht.

Naast overheidsprogramma’s die politietroepen in het land voorzien van militair materieel en training, heeft de FBI ook een Nationale Academie die elk jaar duizenden politiechefs traint en hen indoctrineert in een FBI-mentaliteit die het gebruik van surveillancetechnologie en het delen van informatie tussen lokale, provinciale, federale en internationale bureaus propageert.

Net zoals de geheime dossiers van de Gestapo over politieke leiders werden gebruikt om te intimideren en te dwingen, worden de dossiers van de FBI over iedereen die verdacht wordt van een “anti-overheids” sentiment op dezelfde manier misbruikt.

Zoals talloze documenten duidelijk maken, heeft de FBI er geen enkele moeite mee om haar uitgebreide bevoegdheden te gebruiken om politici te chanteren, beroemdheden en hooggeplaatste regeringsambtenaren te bespioneren en dissidenten van allerlei pluimage te intimideren en in diskrediet proberen te brengen. De FBI volgde bijvoorbeeld niet alleen Martin Luther King Jr. en plaatste afluisterapparatuur in zijn telefoons en hotelkamers, maar agenten stuurden hem ook anonieme brieven waarin ze hem aanmoedigden om zelfmoord te plegen en dwongen een college in Massachusetts om King te laten vallen als spreker.

Net zoals de Gestapo valstrikoperaties uitvoerde, is de FBI een meester in de kunst van het uitlokken geworden.

In de nasleep van de terroristische aanslagen van 9/11 heeft de FBI zich niet alleen op kwetsbare personen gericht, maar lokte of chanteerde hen in fake terreurcomplotten terwijl ze feitelijk werden uitgerust met de organisatie, het geld, de wapens en de motivatie om de uitgelokte complotten uit te voeren en ze vervolgens gevangen te zetten of te deporteren voor hun zogenaamde terroristische complotten. Dit is wat de FBI beschrijft als “pro-actief – verhinderen – vervolgen”. Naast het creëren van bepaalde misdaden om ze vervolgens “op te lossen”, geeft de FBI ook bepaalde informanten toestemming om de wet te overtreden, “met inbegrip van het in- en verkopen van illegale drugs tot het omkopen van overheidsfunctionarissen en het beramen van overvallen, ‘in ruil voor hun samenwerking op andere fronten. USA Today schat dat agenten criminelen toestemming hebben gegeven om maar liefst 15 misdaden per dag te begaan. Sommige van deze informanten krijgen astronomische bedragen betaald: een bijzonder ongure kerel, later gearresteerd voor een poging om een politieagent te overrijden, kreeg daadwerkelijk 85.000 dollar betaald voor zijn hulp bij het zetten van de val voor een uitlokkingsintrige.

Wanneer en indien er ooit een ware geschiedenis van de FBI wordt geschreven, zal deze niet alleen de opkomst van de Amerikaanse politiestaat traceren, maar ook het verval van de vrijheid in Amerika in kaart brengen, op ongeveer dezelfde manier waarop het aan de macht komen van de Duitse geheime politie werd gevolgd door de opkomst van het nazi-regime.

Hoe is de Gestapo de schrik van het Derde Rijk geworden?

Dat werd gedaan door een geavanceerd surveillance- en wetshandhavingssysteem te creëren dat voor zijn succes afhankelijk was van de samenwerking met het leger, de politie, de inlichtingengemeenschap, buurtsurveillanten, ambtenaren bij postkantoren en de spoorwegen, gewone ambtenaren en een land vol verklikkers die geneigd waren “geruchten, afwijkend gedrag of zelfs geklets” te melden.

Met andere woorden, gewone burgers die met overheidsagenten samenwerkten, hielpen mee bij het creëren van het monster dat nazi-Duitsland werd. Barry Ewen, die voor de New York Times schrijft, schetst een bijzonder huiveringwekkend beeld van hoe een heel land medeplichtig wordt aan haar eigen ondergang door de andere kant op te kijken:

In wat misschien zijn meest provocerende verklaring is, zegt [auteur Eric A.] Johnson dat ”de meeste Duitsers zich misschien niet eens hebben gerealiseerd, tot heel laat in de oorlog, of nooit, dat ze in een verachtelijke dictatuur leefden.” Daarmee wordt niet bedoeld dat ze zich niet bewust waren van de Holocaust; Johnson toont aan dat miljoenen Duitsers op zijn minst een deel van de waarheid moeten hebben geweten. Maar, concludeert hij, ‘‘er werd stilzwijgend een Faustiaanse overeenkomst gesloten tussen het regime en de burgers.” Gewone Duitsers keken de andere kant op toen Joden werden opgepakt en vermoord; ze steunden daarmee een van de grootste misdaden van de 20e eeuw, niet door actieve samenwerking, maar door passiviteit, ontkenning en onverschilligheid.

Net als het Duitse volk zijn “wij, het volk” passief, gepolariseerd, goedgelovig, gemakkelijk manipuleerbaar en hebben we een tekort aan kritisch denkvermogen. Afgeleid door amusementsspektakel, politiek en beeldschermapparaten, zijn ook wij medeplichtige, zwijgende partners bij het creëren van een politiestaat vergelijkbaar met de terreur uitgeoefend door eerdere regimes.

Als de regering had geprobeerd ons een dergelijke stand van zaken plotseling door onze strot te stampen, had ze misschien een rebellie teweeggebracht.

In plaats daarvan heeft het Amerikaanse volk de kokende kikkerbehandeling gekregen, ondergedompeld in water dat langzaam wordt verwarmd – graad voor graad – zodat ze niet merken dat ze gevangen zitten en gekookt en vermoord worden.

“Wij, het volk” bevinden ons nu in heet water.

De grondwet maakt geen schijn van kans tegen een federaal, geglobaliseerd, permanent leger van handlangers van de overheid, beschermd door wetgevende, gerechtelijke en uitvoerende vertakkingen die allemaal aan dezelfde kant staan, ongeacht welke politieke opvattingen zij onderschrijven: het volstaat te zeggen, ze staan niet aan onze kant of aan de kant van vrijheid.

Van Clinton tot Bush, vervolgens Obama en nu Trump, het is alsof we gevangen zitten in een tijdlus, gedwongen om steeds opnieuw hetzelfde te herbeleven: dezelfde aanvallen op onze vrijheden, dezelfde minachting voor de regel van de wet, dezelfde onderdanigheid aan de Deep State en dezelfde corrupte, zichzelf dienende overheid die alleen bestaat om macht te vergaren, haar aandeelhouders te verrijken en haar voortdurende dominantie te verzekeren.

Kan het Vierde Rijk hier plaatsvinden? … Zoals ik in mijn boek Battlefield America: The War on the American People uitleg, het gebeurt al, vlak voor ons neus.

_______________________________________________

John W. Whitehead is de president van The Rutherford Institute (opgericht in 1982 ter verdediging van burgerlijke vrijheden en mensenrechten) en auteur van Battlefield America: The War on the American People.

Vertaling: Vertaal Slag

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!