Vlaams minister van
Armoedebestrijding Homans wil in Vlaanderen 1-euromaaltijden invoeren, wat ze
destijds als OCMW-voorzitter in Antwerpen doorvoerde als aanpak tegen armoede.
“Structurele maatregelen”, beweert ze. De mythe
van Homans’ 1-euromaaltijden  Op de
gemeenteraad van 26 mei 2014 interpelleerde ik bij de  aanpassing van het meerjarenplan en de jaarrekening
2014 van het Antwerps OCMW over dit onderwerp. De 1-euromaaltijden zijn weinig
meer dan een caritatieve druppel op de hete plaat. Voorgesteld als ‘structurele
armoedebestrijding’ staan ze in schril contrast met de forse daling van OCMW
personeel die men invoert, het  menselijk
kapitaal dat nodig is om echt structureel te kunnen werken aan
armoedebestrijding.

 In de aanpassingsnota
lezen we bij Armoedebestrijding: Accent op kinderarmoede. -1 euro maaltijden
Target: 3.000 / behaald: 3.576

3500 maaltijden over 50 weken verspreid, dat zijn er 70 per
week. 70 kinderen die wekelijks één 1-euromaaltijd krijgen. Over hoeveel
gezinnen gaat het hier? Twintig, dertig? Maar hoeveel kinderen bevinden zich in
armoede in Antwerpen?

Volgens een studie uit 2013 van de provincie ‘Kinderen in
armoede, lokale verschillen’ leven er in de grootstad Antwerpen 34.891 kinderen
en jongeren in een gezin in armoede. D.w.z. meer dan twintigduizend kinderen
onder de 12 jaar die in armoede leven. 70 ervan genieten wekelijks van een
1-euromaaltijd. De vraag is wat er aan “structureel” zit in het
verstrekken van 1-euro-maaltijden. Er zijn in Antwerpen vijf sociale
restaurants die elk tussen de 100 en 200 maaltijden per dag aanbieden. Dat zijn
er per restaurant 600 à 1200 per week, 200.000 per jaar in totaal. Daarvan zijn
er gemiddeld per restaurant 12 (!) 1-euro-maaltijden voor kinderen onder de 12
jaar, of 1 à 2% van het totale aanbod. Structureel betekent dit veel geblaat en
weinig wol.

Afbouw van structurele kerntaak OCMW

Maatschappelijk werkers klagen steen en been over de hoge werkdruk
en overbelasting met sociale controles, waardoor er noch tijd, noch energie
overblijft voor echte menselijke bijstand.

Wat dan echt structureel betekent voor een kerntaak van het
OCMW is de maatschappelijke en menselijke bijstand van de mensen in nood. Maar
die wordt alsmaar afgebouwd en dat zie je weerspiegeld in het  personeelsbestand.

In de Jaarrekening 2014 lezen we p. 57: “De afbouw van het
personeel gebeurt conform de saneringsnorm goedgekeurd door het College. Het
personeelsbestand van OCMW daalt met 80 VTE (voltijdsequivalenten).Gemiddeld
aantal VTE in 2013: 1041 naar gemiddeld 961 VTE in 2014.”

Vooreerst is dat niet volgens de saneringsnorm, want het
target voor het personeelsbestand in 2014 bedroeg 1013 VTE. In de feiten zijn
het er nog slechts 961 VTE.

Ten tweede is die afbouw verontrustend:  7,6% op één jaar tijd !!! Zeker wanneer we
weten dat de armoede in deze stad toeneemt en dat de maatschappelijk werkers
steen en been klagen van de werkdruk, van de overbelasting met sociale
onderzoeken en controles, waardoor er noch tijd, noch energie overblijft voor
echte menselijke bijstand.