Politiek Internationaal
Alle media, zowel de geschreven als gesproken, brengen een wel erg eenzijdig beeld van de internationale situatie. Het scheelt niet veel of Obama wordt heilig verklaard, zeker na de hervorming van de gezondheidszorg. Enige vorm van kritiek wordt niet gebracht of zelfs bewust verzwegen.
Obama is zogezegd “anders” dan zijn voorgangers. Intussen voert hij wel eenzelfde internationale politiek: het VS-imperialisme gebruikt alle mogelijke middelen om het VS-kapitalisme te redden.
Waarom wordt er de afgelopen weken amper nog bericht over Irak en Afghanistan? Zijn de Amerikaanse militairen daar misschien al weg? Wordt er niet meer gevochten en zijn er geen burgerslachtoffers meer? De bronnen voor de berichtgeving van de meeste mensen zijn wel bijzonder eenzijdig.
Het is noodzakelijk om een breder en beter inzicht te hebben over de VS. Het boek “De geschiedenis van het Amerikaanse volk” door de recent overleden Howard Zinn is op dat vlak alvast een aanrader. Maar ook actuele elementen worden al eens “over het hoofd gezien”.
Zo is bekend dat de regering-Obama nog steeds de mogelijkheid van een “militaire optie” tegenover Iran open houdt. De Schotse krant Sunday Herald schreef midden maart dat het Amerikaanse leger een basis op Diego Garcia in de Indische Oceaan zou versterken ter voorbereiding op een mogelijke aanval op Iran. Daarbij zouden in januari al 10 containers munitie, waaronder bommen die gericht zijn op het vernietigen van ondergrondse structuren, overgebracht zijn naar die basis.
De Schotse krant liet Dan Plesch, directeur van het Centrum voor Internationale Studies en Diplomatie (CISD) aan een universiteit te Londen, aan het woord: “Ze maken zich op voor de vernietiging van Iran. Er staan bommenwerpers klaar die tot 10.000 doelwitten in Iran kunnen raken op een paar uur tijd.” De plannen van het Pentagon voor een eventuele aanval op Iran dateren van het tijdperk van de regering-Bush, maar deze zijn niet van tafel verdwenen.
Intussen worden ook de oorlogen in Irak en Afghanistan verder gezet. Ook nu zijn er nog anti-oorlogsacties in de VS. Veel activisten stemden voor Obama, maar die zet de oorlogen gewoon verder. Meer nog: er dreigt verdere uitbreiding in onder meer Iran, Jemen of andere landen. De plooien met het reactionaire regime in Israël werden al snel glad gestreken in een ontmoeting tussen Obama en Netanyahu.
In eigen land haalde Obama vooral de media met zijn “hervorming” van de gezondheidszorg. Die hervorming biedt geen fundamentele oplossing, miljoenen mensen hebben nog altijd geen toegang tot een degelijke verzekering. Nog altijd is er niet eens een “publieke optie”. Een afgezwakte versie van algemene gezondheidszorg in de vorm van een “publieke optie” werd van tafel geveegd onder conservatieve druk. Niet dat die conservatieven zoveel actieve steun krijgen: een meerderheid van de Amerikanen is voor universele gezondheidszorg. De media hebben het echter liever over enkele duizenden aanwezigen op een nationale Tea Party met Sarah Palin. Is dat een doelbewuste verkeerde voorstelling van wat er echt leeft in de VS?
De sociaal-democraten bij ons verwijzen nog graag naar Obama en stellen dat hij tenminste “links” is op ethisch vlak. Veel valt daar niet van te merken. Obama aarzelde niet om het wettelijk recht op abortus in de VS verder te beperken. Dat was een onderdeel van zijn tevergeefse poging om Republikeinse stemmen voor de hervorming van de gezondheidszorg te winnen. Obama zou beter eens toegevingen doen aan de anti-oorlogsactivisten, de werklozen of diegenen die opkomen voor algemene gezondheidszorg – veel kiezers van Obama met andere woorden.
Het wordt tijd dat ook de stem van de gewone Amerikanen – de werkenden, werklozen, gepensioneerden of jongeren – eens wordt gehoord. In de traditionele media gebeurt dat niet en ook de politici luisteren niet. Misschien moeten we bouwen aan eigen politieke formaties en eigen media?
Heyndrickx E.
