Ijsberend, mompelend, schuifelend, kijken, afwachtend, hoopvol, twijfelachtig, zuchtend, kijken, nog eens kijken, vloeken omdat de shuffle hetzelfde liedje opnieuw speelt… die tyfusdingen toch ook!

Minuten lijken uren, de koude wind snijdt je kleren aan flarden en een droge mond snakt naar water. Vriendelijk blijven, herhaal het!

Ijsberend, mompelend, schuifelend, kijken, afwachtend, hoopvol, twijfelachtig, zuchtend, kijken, nog eens kijken, vloeken omd… Wacht, zou het? Nee! Ja, eindelijk! Daar komt ie! Kom hier grote loebas en neem mij met je mee op een eindeloze reis! Snel, een reis betekent dat ik een ticket nodig zal hebben… Ticket, euhm, in deze zak…of wacht gisteren stak ik hem in mijn binnenzak zodat ik het makkelijk zou vinden. Nee, niet daar, of ik verstopte het kaartje in mijn schoen, of onder mijn muts, of in mijn slokdarm, of… Handen betasten mijn lichaam, zoekend naar dat bevrijdende rechthoekige platte vormpje. Komàààn!

Het zat toch in mijn binnenzak… Half uitgekleed stap ik op en vriendelijk toon ik mijn gevonden trofee. Het is goed, ik hoor bij de club en ik mag door. Het lidgeld is om en bij de 168 euro, niet voor schooiers dus. Trillend van de voorbije avonturen en queestes in mijn jas zoek ik mij een plaatsje uit. Nog snel een priemende ‘u was 23 minuten te laat’ blik in het spiegelsysteem aan de deuren werpen en ik zit. Het doet hem niets, op tijd zijn is geen nobele zaak meer tegenwoordig. Dat hoofdstuk hebben ze in 2003 uit de opleidingscursus geschrapt…

Toch ook maar even een hartelijke knik naar de rest van de kudde. Het is best om iedereen aan je zijde te hebben. Ik krijg een nuance van een goedendag terug, ik doe het ermee. Sfeer is er gelukkig wel, de ene helft slaapt en de andere 5 clubleden sturen smsjes, waarschijnlijk gewoon naar elkaar, waaruit ik besluit dat er eentje tussen zit die maar doet alsof. Goed geprobeerd ouwe rukker!

Op het einde van ons mooie samenzijn is de club wat uiteengevallen. Elk lid heeft een ander doel in zijn leven, en dat moet hij maar volgen. Ik en vadertje tijd achter het stuur blijven tot de laatste snik. Maar zelfs onze wegen scheiden. Het afscheid is kort en onpersoonlijk, eindigend met een dankgebaar voor bewezen diensten en een diepe conversatie. Ik stap op hem af:

“Probeer volgende keer wat beter op tijd te zijn”…

-“Op wat te zijn?”

“[…]