Wereldwijdejgeschiedenis, en de daaruit voortvloeiende lessen, is een wetenschap, waarvan iedereen die in aanmerking wil/kan/mag komen om nationale en/of internationale beleidsverantwoordelijk te dragen, vooraf zou moeten bewijzen daar voldoende kennis en inzicht dienaangaande te hebben.
Zoals vrijwel elke wetenschap, is ook geschiedkunde gestoeld, enerzijds op feiten en gebeurtenissen, vastgesteld of waargenomen door mensen meestal in functie als geschiedschrijvers, verslaggevers, journalisten, enz, en anderzijds op aannames (aanwijzingen, veronderstellingen, vermoedens, door als dan niet zelfverklaarde ‘specialisten’.
Geschiedenis wordt in regel geschreven door overwinnaars. Overwinnaars zijn per definitie helden, en worden, hetzij levend hetzij dood, gehuldigd. Verliezers, hebben logischerwijs verkeerd gehandeld, en bijgevolg ‘misdadigers, en worden in het beste geval ‘onderworpen’, en hun leiders gestraft.
Tot daar de menselijke logica van macht, bezit, en verovering, waarvan, al dan niet gewelddadige, economische of psychologische oorlog en strijd de elementen en middelen zijn. De geëvolueerde ‘beschaafde’ vorm van het oeroude menselijk ‘overlevingsinstinct’, in zijn breedst uitgesponnen versie.
Over de ‘heldendaden’ van de Griekse-, Romeinse-, Egyptische- Aziatische-, Oost-Europese-, Turkse- Spaanse- Franse- Engelse- Duitse- en andere veldheren, keizers, koningen, tsaren, presidenten, en andere volks- en staatshoofden, welke stuk voor stuk zich allen, naast hun eventueel ‘positieve’ daden, aan gruwelijke oorlogsmisdaden hebben bezondigd, zal ik het maar best aan voorbijgaan. Sta mij echter toe, mij te beperken tot hun hedendaagse opvolgers, welke met wisselend succes zich uit de kleren lopen om een plaats in de toekomstige geschiedenisboeken te verwerven
Terug naar de ‘dag van vandaag’, waar onze huidige leiders, in tegenstelling met hun voorgangers van vorige eeuwen, te maken hebben met een geglobaliseerde wereld, met dito problemen, Een wereld waar onze nabije toekomst, of wij dat nu willen of niet, door enkele dictatoriale regimes wordt bepaald, welke het hun natte droom is om de Amerikaanse en West-Europese militaire-, economische- en financiële hegonomie te breken.
Dat het KGB-regime van Poetin, en het Chinese communistisch -kapitalisme-
regime reeds een eind op weg zijn om die droom te bereiken, is voor realistische waarnemers duidelijk. In tegenstelling tot de westerse leiders hebben Poetin en zijn collega Xi Jinping, samen met de opportunistische Erdogan en Iranese Ali Khamenei, de nodige lessen getrokken uit de geschiedenis van de vooroorlogse jaren ’30 van vorige eeuw. De West-Europese leiders zijn ‘mietjes’ en simplisten. Tevens heeft Rusland, met de Russische olie- en gashonger, Europa voorlopig in de tang, en mede door de Amerikaanse openbare schuld, grotendeels door China gefinancierd, kan China straffeloos Taiwan militair de stuipen op het lijf jagen.
Neem daarbij nog onverkwikkelijke milieu- klimaat- energie- drinkwater-vergrijzings- vluchtelingen- en immigratieproblematiek van die de decennialange incompetentie van de verantwoordelijke politiekers (en deels wetenschappers), om van de wereldoverbevolking maar te zwijgen, enfin, de beperktheid van het menselijk wezen om als groep zichzelf in stand te houden.
De toekomst ziet er niet ‘rooskleuring’, maar eerder grijsachtig uit… al kan sommige dagen november soms ook wel gezellig zijn…
