Van VRT-journalist Jens Franssen kreeg ik een artikel onder ogen met als titel: “VS wil NAVO-bijdrage verdubbelen naar 5 procent, maar dat zal België niet kunnen betalen.” Een zeer zakelijk stuk dat nagaat wat in België financieel mogelijk is, binnen de specifieke structuur van het land. Maar de vooronderstelling waarop de hele kwestie gebaseerd is, staat niet ter discussie. Integendeel, de auteur gaat mee in de trend die beweert dat wij, zowel Europa als België, in een benarde veiligheidssituatie leven, waarop wij dus via meer militaire uitgaven moeten reageren. Dat fabeltje (“narratief”, in eigentijdse krantentaal) is NAVO-propaganda, en de auteur ondersteunt die zonder scrupules.
“Is de wereld onveiliger geworden?”
Dat is de vraag die Franssen stelt, en het antwoord is snel en simpel: “Ja. Vandaag is de veiligheidssituatie in Europa, en rondom België, helemaal anders. Rusland houdt militair een stuk van Georgië bezet, annexeerde de Krim en bezet intussen 20 procent van Oekraïne. Ook in Moldavië greep Moskou militair in. In Europa is nu maandelijks sprake van sabotage of cyberincidenten waarbij opnieuw naar Rusland wordt gekeken. Stilzwijgend steunt China de Russische oorlogsinspanningen via economische en militaire samenwerking.”
Rusland misdraagt zich en veroorzaakt onveiligheid, en Europa en België moeten zich schrap zetten en dus véél meer geld aan defensie uitgeven? Dat is een omkering van de feitelijke situatie: Rusland verdedigt zich tegen Westerse inmenging, bedreiging en militair geweld, maar die worden verdoezeld en de Russische zelfverdediging wordt blijkbaar verondersteld boosaardig te zijn, expansionistisch, imperialistisch, oorlogszuchtig…
Het verwrongen anti-Russische wereldbeeld in de media
Maar dat is de wereld op zijn kop: het was en is de NAVO (en zijn hoofd, de president van de VS) die probeerde en probeert Rusland steeds meer in het nauw te drijven en te provoceren, economisch en militair te verzwakken, zwart te maken en tegen te werken. Maar dat mag en kan niet gezegd worden door de media, die overwegend slaafs de lijn van NAVO en EU volgen: anti-Russisch, zonder een onbevooroordeeld onderzoek van het conflict dat uitgedraaid is op de uitgelokte “unprovoked war” in Oekraïne. Dat de huidige Amerikaanse president zelf wat NAVO-mythes doorprikt, is best leuk, maar de conclusie zou moeten zijn dat de houdbaarheidsdatum van de NAVO overschreden is.
Daarbij wordt de werkelijkheid verdoezeld en verzwegen: dat niet Rusland een oorlog begonnen is, maar dat het ingreep in een al acht jaar durende oorlog van Kiev tegen de afgescheurde Donbassrepublieken, op het ogenblik dat er een bloedbad dreigde. Ook stilletjes vergeten dat Ruslands vreedzame oplossing via de Minskakkoorden gesaboteerd werd door het Westen, en dat na de Russische interventie er al heel gauw een vredesplan was waar Kiev en Moskou achter konden staan, maar dat ook alweer door het Westen werd gesaboteerd.
De media houden zich liever bezig met alle mogelijke verdenkingen en suggesties van Russische sabotage, waarvoor je graag de bewijzen zou zien. Als die er zijn, zou je er ook begrip voor kunnen opbrengen, na alles wat het Westen heeft uitgehaald, van de sabotage van de onderzeese gaspijpleiding van Rusland naar Duitsland tot de sabotage van de Russische economie via sancties.
Hoe ongebonden is een journalist met banden?
Terug naar Jens Franssen: hij geldt als een “expert” inzake defensie, wat door de geciteerde, dubieuze uitspraken weerlegd wordt. Maar het wordt begrijpelijk als je leest dat deze journalist ook les geeft aan de Koninklijke Militaire School en zelfs ooit heeft meegeschreven aan een Strategische Visie voor België op vraag van een vroegere minister van defensie, Vandeput. Hoe kan een journalist neutraal, objectief en kritisch blijven als hij gelieerd is aan dergelijke instanties of instellingen?
