Na
de Vlaamse regering, die vanaf 2015 het aanbod van openbaar
busvervoer beperkt, de prijs van tickets en abonnementen
aanmerkelijk verhoogt, en zelfs de armste gepensioneerde laat
betalen voor dat gebrekkig vervoer, ziet het er naar uit dat de in
de steigers staande federale regering ook zijn bijdrage gaat leveren
in de verdere ontmanteling en onaantrekkelijk maken  van het
openbaar vervoer.

Zo is
uitgelekt dat het nieuwe federaal regeerakkoord ook
aardig wat gaat knabbelen in de betoelaging van onze spoorwegen. Die
moeten namelijk ‘rendabeler’ gaan werken. m.a.w.: Lijnen en stations die een
te beperkte bezetting hebben dienen afgeschaft te worden, en de prijs
van vervoersbewijzen moet minstens met 10% omhoog.

Dus, afgezien
van het feit dat dergelijke maatregelen
nog wat meer tram- bus- en treingebruikers noodgedwongen in de auto
zullen duwen, omdat er voor hen geen of te weinig aanbod meer is, wordt de
verplaatsing met het openbaar vervoer in vele gevallen duurder dan
met de auto.

Wij leven
meer dan ooit in een tijd waar, enerzijds de luchtvervuiling (co2,
fijn stof, en slinkend zuurstofgehalte), en de energieproblematiek
onze toekomst zwaar hypothekeren, en anderzijds de
sociaaleconomische ontwikkeling een steeds grotere mobiliteit van de
burger wordt vereist, en wij dagelijks, onze habitat
vergiftigend, urenlang in de file staan.

Met halve,
achterhaalde, en dikwijls nutteloze maatregelen, welke wij meestal
maar deels uitvoeren, proberen wij de gevolgen van de mede door ons
veroorzaakte klimaatswijziging en zijn catastrofale gevolgen van ons
weg te duwen.

In de strijd tussen de economische
groei, noodzakelijk om dit nefaste kapitalistisch systeem aan de
gang te houden, en de,  als gevolg
daarvan steeds groeiende vervuiling van lucht, boden en wateren,
dienen de eerder zwakke verdedigers van ons ecosysteem het af te
leggen tegenover de machtige financieel-economische elite

Als
gevolg van dat alles dient de minderheid van de sociaaleconomisch
zwakke bevolking, samen met de nog kleinere groep van milieubewuste
idealisten, lijdzaam toe te zien hoe de grote meerderheid van de
middenklasse, nog net niet juichend, de ‘kracht der
verandering, ten voordele van de sterken’ en ten nadele van de
zwakken goedkeuren.

Het,
tegenwoordig, zelfs door zich nog steeds als ‘socialist’ betitelende
politici, aanvaarde dogma, dat “iedereen zijn ‘steentje’ moet
bijdragen”, wordt door het lineair afschaffen van het kosteloos
busvervoer van gepensioneerden en deel van ‘gratis’ elektriciteit en
drinkwater, nog meer in de praktijk gebracht. Samen met het steeds
sterker promoten van de verschuiving van  belastingen op arbeid (dus
op inkomen) naar de lineaire btw en andere taksen inkomen,
dreigt het steeds meer afgezwakte principe van “de sterkste
schouders dragen de zwaarste lasten” binnen afzienbare tijd tot de
geschiedenis te behoren.

Als motivering van
al die besparingen en de pijn die ‘iedereen’ noodgedwongen moet
ondergaan, duidt men er op hoe onrechtvaardigheid het zou zijn
indien wij de door ons en onze voorgangers gemaakte schulden naar
onze kinderen en kleinkinderen zouden doorschuiven. Dat de door hen
op te hoesten kosten van de gevolgen van deze besparingsmiddelen wel
eens veel groter zouden kunnen zijn dan deze van een
‘schuldendoorshuiving’, beschouwt men, zowel op het Martelarenplein
als bij de federale onderhandelaars in de Wetstraat, als
populistisch doemdenken.

Tot nader order wil
‘de kracht van de verandering’ dat diegenen die zich geen auto
kunnen of willen permitteren, dan maar te voet gaan, of afhankelijk
zijn van de goodwill van anderen die het zich kunnen veroorloven
en/of lak hebben aan een toekomstige leefbare habitat… Fuck het openbaar vervoer…en de toekomst voor onze de
kleinkinderen ???