Dat heel wat internationale instellingen of economische instituten het automatisch loonindexeringsmechanisme, een van de wezenlijke kenmerken van ons Belgisch welvaartsmodel, graag onder vuur nemen, is niet bepaald groot nieuws.  Maar hoe zuiver zijn ze in hun eigen leer?

De OESO (deze week nog), de Europese Commissie in haar voorschriften voor de Economic Governance, de Europese Centrale Bank, onze eigenste Nationale Bank, blijkbaar halen ze vooral bij elkaar de mosterd om hun economisch receptenboek vol te schrijven.

En het IMF (het Internationaal Monetair Fonds) doet niet  onder. Zo stond het nog maar eens te lezen in zijn meest recente rapport over de economische toestand van ons land: “Om de flexibiliteit in de loonsonderhandelingen te verhogen en zo rekening te houden met verschillende omstandigheden in diverse sectoren en met tweederonde effecten wegens de volatiliteit van de energieprijzen, moet het automatisch loonindexeringsmechanisme herbekeken worden, ook in de openbare sector.”

Dus wij benieuwd hoe het IMF daar zelf mee omspringt naar het eigen personeel.

Het loonbeleid voor administrative assistant Jane en junior economist Jimmy konden we niet terugvinden. De contractuele voorwaarden voor de gewezen topman DSK en de nieuwe topvrouw Christine Lagarde  moet je echter niet ver zoeken. Die staan te lezen in hun respectieve aanstellingsbrieven, gepubliceerd op de IMF-website. 

Qua loon hebben die twee in ieder geval niet te klagen. Met een niet-belastbaar jaarsalaris van 467.940 dollar, een forfaitaire representatievergoeding van 83.760 dollar en een niet nader gespecificeerde dagvergoeding bij buitenlandse verplaatsingen, bovenop de reis- en hotelkosten, doet de Managing Director  weliswaar nog niet mee met de echt grote jongens van Wall Street, maar een armoeloon kun je dit niet echt noemen. 

Qua automatische indexering van hun riante wedde hebben ze al evenmin te klagen. Lees er clausule 3d van de aanstellingsvoorwaarden maar op na: zowel het salaris als de representatievergoeding worden jaarlijks op 1 juli aangepast aan de procentuele toename van de consumptieprijsindex van Washington DC.  Dus niet zomaar de gemiddelde prijzenindex van de Verenigde Staten. Neen, de prijsevolutie in de regio met een meer dan gemiddelde inflatie. En dat zonder correctie voor tabak, alcohol en motorbrandstoffen. Want in Washington DC hebben ze nog nooit gehoord van een gezondheidsindex. 

Wat dit oplevert, is makkelijk te berekenen: in 3 jaar en 9 maand (de periode tussen de aanstelling van DSK en die van Christine Lagarde), steeg het salaris van 420.930 dollar naar 467.940 dollar, of een jaarlijkse gemiddelde stijging van 2,86 procent. En dat soort mensen komt ons de les spellen. Met nu op kop Christine Lagarde, die mee aan de basis lag van het Duits-Franse pact voor de competitiviteit, afgezwakt tot het Europluspact, dat in de gehele eurozone mechanismen van automatische indexering taboe wilde verklaren.

Luc Cortebeeck (voorzitter ACV) en Renaat Hanssens (studiedienst ACV)