Syrische oppositie liegt en heeft WEL mortieren

De gruwelen in Homs gezien door Syrische ogen

Nieuws uit de Syrische stad Homs is erg moeilijk te verkrijgen. Deze plaats is thans immers van de buitenwereld afgezonderd door sektarisch geweld en misdaden van criminele bendes. Via Ahmad (47) uit Aleppo, die dagelijks contact heeft met zijn vriend in Homs, krijgen we toch een zicht van wat er gaande is in de derde belangrijkste stad van Syrië. Geen mooi verhaal, maar belevenissen van elke dag die Syriërs daar meemaken.

Getuigenis door Ahmad (47) vanuit Aleppo

De situatie is hier slecht, heel slecht. Het spijt me dat er zoveel mensen worden gedood. Je moet ook weten dat er verschillende verhalen zijn bij elke gebeurtenis die zich hier afspeelt. Het ligt eraan wie het verteld. Welke kant deze verhaler kiest.

Ik zal eerst een korte voorstelling van de situatie geven, als je het goedvindt. In Daraa waren enkele kinderen slogans aan het roepen zoals in Tunesië en Egypte. De veiligheidsagenten pakten hen op. De ouders gingen naar het hoofdkwartier van de veiligheidsdienst en schreeuwden onhoffelijke woorden tegen de agenten. De mensen van Daraa zijn nogal primitief. Ze besloten om te vechten tegen de veiligheidsagenten. En sommige rotzakken begonnen op hen te schieten. Zo begon het.

De mensen werden meer en meer aangemoedigd om vrij en open te spreken. Maar jammer genoeg bevonden zich domme mensen onder de demonstranten. Zij beschoten de veiligheidsagenten en die schoten terug, waarbij er slachtoffers vielen en de hel losbarstte.

De rol van de media

De Media – Al Jazeera, Al Arabiya en France 24 – deden hun werk slecht. En dit terwijl hervormingen reeds plaatsvonden en nog steeds doorgaan. Maar de Syrische media functioneerden ook slecht en reageerden laat op de door Al Jazeera geprefabriceerde verhalen. En toen was het te laat. Heel wat wapens werden het land binnen gesmokkeld vanuit Libanon en Irak, maar vooral vanuit Turkije.

Het lijkt erop dat de rebellen samen met Al Jazeera, Al Arabiya en France 24 een bepaalde agenda hebben en die in Syrië willen uitvoeren om de president omver te werpen. Na een tijdje werd het voor ons zeer duidelijk, maar dan begonnen bepaalde mensen tegen de regering te strijden. En nu zitten we hier met diverse fracties onder de onruststokers: gangsters, moordenaars, deserteurs en bepaalde mensen die geloven dat ze revolutionairen geworden zijn. Zo kan men zich de chaos voorstellen.

Sektarische strijd

In Homs ontstond een sektarische strijd tussen soennieten en alawieten. Ze begonnen met ontvoeringen, moorden, verkrachtingen en verschrikkelijke zaken. Ze wilden de burgemeester afzetten en hij werd ook aan de kant gezet. Maar het was reeds te laat toen het leger ingreep. Kleine zones werden door lokale mensen bezet. Zij beschoten legereenheden. Het leger schoot terug en dit ging zo maar door.

Mijn vriend is van Homs en was getuige van verschrikkelijke zaken. Ik bel hem natuurlijk elke dag. Ik ben het geluid van kogels gewoon. Het is als een oorlogszone. Hij is christen. Hij voelt zich  veilig. Maar de zaken die hij nu moest doormaken zijn ongelooflijk.

Ze ontwaakten op een ochtend en ontdekten een mensenhoofd voor de ingang van hun gebouw. De school van zijn zus werd aangevallen door ‘revolutionairen’ met een bom op de speelplaats van de school. Ze wilden niet dat de studenten naar school gingen. En later werd die zus in haar been geschoten.

Op een bepaalde dag wou mijn vriend brandstof gaan halen. Een kerel die voor hem stond werd in de schouder geschoten en de kogel viel voor de voeten van mijn vriend. Hij moest zo’n vijf keren het glas van de ramen van zijn appartement herstellen en dan gaf hij het op.

Veldslag op het kerkhof

Hij woont op de zesde verdieping en op een dag vroegen gemaskerde mannen aan hem toelating om vanuit zijn huis bepaalde mensen, die zich verborgen hielden op de begraafplaats voor het gebouw, in de gaten te houden.

Dan begonnen de mensen, die zich op het kerkhof hadden verborgen, het leger te beschieten en een veldslag speelde zich af. Ik telefoneerde naar mijn vriend op dat ogenblik. Hij kon mijn stem niet horen door het lawaai van de kogels. Ik vroeg hem om de volgende dag een kogel te bewaren als souvenir. Hij zei nadien: “Ik heb er wel tweehonderd”. En zo zijn er vele verhalen.

Granaatwerper

Een kennis van mij, die daar woont, reed door de stad. Hij zag iemand met een granaatwerper op hem gericht. Hij zag het gezicht van die jongen en kon niets doen. De jongen schoot op hem en miste op enkele centimeters van zijn auto. Enkele dagen later werd zijn chauffeur gedood, toen terroristen op zijn wagen schoten.

Hij reed met een dienstmeid uit Indonesië om haar een HIV-test te laten ondergaan, wat regelmatig vereist is om in Syrië te kunnen verblijven. Het meisje raakte jammerlijk ernstig gewond. Die verwant van mij is 70 jaar.

Journalist Gilles Jacquier

De dag dat Mr. Jacquier stierf zagen we allen op het nieuws wat er zich afspeelde. Acht mensen werden gedood samen met hem. Een granaat werd afgevuurd op de straat waar hij samen was met andere journalisten. Jammerlijk is hij gestorven.

Er zijn zoveel vreselijke verhalen te vertellen dat ik ze niet meer wil horen. Ik dacht dat ik mijn vriend zou verliezen.

Doodgeschoten soldaten

Ik zal je weer wat vertellen: mijn neef diende in het Syrische leger en een werknemer van mij ook. Beiden werden doodgeschoten door terroristen. Onze broers, neven en zonen zijn bij het leger. Zij kunnen nooit op burgers schieten, tenzij zij eerst worden aangevallen. Dus die verhalen over soldaten van Assad, die moorden, zijn grote onzin.

Shabiha

Heb je ooit gehoord over de Shabiha? Men zegt dat ze behoren aan Assad, maar zij zijn mensen zoals jij en ik, die nu uitkijken naar onbekende gezichten in de buurt waar we leven. Het is hun opdracht om het aan de politie te rapporteren als men merkwaardige zaken opmerkt.

En ik vergat nog een verhaal te vertellen. De zoon van mijn neef deed dienst in Daraa, waar alles begon. Hij werd in de hand geschoten door terroristen en twee van zijn vrienden stierven in dit incident, toen terroristen een woonplaaats van officieren en hun familieleden aanvielen. Een klant van mij vertelde wat er gebeurd was in Jisr al-Shughur. Het was een bloedbad. Ik kan niet geloven dat Syriërs in staat zijn om dergelijke zaken te doen.

Franse geheime dienst

De meeste terroristen zijn van Syrië en worden betaald voor hun terreurdaden. Ze krijgen een opleiding in Turkije of Libanon. Herinner je nog de acht ontvoerde toeristen uit Estland in Libanon? Dat gebeurde enkele maanden geleden. Die waren eigenlijk niet ontvoerd, maar werkten voor de Franse geheime dienst. Ze waren in Libanon om Libanezen en Syriërs op te leiden. Het werd verteld door de Libanese media. En in Libanon is er een vrije pers.

De meeste media, vooral in het Westen, volgen één bron. Je moet de verhalen van alle kanten  horen en dan de waarheid trachten te achterhalen. Volg het nieuws niet van één enkele bron. Het is goed dat er toch nog mensen zijn in het Westen, die trachten de waarheid te weten te komen en niet blindelings de massamedia volgen.

Ahmad (47) vanuit Aleppo.
15 januari 2012.