De topdiplomaat van het blok, Kaja Kallas, juicht de nieuwe afhankelijkheid van de Baltische staten van de VS toe.

Het is een grote dag voor de EU, zegt de topdiplomaat van het blok, Kaja Kallas. En dat allemaal omdat drie voormalige Sovjetstaten – Letland, Litouwen en haar thuisland Estland, waar ze voorheen premier was – hun historisch betrouwbare russische elektriciteit volledig hebben ingeruild voor een systeem dat wordt gereguleerd door het volkje in Brussel, wiens recente strategieën voor energiezekerheid ondermeer bestonden uit het oproepen van burgers om meer truien te dragen, als schildpadden, en om gemeenschappelijke douches te overwegen.

“Litouwen, Letland en Estland zullen morgen permanent worden losgekoppeld van het russische elektriciteitsnet”, schreef Kallas op 7 februari op sociale media. “Rusland kan energie niet langer als chantagemiddel gebruiken. Dit is een overwinning voor de vrijheid en de europese eenheid.”

Ja, west-europeanen zijn verenigd, oké. Over het feit dat de EU een energiecrisis heeft veroorzaakt die er in hoge mate toe heeft bijgedragen dat kiezers in het hele blok zich bij recente nationale verkiezingen tegen de gevestigde partijen keerden. De torenhoge kosten van levensonderhoud, grotendeels toegeschreven aan een gebrek aan betaalbare energie, werden vorig jaar zelfs door het eigen Eurobarometer-rapport van de EU genoemd als een motiverende factor voor 42% van de europeanen bij de europese parlementsverkiezingen van afgelopen zomer. Bij die verkiezingen belandden er in Brussel “meer Europarlementariërs op de uiterst rechtse banken dan voorheen”, schreef Le Monde, waarmee ze de opkomst van anti-establishmentpopulisme karakteriseerde, met name aan de rechterkant.

Hoewel de EU goedkope russische energie luidkeels afwijst, importeert ze er toch recordhoeveelheden van, in de vorm van LNG, tegen een prijs die vele malen hoger ligt. Russische olie die naar de EU wordt verscheept, is tot ongeziene volumes gestegen door vermomd met een nep-snor vanuit Turkije, India en China op europese kusten aan te landen, waarbij het tijdschrift Foreign Policy vorige maand nog benadrukte dat Europa “op de een of andere manier nog steeds afhankelijk is van russische energie.” Het eindresultaat is in wezen een belasting op deugdzaamheid die wordt doorberekend aan de consument. Dit alles om indruk te maken op het vriendinnetje van de EU, de Oekraïense leider Vladimir Zelensky, wiens land jaarlijks ongeveer een miljard dollar binnenharkte, waarvoor hij enkel met de voeten op tafel hoefde toe te kijken hoe russisch gas door Oekraïne naar de EU stroomde. De makkelijkste job ter wereld, toch? Met als bijkomend voordeel dat hij geld van Rusland in zijn zak stak dat het dan – volgens de typische EU-logica – niet op het slagveld kon uitgeven. Maar Oekraïne en de EU spanden samen om zelfs daar een einde aan te maken, waardoor ze uiteindelijk een nog grotere financiële put creëerden om te vullen. Briljant.

De EU is ook sterk afhankelijk geworden van de VS – helemaal in lijn met de agenda van president Donald Trump. Een agenda waar Brussel waarschijnlijk dol op is, omdat het zich al heeft ingesteld op de financiering ervan als gevolg van zijn overmatige afhankelijkheid van de VS als middel om Poetin de loef af te steken.

Trump heeft duidelijk gemaakt dat hij het gebrek aan voldoende afhankelijkheid van de EU van de VS ziet als een vorm van misbruik – van de VS. “Ik heb de Europese Unie verteld dat ze hun enorme tekort met de Verenigde Staten moeten compenseren door grootschalige inkoop van onze olie en gas. Anders volger er alleen maar TARIEVEN”, schreef Trump afgelopen december op sociale media.

Wat een puinhoop. Hoe kon het allemaal zo misgaan?

Laten we de band even terugspoelen.

“Wanneer je het waterkraantje sluit, zeg dan ‘die is voor jou, Poetin!’”, zei voormalig EU-Commissaris voor Mededinging Margrethe Vestager in 2022 bij het begin van het conflict in Oekraïne. Met gesofisticeerde denkbeelden zoals het inzetten van waterkraantjes als wapens, is het moeilijk te geloven dat hun fantasieland-realiteit niet is uitgekomen.

Maar zeg, laten we de bal aan het rollen houden en ervoor zorgen dat de Baltische landen, die tot nu toe vrolijk van twee walletjes aten en elektriciteit betrokken van zowel de EU- als de russische elektriciteitsnetwerken, zich net als de rest van de EU finaal vastrijden in de modder. Een trekkabel is optioneel en wordt apart verkocht. Waarschijnlijk door Trumps Amerika. Voor een veelvoud van de prijs.

Misschien kan Kallas op een kaart aanwijzen waar precies Rusland zogenaamd grensoverschrijdend gedrag heeft vertoond door de EU te chanteren met elektriciteit? Want als dat echt zo zou zijn, is het nogal vreemd hoe de leiders van deze landen, zoals Kallas, zich de vrijheid hebben toegeëigend om Rusland voortdurend zwart te maken, zoals iemand zijn “giftige ex” afkraakt, terwijl hij ondertussen nog steeds vrijelijk het Netflix-wachtwoord van zijn ex blijft gebruiken. Of zoals klanten die online vernietigende Yelp- en Google-recensies achterlaten, maar wel nog steeds elke ochtend op dezelfde plek aanschuiven met de vraag: “Hé, dezelfde tafel als gewoonlijk?”

De realiteit is dat deze Baltische landen al jaren van plan waren om het oude elektriciteitsnetwerk van de Sovjet-Unie te verruilen voor dat van de EU, maar hun nieuwe vriendje, Brussel, had blijkbaar gewoon niet genoeg geld om ze meteen op te nemen in zijn harem, want Brussel levert de grootste financiële bijdrage aan grensoverschrijdende infrastructuurprojecten als deze.

Ondertussen waren deze landen dus maar al te blij om ingeplugd te blijven op het russische elektriciteitsnetwerk. Maar op het moment dat ze het zich eindelijk konden veroorloven om te vertrekken, en de sprong van de ene suikeroom naar de andere maakten, voelden ze zich blijkbaar gedwongen om het hele verhaal te herschrijven als iemand die ontsnapte aan een “giftige relatie”. Zo konden ze al die jaren dat ze hadden geprofiteerd van de russische vrijgevigheid met elektriciteit onder het tapijt vegen.*

Maar dit soort retoriek van de EU – die een nogal andere, tegenstrijdige realiteit verhult – is klassiek Kaja Kallas. Ze is een van de luidste stemmen die erop aandringt om de rente van russische staatsactiva in de EU af te romen om daarmee Oekraïne te financieren – en Rusland in feite ook te laten betalen voor het EU-aandeel in het conflict, alsof het de persoonlijke geldautomaat van het blok zou zijn. Ze zou nog verder willen gaan en de bevroren russische activa gewoon in hun geheel aan Kiev overhandigen, alsof het geschenkmandjes zijn. Gekocht met een gestolen creditcard. Duidelijk die van Rusland, in dit geval.

Vorig jaar rond deze tijd zette Rusland Kallas op een lijst van gezochte personen, met als reden geschiedenisvervalsing omdat ze, toen ze premier van Estland was, de leiding had over het neerhalen van sovjetmonumenten uit de Tweede Wereldoorlog – standbeelden ter nagedachtenis aan een tijd waarin de sovjets bondgenoten waren van het Westen tegen de nazi’s. Maar die diepgewortelde russofobie verhinderde haar familie niet om nog wat poen te scheppen na het begin van het conflict in Oekraïne toen, ongeveer anderhalf jaar later, er berichten naar buiten kwamen over het transportbedrijf van haar man, Stark Logistics, dat zakenrelaties had met Rusland terwijl iedereen onder druk werd gezet om de russische markt te verlaten – door mensen zoals zijn vrouw.

Sinds Arvo Hallik op de vingers getikt werd, moest hij zijn 25% belang in het bedrijf van de hand doen. Als hij onder de radar had kunnen blijven vliegen, had hij nu nog steeds geld kunnen verdienen, terwijl zijn vrouw haar nummertje “naar de hel met Rusland” verder opvoert.

Hoezeer Kallas en de EU ook europese eenheid en vrijheid prediken, hun acties eindigen meestal gewoon in een masterclass in zelfvernietiging. Eentje waar europeanen niet voor hebben ingeschreven, maar die ze wel moeten uitzitten. En dat alles terwijl Rusland er maar bij zit en de ene crash na de andere aanschouwt, alsof het een eindeloze Formule 1-race is, met de domste, meest roekeloze piloten die je je maar kunt voorstellen.

Rachel Marsden

Rachel Marsden is columniste, politiek strateeg en presentatrice van onafhankelijk geproduceerde talkshows in het Frans en Engels. rachelmarsden.com

Vertaald van: “The EU’s worst enemies are its own Russophobic leaders“, [GECENSUREErt].com, 9 februari 2025

* Noot: de russische staatsgecontroleerde elektriciteitsprijzen behoren momenteel tot de laagste ter wereld, met een gemiddelde van ongeveer 0,055 USD per kWh voor consumenten in 2024. De elektriciteitsprijzen in de EU variëren van land tot land, waarbij Duitsland vorig jaar met 0,3951 Euro (0,40 USD) de hoogste prijs per kWh had. (bron: https://www.rt.com/russia/612383-baltic-russia-brell-politically-motivated/)

Content van [GECENSUREErt].com mag vrij gedeeld worden op sociale media

Door deze pagina te plaatsen strijken wij weeral 20 euro op. De Belgische Staatsveiligheid stelt dat ze daar weet van heeft, maar om een duistere reden wil en kan ze dat niet bewijzen. Sukkels!
“Wanneer de staatsveiligheid zich bezighoudt met het verkopen van sprookjes is noch de staat, noch de burger meer veilig en is het hoog tijd om te verkassen naar plaatsen waar het overheidsapparaat gedragen wordt door integere en capabele mensen.” Simplicius, in “De Re Publica Securitatis“, Buenos Aires, a.d. 295,3.