Vansina is natuurlijk een NAVO-figuur, en wat hij vertelt is propaganda, en dat is een onderdeel van de NAVO-oorlogsvoering. Een correcte analyse van de oorlogsproblematiek is van hem dan ook niet te verwachten, wel de gebruikelijke leugens. Voor zijn stelling dat Poetin alleen gevoelig is voor harde militaire macht heeft hij geen enkel bewijs, en hij verzwijgt de feiten die dat tegenspreken. Hij komt weer eens met het  NAVO-fabeltje dat Poetin een imperialist is die uit is op expansie en zoveel mogelijk gebied wil annexeren, en rept met geen woord over het VS-imperialisme dat militaire basissen over heel de wereld onderhoudt en ervan uitgaat dat de VS de heersende natie van de wereld moet zijn. En dat zich permitteert in allerlei landen staatsgrepen te organiseren of aan te moedigen om er VS-slaafjes aan de macht te brengen. En naar believen oorlogen start en landen ruïneert, alleen maar om de eigen machtspolitiek te dienen.

De Russische vredeswil

De NAVO is aangebrand, en Vansina dus ook. De vredeswil van Poetin en de agressieve politiek van de VS tegenover Rusland verzwijgt hij. Poetin ondertekende immers de akkoorden van Minsk, waarin de territoriale integriteit van Kiev-Oekraïne bewaard bleef, tot teleurstelling van de oostelijke gebieden die zich (met reden) wilden afscheuren van Kiev. Russische gebiedsuitbreiding was niet aan de orde, wel de veiligheid van Rusland: geen NAVO-lidmaatschap van Oekraïne, een neutraliteit die in de bij de stichting van de zelfstandige staat Oekraïne aangenomen grondwet ook vastgelegd was. En een oplossing voor de discriminatie van de Russisch sprekende bevolking in de Donbass via een zekere, nog te definiëren autonomie. Dat was een inschikkelijke, allerminst oorlogszuchtige of expansionistische benadering van de interne problematiek van Oekraïne.

Dat die vredelievende oplossing, goedgekeurd en bekrachtigd door de VN,  niet gerealiseerd werd, is zoals bekend de schuld van het valsspelen van de Westerse gesprekspartners en ondertekenaars van het akkoord die het niet wilden uitvoeren, maar het alleen maar zagen als een manier om tijd te winnen, zodat Kiev zijn leger kon versterken. En de schuld van de fanatieke extremisten in Kiev, die in geen geval enige autonomie wilden toekennen aan de Donbassgebieden en wilden voortgaan met hun anti-Russische politiek van taaldiscriminatie en onderdrukking van de Russische cultuur.

Dat leidde tot een zwaar escalerende burgeroorlog in Oekraïne, waar Rusland – terecht en maar net op tijd! – in ingreep toen het geweld van Kiev tegen de Donbass gevaarlijk begon te pieken. Het NAVO-sprookje over de ongeprovoceerde Russische agressie tegen Oekraïne hoort dus in de prullenbak voor geschiedenisvervalsing. En vanwaar die Westerse sympathie voor een terreurregime als dat van Kiev dat democratische principes vertrappelt, over lijken gaat en wat het beschouwt als zijn eigen bevolking in de Donbass beschoot?

En dan hebben we nog niet gekeken naar de Westerse agressie en provocatie tegenover Rusland door de VS en de NAVO. Het tegen de gedane beloftes in plannen van uitbreiding van de NAVO naar het Oosten, tot en met een NAVO-lidmaatschap van Ruslands buurland Oekraïne, wat de mogelijkheid (en waarschijnlijkheid) zou openen om vlakbij de Russische grens Westerse raketten te plaatsen, die op weinige minuten heel Moskou zouden kunnen bereiken en totaal vernielen. Een vitale bedreiging van Rusland!

We hebben het ook nog niet gehad over de eenzijdige opzegging in 2002 door de VS van het ABM-verdrag over de beperking van anti-ballistische raketten, een zeer vijandige en agressieve daad tegenover Rusland en een zware verstoring van de relatie tussen de VS en Rusland. Daarmee was wapenwedloop weer volop aan de orde.

Vakidioot

Over de onontbeerlijke achtergrond van de oorlog in Oekraïne heeft Frederik Vansina het niet, en dat is ook begrijpelijk. Hij is een militaire vakidioot die denkt in termen van
bewapening, afweer, aanvalscapaciteit… Terwijl oorlog allereerst een relatieprobleem is, en dus alles te maken heeft met diplomatie, wederzijds vertrouwen, samenwerking… De Russische president heeft zich daar zeer voor ingespannen: er bestond een goede, economische samenwerking met Westerse landen, er waren veiligheidsakkoorden en er was bewapeningsbeperking. En er was zelfs Poetins voorstel om met Rusland toe te treden tot de NAVO. (Die was natuurlijk niet geïnteresseerd: de NAVO is een machtsinstrument van het Amerikaanse imperialisme, en dat zag Rusland als een concurrent en een vijand, en zocht dus geen samenwerking, maar confrontatie.)

Wat moeten we met een militaire vakidioot aan het hoofd van de Belgische defensie? Hem wegsturen op bijscholing: over diplomatie en het belang ervan, over ontwapening en vredesakkoorden, over economische samenwerking als oorlogwerende strategie, over de heilloze piste van permanente escalatie van de bewapening!

Nu is die man een gevaar voor onze veiligheid en onze samenleving: zijn enge militaire visie, zijn verwaarlozing van het enorme risico op een atoomoorlog door de agressieve plannen van de NAVO, zijn idee dat er vooral meer geld naar bewapening moet gaan en niet naar diplomatie en samenwerking vormen een groot gevaar voor onze toekomst. Hij kan best verder in de lucht gaan hangen in een F-zoveel, dan richt hij tenminste geen schade aan op de grond!

Verdwaasde media

Onze media zijn weer heel onbenullig als ze Vansina aan het woord laten. Ze geven een man met oogkleppen een forum,  zonder kritische vragen, zonder weerwerk. Ze behandelen hem als iemand die het allemaal weet, en gaan mee in de inperking van het probleem tot een militaire kwestie. Maar zoals gezegd: oorlog is een relatieprobleem, er is allereerst aandacht nodig voor diplomatie, begrenzing van de bewapening en de wapenwedloop, ontmijning van de nucleaire risico’s…