De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De derde religie

De derde religie

vrijdag 3 december 2010 18:54
Spread the love

Met het constante gekibbel tussen de joden en moslims zou men in dit land bijna vergeten dat de Heilige Stad ook een bakermat voor het christendom is. Gelukkig zijn er de ontelbare christelijke toeristen om je te herinneren aan de aanwezigheid van deze derde religie.

Na zeven kruistochten is het geweld van deze kant hier gelukkig reeds jaren gaan liggen. Aan de Israëlische kant van de muur zie je in christelijke winkels pamfletten met daarop hun steun voor de Israëlische strijd tegen het moslimterrorisme en aan de andere kant van de muur zie je dan weer de christelijke steun aan het Arabisch volk tegen de zionistische bezetting, lekker opportunistisch.

Ook onderling lijkt het niet zo goed te boteren tussen de verschillende religieuze strekkingen. Om rellen te vermijden zijn ze genoodzaakt om de sleutel van The Church Of Holy Sepulcre (kerk op plaats waar de dode Jezus zou gelegd geweest zijn) te laten bewaren door een moslim-gezin. Indien één christelijke strekking de sleutel van deze heilige plaats zou verwerven zouden de interne onlusten niet lang uitblijven.

Onder elkaar blijkt de het evenwicht gevonden om harmonieus samen te leven maar met de andere religies gaat soms wel minder vlot. Vandaag ging ik het klooster, crèche en weeshuis van de “Sisters of Charity” gaan opzoeken om te zien hoe hun werking de plaatsing van de scheidingsmuur heeft verteerd.

Via een beveiligde poort wandel je het klooster langs een prachtige tuin binnen. De hoge palmbomen, veelkleurige bloemen en het kort afgereden gras staan in een schril contrast met de hoge, betonnen muur die de einde van de tuin markeert. Na enkele minuten zoeken vind ik een Syrische zuster die aardig Frans spreekt en me gerust een uitleg wil doen over de invloed van de muur op hun werking.

Zelf werkte ze nog in Bethlehem toen de tweede intifada uitbrak en daar als resultaat de optrekking van de muur op volgde maar het verhaal over hun klooster en de muur is door iedere zuster in het Heilige Land gekend. In Bethlehem waren ze toen maar met twee zusters om er een gans weeshuis draaiende te houden en na de bouw van de muur werden in Jeruzalem vele Arabische zusters de verblijfsdocumenten voor de Heilige Stad geweigerd en zo stroomden er meer en meer dakloze zusters toe in de kloosters op de Westelijke Jordaanoever. De Syrische zuster had het geluk een permanente verblijfsvergunning te krijgen voor Jeruzalem en houdt nu met die andere collega’s een crèche, een weeshuis voor 25 meisjes en een herberg voor pelgrims open.

De muur heeft er alles veranderd. Sommige zusters en kinderen die er reeds jaren werkten/verbleven kregen geen vergunning om nog naar Jeruzalem te gaan en werden gedwongen de liefdadigheidsinstelling te verlaten. Anderen kregen een tijdelijke vergunning voor enkele maanden of een vergunning om enkel overdag langs te gaan in het klooster.

De mensen die overdag mochten komen werken vanuit de Westelijke Jordaanoever hadden eerst nog een bewaakte doorgang door de muur waardoor het personeel en de kinderen onder begeleiding van gewapende militairen naar de andere kant konden terugkeren. Toen de muur enkele jaren geleden verder in de Palestijnse gebieden werd verplaatst was er geen poortje meer in de muur gemaakt voor het klooster. Een voettocht die vroeger minder dan vijf minuten duurde kost hen nu meer dan een uur en kost ongeveer 50NIS (+/- €10) om de overzet te maken. Dit is zo’n hap uit het budget dat de zusters die nu ook toeristen moeten onderdak verschaffen om wat eigen inkomsten te genereren.

Van op het dak van het klooster toont de zuster me de muur die hun tuin in tweeën verdeelt. Tussen het stukje tuin dat hen gelaten is en de muur is een gesloten militaire weg opgetrokken. Vroeger kweekten ze er groenten maar nu is het asfalt die verboden toegang is voor de zusters. Iedereen die de weg bewandelt wordt gezien als een terrorist en wordt opgepakt of neergeschoten.

Ik bedankte de vrouw voor het interview en ze vertelde me dat ik gerust kon verder wandelen langs een christelijk bejaardenhuis en een crèche van een ander klooster die iets verder langs de muur gelegen zijn. Overal langs de weg gingen de mensen mij hetzelfde verhaal vertellen over de muur. Waar de muur geplaatst wordt sterft het barmhartige leven er rond.

T.T.

 

Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos:
 

take down
the paywall
steun ons nu!