Ibrahimovi? kent Kleist niet
“Wenn man nicht zuhört, ist die Musik gar nicht so schlecht.” zo meldt de Duitse journalist Wiebke Porombka, of moet ik zeggen filosoof, in Die Zeit over het optreden van België in het EK. “Voor wie niet gekeken heeft was het spel van de Belgen tegen Zweden enigszins te pruimen” zo bedoelt hij.
Met als hoogtepunt: “In der 83. Minute, um genau zu sein. Mein “De Bruyne”-Schrei hallt noch durchs Wohnzimmer, nachdem der in der 83. Minute einen Schuss von Granqvist von der Linie köpft. Was für eine Rettungstat! Mir wird ganz schummerig, weil mir erst in diesem Moment bewusst wird, dass ein schwedischer Treffer womöglich die Rückreise meiner roten Teufel eingeläutet hätte.”
Dat was ook m’n bedenking, die ik trouwens door niemand van de belgische commentatoren gehoord heb: Had De Bruyne die bal niet op de doellijn staand, uit het doel gekopt, dan was België als laatste in z’n groep geëindigd en dan had het vandaag al het vliegtuig thuiswaarts moeten nemen. Kortom, Belgie speelde dus niet om een plaats in de 8-ste finale maar om niet naar te worden gestuurd.
Voor wie wil weten wat Kleist, en zijn essay “Über das Marionettentheater” uit het jaar 1810 in dit ganse verhaal komt doen, zie het artikel, of deze korte beschouwing:
Wie te te lang in de spiegel kijkt en zich de mooiste van de wereld vindt, geraakt in twijfel wanneer z’n omgeving daar minnetjes over doet en zal nooit meer naar behoren presteren, of zoals de journalist/filosoof concludeert: “Auf den narzisstischen Reflex, der sich an den Moment der Erkenntnis anschließt, folgt der Sturz.“
Maar goed dat Ibrahimovic Kleist niet kent, want nu heeft hij, tot spijt van wie het benijdt, in dezelfde val als de Belgen getrapt.
Maar wat een verademing, die Duitse journalistiek, zie http://www.zeit.de/…/fussball-em-belgien-achtelfinale-schwe…
Arne Ballière, een van de maten van De Dolle Mol indertijd, voegt er volgende commentaar aan toe: “Na een aantal jaren in Duitsland te hebben gewoond, en dus ook de journalistieke cultuur hier (nog steeds wel doordrongen van achterhaald koude oorlogs- denken, maar toch) te hebben leren kennen en appreciëren, is het altijd een schok als ik op vakantie in België een krant of tijdschrift in de hand neem, of een “duidingsprogramma” bekijk. Zo afstotelijk slecht , zo weinig diepgang, : kortom verschrikkelijk.“
