Misschien is het een ziekte, een afwijking: ik ben gek op bomen en nog meer op boomgaarden. Ze moeten wel stam hebben, 2 meter. Hoogstam. ‘t Is nog plezanter als er fruit aan hangt.
In 1997 merkte ik dat in de nabije omgeving van mijn boerderij een boomgaard met kersen en pruimen er niet zo goed bij lag. Meer zelfs, er gebeurde niets! Ik vond de eigenaar. Een harde onderhandelaar… Ik wilde het gras, maar moest de bomen erbij nemen. “Geen twee hanen op één mesthoop.” zei hij. Hij had nog gelijk ook. Voor flink wat centen kon ik de boomgaard van jaar tot jaar gebruiken. Vanaf het begin was het duidelijk, als ik de boomgaard zou loslaten zou hij verdwijnen en laagstam worden. Dat zou ik niet kunnen verdragen. Veel bomen waren versleten.Spechten, bosuilen, koekoeken, ze vonden allemaal een plaatsje in de vele holtes in de bomen. Deze boomgaard hoorde gemeenschappelijk goed te zijn. Ik schreef brieven, klopte aan bij alle overheden… ik voelde me Don Quichot.
In april 1998 liet Arbeidscentrum De Wroeter de omschakeling naar biologisch starten. In juli van dat jaar volgde ik met de rest van mijn bedrijf. De Wroeter plukte het fruit. De eerste zorgen waren van de baan. Ik stelde een plan op voor een geleidelijke verjonging. Schepen Jef Thewis van St-Truiden bood de eerste hulp. Hij voerde een subsidiesysteem in om jaarlijks in één van de kerkdorpen van Sint-Truiden voor een bepaald bedrag hoogstam fruitbomen te laten planten. De Nationale Boomgaardenstichting werd aangezocht om de contacten te leggen en de bomen te planten. In de boomgaard konden de eerste 10 bomen in de grond.
Met 10 bomen doe je niet veel in zo’n boomgaard. In 2002 maakte ik het Regionaal Landschap Haspengouw warm een demonstratieproject in te dienen rond kleine landschapselementen. Het project werd goedgekeurd en kreeg de naam “Landschappelijker boeren” Het project was een groot succes en werkt tot op vandaag door om de kloof tussen landbouw en natuur weg te werken. “De hagendorser”, een toestel om volledig mechanisch hagen te scheren is ook een uitloper van dit project. De boomgaard was mijn inspiratiebron geweest en hield er zelf weer een aantal bomen aan over.
Mijn bedrijf heet Natlandhoeve. Dat is een samentrekking van natuur en landbouw. Ik vond dat de landbouw op mijn bedrijf wel wat mocht investeren in de natuur en op die manier kon ik de boomgaard gedurende vele jaren in stand houden.
In 2010 kocht de gemeente Sint-Truiden de boomgaard. Aan de rand werd een fietspad aangelegd waarmee Zepperen centrum met de scholen vlak bij de boerderij verbonden werd. Op 30 mei 2011 gaf de gemeenteraad de goedkeuring om de boomgaard verder door mij te laten gebruiken met een langdurig contract en een redelijke vergoeding. Sint-Truiden visualiseert op deze manier een klein stukje zijn fruitgeschiedenis. Mijn windmolens zijn bestreden. Al mijn tijd, geld en energie zijn niet voor niets geweest. Met nieuwe moed kan ik de boomgaard verder uitbouwen. Ik heb niet gewacht, de nieuwe haag is al geplant!
Jos