De auteurs en ondertekenaars van de open brief over de hongerstaking van de sans-papiers aan Elio Di Rupo en Maggie De Block (april 2012) zijn terecht verontwaardigd over de manier waarop er gesproken en geschreven wordt over het lot van deze en vele andere anonieme mensen zonder papieren.
Het is choquerend te lezen en te horen hoe grof men over het leven en de toekomst van andere mensen denkt te kunnen oordelen. Men voelt zich in deze agressieve houding ten aanzien van ‘sans papiers’ gesterkt door een’ administratieve afstand’ die gecreëerd wordt binnen de administratieve instituties, de wetgeving en een in de media verspreid discours.
Het lovenswaardige engagement van de actiecomités en de studenten wordt gedragen vanuit het feit dat ze zich in hun dagelijks praktijk niet kritiekloos neerleggen bij deze administratief gecreëerde afstand. Ze laten het in hun leven toe, oog in oog te komen met de sans papiers. Vanuit dat menselijke contact gaan ze voorbij aan de administratieve afstand en besluiten ze zich te engageren tegen de agressieve, anti-sociale “negeren of verwijderen”-politiek die gevoerd dient te worden door de ambtenaren van ons land. Deze betrokken en daardoor geëngageerde mensen zijn als het ware de ambtenaren van de menselijkheid, een moraal en waarden die we met z’n allen dienen voor te staan.
Mijn steun gaat naar hen uit.
de open brief waarvan sprake:
