De gouden tijden zijn voorbij. Met deze pessimistische woorden zou ik willen beginnen. België, de westerse wereld en bij uitbreiding heel de mensheid botst op limieten na millennia van vooruitgang.  De jaren na de Tweede Wereldoorlog tot pakweg de jaren ’90 van vorig eeuw zouden wel eens de beste voor lange tijd kunnen zijn geweest, voor de westerse mens althans. De economie groeide, met één inkomen kon je een huis kopen, een gezin onderhouden en sparen. En er is meer dat vroeger beter was (voor de westers mens).
 
Reizen 
Reizen was tot voor kort een voorrecht voor de westerse mens en bestemmingen waren authentieker en minder besmeurd door massatoerisme dan nu. Culturen verdwijnen en maken plaats voor kapitalistische monocultuur. Massatoerisme maakt van cultuur platte commercie. Allemaal Amerikaan.  
Nu in de 21ste eeuw zijn we niet alleen met meer mensen op de planeet, veel meer mensen wereldwijd kunnen zich een vliegreis permitteren. Goed nieuws, maar dat is misschien wel een vergiftigd geschenk.  Er is nog een zeer aanzienlijk deel van de wereldbevolking dat vandaag nog geen intercontinentale reizen maakt. Ervan uitgaand dat iedereen gelijkwaardig is hebben ook deze mensen daar recht op. De wereldbevolking zal nog toenemen, dus dat betekend nog meer toerisme wereldwijd. Heel de wereldbevolking dat een selfie wil nemen aan de eiffeltoren of aan Machu Pichu, wat een circus, het lijkt Mekka wel. Je zal er maar wonen. 
 
Verplaatsen 
Terwijl je tot ergens eind jaren ’80 nog  relatief vlot met de wagen van punt A naar punt B kon rijden in België is ook dat op zijn limieten gebotst. Het individualisme faalt zo zien we elke dag. Ieder een eigen auto werkt misschien met pakweg 8 miljoen Belgen, maar niet met 11 miljoen Belgen vandaag. Ook hier zien we een achteruitgang ten opzichten van het tweede deel van de 20ste eeuw. Tot aan de Tweede Wereldoorlog had België nog het beste trein en tram netwerk ter wereld. Ondertussen zijn we het fileland geworden. En als we de voorspellingen mogen geloven gaan we naar 13 miljoen Belgen. Er is gewoonweg te weinig plaats om ons allemaal met de auto te verplaatsen.
 
Wonen 
In België is de ruimte voor de mens opgebruikt. Het land is volgebouwd. De wooncultuur van ieder een eigen huis met tuin is geen goed idee gebleken. Daarvoor is niet genoeg ruimte waardoor er, zeker in Vlaanderen, een gebrek aan natuur is. Niet vergeten dat er naast de mens nog andere diersoorten zijn die recht hebben op ruimte. In de natuur vind je als mens rust en het is goed tegen luchtvervuiling. Een van de redenen waarom België het op vlak van psychisch welzijn niet goed doet is dat gebrek aan natuur.  Wonen is op één generatie tijd fors duurder geworden.  Wie nu nog een eigen huis met tuin wil bezitten moet al over een mooi inkomen beschikken. Een generatie geleden kon een gezin met een gemiddeld inkomen zich ook een nieuwbouw met tuin permitteren. 
 
Sociaal 
Het gemeenschapsgevoel van weleer heeft zijn beste tijd gehad. Dorpen waar iedereen iedereen kent zijn verleden tijd. De postbode die even binnenspringt om iets te drinken heeft daar nu geen tijd meer voor.  Café’s sluiten de deuren, openbaar domein wordt geprivatiseerd.  Villa’s met een hek om het eigendom af te bakenen, camera’s ter bewaking, terwijl vroeger de mensen gewoon bij elkaar langskwamen zonder tevoren een afspraak te maken. Nieuwkomers die niet participeren aan het sociale leven, mensen die een andere taal spreken en het toenemende individualisme zorgen er allemaal voor dat de hechte gemeenschappen verdwijnen. We leven nu niet meer met elkaar maar met een select clubje vrienden, familie, kennissen en collega’s. We spreken minder met onbekenden, ook al door de smartphonecultuur. Daar waar we tot niet zo lang geleden elkaar nog nodig hadden om de weg te vragen hebben we nu een machientje bij ons waardoor sociaal contact met onbekende vermeden kan worden. We hebben elkaar niet meer nodig, we hebben onze smartphone nodig.
 
Klimaat 
Dan is er nog het grootste drama van allemaal. De klimaatsverandering. Dat zorgt voor onzekerheid want we weten niet waar het naartoe gaat. We weten niet of heel het ecosysteem door het sneeuwbaleffect uit elkaar valt of het gewoon wat warmer wordt. Al de vooruitgang die is geboekt de laatste decennia krijgt hierdoor een dikke zwarte rand. Al vanaf de jaren ’60 is geweten dat te veel CO2 uitstoot rampzalige gevolgen zal hebben. De grootouders van vandaag moeten zich schamen want zij hebben de Aarde onverantwoord geleend. Ze geven deze door aan hun kleinkinderen waarbij ze moeten vermelden “er zitten wel een paar schrammen op, sorry”. Ook veel ouders van vandaag slagen er niet in hun levensstijl aan te passen aan de realiteit. Hoe veel ouders beweren niet alles over te hebben voor hun kinderen. Vele moeten echter stellen; ik heb alles over voor mijn kinderen behalve mijn levensstijl aanpassen.  
‘De sterkte van een diersoort om te overleven schuilt hem in de flexibiliteit zich aan te passen aan veranderende omstandigheden’ stelde Darwin. Dan is de mens misschien toch niet zo sterk als we allemaal denken. Je mag nog zo veel diploma’s hebben, als je vandaag de dag nog steeds op te grote voet leeft ben je niet verstandig bezig. 
 Na het feestje van vooruitgang en vervuiling volgt de 100-jarige kater. Zo zal het de geschiedenis in gaan. Verblind door de vooruitgang verloor de mens zijn voeling met Moeder Natuur.Wie altijd maar vooruit wil verliest de weg terug. 
 
We zijn nu met zo veel dat we onze manier van wonen en verplaatsen moeten herzien. We moeten terug leren samen-leven. Hoogtijd voor een ecolutie. 
Het zal sociaal-ecologisch moeten, we hebben gewoon geen keuze. We zijn met te veel en de mens is te egocentrisch om het aan het individualisme over te laten.  
 
Mensheid, pas u aan!