Zaterdag schrok menigeen die in Aalst dacht aan een middagje shoppen zich een hoedje. Een grote politiemacht was uitgerukt, prikkeldraadversperringen werden opgetrokken en zelfs het waterkanon was van de partij. Eendracht Aalst – Dender? Betoging van honderden kwade dokwerkers? Navraag leerde anders: er zou een manifestatie doorgaan rond het tragische overlijden van de Afrikaanse baby Daniel Mbonzi, op 25 mei in een Aalsterse crèche.

De familie en vrienden van het getroffen gezin wilden een wake organiseren in de vorm van een optocht naar de crèche. Waar uit de officiële medische berichtgeving duidelijk is gebleken dat het kindje een natuurlijke dood stierf is er bij de ouders en hun achterban veel onduidelijkheid en een zeker wantrouwen in de instanties. Spijtig genoeg werden ook vrij ernstige bedreigingen geuit aan het adres van de onthaalouders.

Het sein voor de stad Aalst om een indrukwekkende mobilisatie te organiseren. De wallenring leek wel een oorlogsgebied. Waarnemend burgemeester Karim Van Overmeire liet verstaan dat er naast de bedreigingen aan het adres van de crèche ook van alles op til zou zijn in Brussel en dat de komst van enkele heethoofden werd verwacht. Mijn eerste, logische, gedachte was: ‘waarom wordt dit evenement dan in Godsnaam toegestaan.’

De stoet van een honderdtal mensen trok uiteindelijk in relatieve rust en sereniteit door de straten. De rouwende ouders, helemaal in het wit, liepen tussen de barricades en bottinnen, een bijzonder bevreemdend gezicht. Ik zal ongetwijfeld weer spoken zien maar het was ook een bijzonder krachtig frame. De ordediensten die ‘onze mensen’ moesten beschermen tegen ‘hen’.

Waar de gemoederen wél oververhit raakten was online. Uiteraard verspreidden de beelden van de belegerde stad zich als een lopend vuurtje over Facebook en de overgrote meerderheid van de talloze reacties waren om het eufemistisch uit te drukken degoutant. Ook hier werd met een vlammenwerper op een mug geschoten: wie dachten die mensen wel dat ze waren? Is een koffietafel niet goed genoeg misschien? Hoeveel moet dit weer kosten aan de brave hardwerkende Vlaming? En als onze samenleving hen niet aanstaat, wat doen ze hier dan? Het waren de ouders die een ziek kind in de crèche hadden afgezet die hier verantwoordelijk voor zijn!

De ouders hun schuld, waar hadden we dat recent nog gehoord? In real time zag ik op mijn tijdlijn het vergif dat door de intellectuele leider van de nationale politiek in onze samenleving geïnjecteerd werd zich verspreidde. Wie zet zijn kind nu ziek af in de crèche? Wie doet zoiets? Wat voor een ouders zijn dat? Wij Belgen doen dat toch ook niet?

Vriend en vijand moet het er over eens zijn dat de stad dit niet goed heeft aangepakt. Eerst en vooral had er een echte beslissing op tafel moeten liggen. Ofwel wordt de manifestatie verboden wegens niet hanteerbaar, ofwel wordt ze toegestaan. Indien ze wordt toegestaan moet men de burgers meteen en via alle communicatiekanalen informeren, men kiest daarbij woorden die geen bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten. En indien ze wordt toegestaan wilt dat zeggen dat ze hanteerbaar wordt geacht en is de beveiliging uiteraard niet langer paramilitair maar menselijk en discreet.

Nu zijn er werkelijk geen winnaars. De ouders verloren hun kind, het meest afschuwelijk dat een mens kan meemaken. De onthaalouders zijn in een storm beland die ze op geen enkele manier verdienen. In welke mate men die mensen geholpen heeft door, in plaats van de manifestatie te proberen beheersen, hun privéwoning om te toveren in een belegerde burcht is maar de vraag. Onze stad heeft imagoschade geleden, dit gesteld dat wij allemaal hetzelfde imago voor ogen hebben natuurlijk. En de kleine Daniel krijgen we helaas niet meer terug. 

Het is nog ver tot 14 oktober maar het is nu al duidelijk geworden dat we een campagne krijgen die nog harder gespeeld zal worden als de vorige en die was al niet van de poes. Als de inzet van deze verkiezingen effectief identiteit wordt zoals de grootste partij van ons land klaarblijkelijk met succes heeft beslist, dan gaan we nog wat beleven. Onze waarden en normen, het blijft voor mij een bijzonder vaag begrip. Al eens in de supermarkt gestaan als er een extra kassa opengaat? Of begeeft u zich wel eens in het verkeer (ritsstrook!) tijdens de spitsuren? Of tja, ga gewoon eens wat lezen in de commentaarsecties op Het Laatste Nieuws. Homo Homini Lupus, we zijn onderling niet zelden even beenhard voor elkaar als we dat zijn voor ‘de anderen’ en wie zijn dat trouwens? Wie bepaalt er wie Vlaming is en wie niet? Ik zou toch heel goed uitkijken met wie we daaromtrent mandateren.