Colombia: het enige gevaar is dat je er wil blijven!
Over hoe Colombia, ondanks de immense ongelijkheid en onrechtvaardigheid, toch een mooi land is.
Met de slogan uit onze titel wil Colombia toeristen lokken. Op deze laatste dag van onze inleefreis willen we dat gerust beamen!
Wie bij het lezen van onze blog zou denken dat alles kommer en kwel is in Colombia, heeft het bij het verkeerde eind. Want Colombia heeft heel wat troeven op het vlak van natuur, cultuur, mensen, geschiedenis, kookkunst…
Colombianen zijn zo trots op hun land dat ze niet alleen de slechte kanten van het systeem willen tonen. We moeten alles zien, alles proeven en liefst ook alles het beste vinden. We moeten met een mooi beeld van het land naar huis kunnen gaan…
Een zeer diverse natuur
Bergen en vulkanen, oerwoud, tropische kusten, koraalriffen, hoogvlaktes en laagvlaktes, mangroves, adembenemende watervallen… Colombia heeft ze allemaal en nog veel meer. Colombia is ook het vierde land ter wereld op het vlak van biodiversiteit en overal in het land zijn er beschermde natuurgebieden.
OK, het kan allemaal nog wat beter, denken we bij het zien van het vele zwerfvuil langs de kant van de weg. En we fronsten toch ook even onze wenkbrauwen toen we een betoging tegenkwamen voor de dierenrechten: is er niet nog een lange weg te gaan voor de mensenrechten?
Dankzij deze rijkdom aan klimaten en aan natuur, is er een schier onuitputtelijke keuze aan exotisch fruit en groenten. Guanábana, cucuro, lulo, corocoro, goyave, boomtomaat, … maar ook gewoon heerlijke aardbeien en braambessen, tientallen soorten maïs en aardappelen, fijne kruiden… Een bezoek aan een lokale markt is een belevenis voor de zintuigen.
El Dorado
Lang vóór Colombus voet aan wal zette in Amerika, waren er in Colombia al vele beschavingen. De meesten leefden van de landbouw en er zijn steeds meer bewijzen dat ze op ingenieuze wijze omgingen met het klimaat. De ingewikkelde systemen van kanalen om overstromingen te vermijden en heel het jaar door te genieten van het water uit het natte seizoen, zijn hier het mooiste bewijs van.
Ze lieten ook tal van gebruiksvoorwerpen en sieraden na, die je in elke ietwat grotere stad in Colombia in het lokale Museo del Oro (goudmuseum) kan gaan bewonderen. Want, ja, Colombia leek wel het El Dorado: overal in het land zijn er prachtig bewerkte gouden voorwerpen gevonden.
Niet moeilijk dat de Spaanse Conquistadores er zo op gebrand waren het land te koloniseren.
Leger en kerk
Overal richtten de Spanjaarden steden op, want via de steden konden ze de controle over het land verwerven. Zowat elke koloniale stad is een dambordpatroon rond het centrale plein, de Plaza Mayor, waar ook het leger gevestigd was.
Niet alleen het leger moest de controle bewaren. Ook de kerk speelde een rol en de Inquisitie hield lelijk huis. Het doel van dat alles was zoveel mogelijk rijkdom te genereren voor de Spaanse Kroon.
Eigenlijk is heel de geschiedenis van Colombia er één van overheersing en ook na de onafhankelijkheid van het land is dat gebleven…
De heersende klasse, of ze nu liberaal was of conservatief, was erop gericht zoveel mogelijk het land naar haar hand te zetten. Zo kan je ook de systematische aanvallen op de boeren tijdens de laatste 60 jaar bekijken.
Maar we zouden het hebben over de rijkdom van het land, dus laten we voorlopig even onze sociale beslommeringen terzijde – al is dat in een land als Colombia schier onmogelijk, zoals uit al onze andere blogberichten blijkt.
Pirates of the Caribean
Als je maar één stad zou kunnen bezoeken in Colombia, dan is Cartagena – de geboortestad van Gabriel García Márquez – wellicht een heel goede keuze.
Cartagena is allicht de mooiste stad van Colombia en ademt geschiedenis uit. Niet alleen de prachtige gebouwen uit het koloniaal centrum of de stevige vestingen en burchten, die de stad moesten beschermen tegen de piraten (ja hoor: de Pirates of the Caribean hebben echt bestaan!), maar ook de vissersgemeenschappen, vaak afstammelingen van gevluchte of bevrijde slaven uit Afrika, laten ons proeven van het verleden.
De oude stad is sfeervol gerestaureerd en met de paardenkoetsen voor de toeristen denk je automatisch aan Brugge. Maar dan wel Brugge in de Caraïben, vol muziek, zoete geuren en pelikaan in de plaats van meeuwen…
Net buiten de oude stad ligt het bruisende en moderne Bocagrande, een schiereiland omgeven door stranden en palmbomen. En verder heb je in Cartagena en omgeving ook nog witte zandstranden, koraaleilandjes, mangroves, tientallen restaurants en muziekbars, internationale culturele evenementen, … Alles voor de meerwaardezoeker!
Aan de kloof ontsnap je niet
Als je achter de mooie façades gaat kijken, zie je dat er toch nog werk aan de winkel is. Cartagena is misschien wel de stad waar je als toerist het duidelijkst de kloof tussen arm en rijk kan zien.
Zoals onze gids het vertelde: Colombia is een rijk land met arme mensen.
Ook in Cartegena merk je dat van zodra je het toeristische centrum verlaat. Liefst 65% van de 1,2 miljoen Cartagenen leeft in armoede, sommigen in krotten.
Daar iets aan veranderen is ook de droom van de syndicalisten van de petroleumvakbond USO in Cartagena. Zij willen dat iedereen kan meegenieten van alle rijkdommen van deze mooie stad.
En dat is een droom die we maar al te zeer met hen en vele andere Colombianen delen.
* * *
Dit was het laatste blogbericht over onze inleefreis naar Colombia. Voor vragen of meer info: communicatie@vlaams.abvv.be
* * *
FOS vervolgt reis
Syndicale actie in de Colombiaanse palmsector: een verhaal van geweld en heldhaftigheid
Na 5 dagen bezoeken aan de CUT, de bloemen- en de oliesector samen met de collega’s van het Vlaams ABVV, gaat de socialistische ngo FOS (Fonds voor Ontwikkelingssamenwerking) alleen verder om de situatie van de werknemers in de palmsector te pijlen.
Mooi maar meedogenloos
fos, in samenwerking met de AC Antwerpen-Waasland, begint immers vanaf 2011 een 3-jarig programma Waardig Werk in Colombia in deze sector.
Op 3 dagen doorkruisen we 5 provincies en leggen we een afstand af van zo`n 1000 km om de toekomstige partners te ontmoeten. Een reis doorheen plaatsen waar de Colombiaanse oorlog zich al van haar bloedigste kant heeft laten zien.
Onderweg zien we een mooie boom…waar 2 vakbondsmensen tegen werden vermoord.
Een prachtig landschap … waar onze begeleider op het nippertje kon ontkomen aan een hinderlaag van de paramilitairen.
Een aardig dorpje… waar een andere kameraad vorige week nog doodsbedreigingen ontving.
In alle hoofdzetels van palmvakbonden die we bezoeken, hangen foto´s van vermoorde en vermiste kameraden. De realiteit is bijzonder hard in het noorden van Colombia.
Ondernaannemingen nekken arbeiders
Dit is een gebied waar de Afrikaanse palm welig tiert, en zo ook onderaanneming. De rentabele palmbedrijven vervangen hun vaste werknemers steeds meer door onrechtstreekse werknemers. Een strategie om de syndicale organisatie te ontmantelen en de arbeidsvoorwaarden af te bouwen.
De aankoop van het gereedschap, van het veiligheidsmateriaal, van transport, van eten, wordt immers afgetrokken van hun loon waardoor deze met de helft wordt gereduceerd. Deze werknemers kunnen ook niet genieten van de voordelen van de lopende CAO´s.
Vakbondsvorming is eveneens uit den boze voor hen want ze lopen de kans om hun werk te verliezen.
Maar zelfs de georganiseerde werknemers hebben het moeilijk. Als het bedrijf weet krijgt van deelname aan syndicale activiteiten, kunnen ze buiten gegooid worden of bedreigingen krijgen.
Ze zijn bang
We zijn rondgeleid op het palmbedrijf Palmas del Cesar, waar volgende week de collectieve onderhandelingen van start gaan. De vakbondsmensen uit het onderhandelingscomité vragen in de eerste plaats aan hun werkgever een garantie op een minimale veiligheid.
Ze zijn bang. In 2003 is hun toenmalige voorzitter tijdens de collectieve onderhandelingen koelbloedig vermoord.
Ze zijn blij dat via fos de internationale gemeenschap attent is over het veilig verloop van de onderhandelingen. De 7 palmvakbonden uit de regio hebben de handen in 2006 in elkaar geslagen. Ze hebben een intersyndicaal platform opgericht dat met de hulp van fos en AC Antwerpen-Waasland verder uitgebouwd zal worden.
Syndicalisten zijn helden
Dit is een mooi voorbeeld van syndicale eenheid. Deze eenheid moet hen overeind houden. Wij hebben in ieder geval een grote bewondering overgehouden aan onze bezoeken.
Ondanks het zwaard van Damocles dat boven hun hoofd hangt, blijven deze mensen zich heldhaftig inzetten voor de rechten van de werknemers.