Zoals ik had verwacht, blijkt de gepercipieerde ramp ook gouden randjes te vertonen. Veel mensen, in vele diverse niches en maatschappelijke habitats, blijken gelukkig met de concrete veranderingen die de collectieve, nogal eensgezinde strijd tegen het virus en de vertraging van het leven meebrengen. De verandering in ons leefpatroon is inderdaad immers geregeld aanleiding tot “dimmen”, tot een leven dat meer op mensenmaat verloopt.
Vandaag, terug van vakantie in het buitenland, bekeek ik met de glimlach in het VTM tv-journaal twee berichten over “onbedoelde goede gevolgen van de corona crisis”. In de materniteiten blijken zowel moeder als baby en vader veel profijt te halen uit de regeling dat geen andere mensen toegelaten worden bij de moeder en het kindje. “De rust van de moeder is groter, zo getuigt een doktor gynaecologie”. Wij vergaderen met kinderdokters van de zeven Limburgse ziekenhuizen over het voorstel om ook in de toekomst (na de quarantaine) veel minder bezoek toe te laten, bijvoorbeeld alleen grootouders en meters en peters. De rust voor de moeders is heilzaam, en natuurlijk geven zij die door aan de baby, wij zien bij beiden grote verschillen met de vroegere situatie, voor corona”.
Ten tweede het verslag van de muziekfeestweide van Rock Werchter. Er zijn daar nu een half procent mensen toegelaten, op vaste stoelen, dan in den ouden tijd: vierhonderd in plaats van tachtig duizend.
Selah Sue getuigd: “Het is beter. De sfeer is meer op mensenmaat. Ik kan nu als zanger van elke fan persoonlijk de analyse maken wie hij is, hoe en waarom hij op mijn liederen reageert”. Ook luisterende fans vinden het vooral een positieve verandering; ze zijn blij, voelen zich bijna gezegend, dat zij erbij kunnen zijn.
Mijn destijds nogal tegendraadse en gewaagd-profetische opiniestukken over de positieve effecten die ik er zag aan komen, krijgen dus bevestiging.
De link om ze na te lezen geef ik mee tot besluit.
Mijn concrete voorspelling, rond de casus van het Mondmasker:
Mijn algemene (positieve) visie op wat er te komen stond, geschreven niet lang na de aftrap van de therapeutische, ‘steriele’ periode, op vrijdag 13 maart:
