In de dierentuin van Kopenhagen is een giraffe bevallen. Dit onder grote belangstelling van het publiek en de media. Voor een zoo is zo’n bevalling altijd een mooi moment, want men is verzekerd van heel wat bezoekers de komende maanden. Deze geboorte komt zo’n 2 jaar na een ophefmakend verhaal vanuit deze zoo.
Het opvallende is dat in 2014 deze dierentuin van Kopenhagen nog erg negatief in de media is gekomen. Ook in België schreven verschillende kranten zoals HLN en Het Nieuwsblad berichten over de slachting van Marius, een gezonde giraffe van 2 jaar oud. Dit was een “surplus”-dier en moest volgens de zoo geslacht worden. In Vlaanderen is er daarna gewerkt rond een no-kill beleid in dierentuinen en dat zou dit jaar tot een overeenkomst zijn gekomen, maar dat veranderd niet de kern van de zaak. Dierentuinen zijn vandaag namelijk bedrijven die winst dienen te maken. Ze schuiven graag naar voren dat ze ook aan de in stand houding van soorten werken en van dieren houden, maar genoeg bezoekers is cruciaal voor het voortbestaan van de dierentuin. Ook in België hebben we met de geboortes van olifant Kai-Mook in Antwerpen of panda Tian Bao in Pairi Daiza gezien wat zo’n gebeurtenis betekent voor een dierentuin. Toen Pairi Daiza de kaap van een miljoen bezoekers heeft gehaald werd dit zelfs gedeeltelijk toegeschreven aan de geboorte van het olifantje Nang Faa.
Deze geboortes zijn dus niet zo maar geboortes die toevallig komen. Het gaat zelfs zo ver dat de zoo van Antwerpen in aanloop naar het WK in Brazilië bekend maakte dat hun gordeldieren een nakomeling hebben gekregen, voor het eerst in 170 jaar in België en toevallig ook de mascotte van het aanstormend WK. (Bron)
Als we als maatschappij beslissen dat we via kweekprogramma’s dieren in gevangenschap willen blijven grootbrengen met het oog op in stand houden van de soort, dan rijst de vraag of dit moet in bedrijven die in de eerste plaats aan hun inkomsten en dus bezoekersaantallen moeten denken. Het is duidelijk geworden dat deze geboortes van groots belang zijn voor de dierentuinen en we kunnen er dus enkel van uitgaan dat het commercieel gegeven mee speelt in de geboorteplanning. Het belang van het dier en de ethische kant van de zaak zullen dus minder in rekening worden genomen. Vandaar dat deze commercialisering in het verleden al tot veel dierenleed heeft geleid en een geboorte niet altijd een heugelijke gebeurtenis is.
Ikzelf sta niet achter het argument van de soort in stand te houden via dierentuinen omdat deze dieren nooit de kans hebben gekregen zich te ontplooien. Ze zijn opgegroeid in gevangenschap en lijken enkel nog in uiterlijke kenmerken op hun vrije soortgenoten. Het is bijna zoals een bezoek brengen aan Madame Tussauds gaan om mensen beter te gaan begrijpen.
