In de week dat wij ons eenjarig bestaan vierden hebben we Benno Barnard twee nachten uit zijn slaap gehouden, zo blijkt uit zijn dagboek.  Ik ben niet zo’n begenadigd schrijver als Benno, maar vind het een hele eer om twee dagen en nachten door zijn hoofd te hebben gespookt.

Wellicht is het een artikel van mijn collega Christophe dat hem in het verkeerde keelgast is geschoten.  In het stuk  “Vlaams leger van Geert Wilders dikt aan” hekelt die immers de overgang van Wim Van Rooy naar de partij van Wilders.

Een opmerkelijke transfer in islamofobenland. Sam van Rooy die samen met zijn vader Wim en volgelingen als Benno Barnard wil tonen dat extreemrechts geen monopolie heeft op het demoniseren van de islam, verkast naar de partij van Geert Wilders.

Benno werd dus uit zijn slaap gehouden door Christophe en niet zozeer door mij.  Ik heb het even opgesnord, maar het afgelopen jaar pleegde ik geen enkel artikel of blog over de hele islam-, sjaaltjes-, … discussie.  Voor de ongelovigen onder ons, je kan het zelf even nagaan op mijn profiel: https://www.dewereldmorgen.be/people/han

Benno heeft het nochtans meerdere malen over Christophe en mij die op DeWereldMorgen redevoeringen zouden houden en als “extreemlinkse collaborateurs van de extreemrechtse islam” schimpscheuten zouden plegen over Benno en Van Istendael.
Het enige wat ik op deze website over Istendael schreef was een bijschrift bij een foto over zijn optreden op “Niet in onze naam” in de KVS.  Dat was trouwens best een gezellig weerzien en ik had niet meteen de indruk dat Geert in mij een collaborateur van de extreemrechtse islam zag, zoals ik in hem ook niet de dolgedraaide islamofoob zie.

Benno heeft dat retorisch truucje (duo versus duo) nodig om het linkse imago van Geert op zich te laten afschijnen. Al heeft Christophe hem wel geholpen door Geert en Benno in zijn stukje op één lijn te zetten.  Tijd om eens pint te gaan pakken met Christophe of samen nog eens op theevisite te gaan in de schrijfkamer van Geert.

Benno probeert zich even daarvoor nog krampachtig een links imago aan te meten door zijn bewondering uit te drukken voor een arbeider op een foto uit de vorige eeuw. Morele steun aan stakers die de afgelopen dagen tegen het IPA in het verweer kwamen zou geloofwaardiger zijn geweest dan een verwijzing naar een ver verleden.

Je zou ook verwachten dat deze man, die zich zo krampachtig een links imago probeert aan te meten, de revoltes in de Arabische wereld met een warm hart verwelkomt.  Zijn columns zouden moeten overlopen van bewondering voor de jongeren die de straat op trekken en hun leven geven om de dictatoriale regimes, waar Benno steeds naar verwijst, omver te werpen.

Niets daarvan, enkel minachting en de meest gore praat over Egyptenaren vind je terug in zijn columns. 

Maar de laatste weken valt Benno dan ook door de mand.  Zijn strijd tegen de islam blijkt niets meer of minder te zijn dan een glijmiddel voor vulgair anti-Arabisch racisme.
Leest u even mee: “Ontwikkelde Egyptenaren geloven dat ze intelligenter zijn dan andere Arabieren omdat hun drinkwater uit de Nijl afkomstig is.” “Democratie is voor de Arabische stammen iets volkomen anders dan voor ons. In die woestijn geldt: hoe meer democratie, hoe meer islam.”  Het is dus niet de islam die het probleem vormt maar wel die arabieren die in al hun denken achterlijk zijn, per definitie.  Het Islam verhaal moet slechts dienen als glijmiddel, zo blijkt nu.

Zelfs de schrijfster,Nawal El Saadawi, linkse feministe, die een Fatwa over zich heen kreeg en in de gevangenis belandde en verbannen werd wordt door Benno veracht.

Nawal beweert immers dat je niet moet wakker liggen van enkele religieuze gekken omdat er veel grotere problemen en gevaren zijn voor de samenleving.  Nawal is naast links en feministe natuurlijk ook Arabisch.
Zou Benno nog in staat zijn om even zijn van haat doordrongen bril af te zetten om oprecht te luisteren naar deze schrijfster.
Desondanks haar hoge leeftijd stond Nawal op het Tahrir plein.  Desondanks de doodsbedreigingen en Fatwa aan haar adres stond ze er elke dag, zij aan zij met de moslimbroerders om de dictator te verdrijven.

Niet Benno maar Nawal kreeg een fatwa over zich heen.  Niet Benno maar Nawal zat jaren in de gevangenis en werd uit haar land verbannen omwille van haar feministische schrijfsels.  Niet Benno maar Nawal stond elke dag het Tahrir plein om de dictator omver te werpen. 

In plaats van zich te vergapen aan prentjes van arbeiders uit een vorige eeuw zou Benno beter eens gaan praten en luisteren naar deze schrijfster van vandaag. Probeer het eens Benno, ze zal je niet bijten, het is een gezellige oude oma die zeer wijze woorden spreekt en bovendien zet ze heerlijk thee.  Ze draagt niet eens een hoofddoek of sluier.

Weet dat U nu een blogje gelezen hebt van “een collaborateur van de extreemrechtse islam”. 

BOEH 😉