De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Ceci n’est pas un conseil de vote
Vlaanderen, Stemadvies -

Ceci n’est pas un conseil de vote

donderdag 27 mei 2010 20:00
Spread the love

Er bestaat wat discussie over de wijze waarop hij het juist uitgedrukt heeft, maar algemeen worden de woorden “Wat we zelf doen, doen we beter” in de mond gelegd van de eerste Vlaamse minister-president Gaston Geens. Moesten deze woorden in de vroege jaren ’80 van de vorige eeuw al enige grond van waarheid bevat hebben, in volle campagne voor de federale verkiezingen van 2010 durven we het aan ze te betwijfelen. Een onafhankelijk Vlaanderen als alternatief van het logge, dure en niet te regeren België, is dat een aantrekkelijk vooruitzicht?

Neen, en niet omdat het in België zo goed gaat. Een hele bende goedbetaalde parlementairen en regeringsleden die weigeren hun job te doen en de regering dan maar laten vallen, midden in de ergste economische crisis sinds mensenheugnis, het is best begrijpelijk dat enkele kiezers in een emotionele opwelling op Facebook “foert” zeggen. Als je dat als Limburgse zanger doet, word je dan plots een icoon van gebrek aan burgerzin. Dat had Stijn nu ook niet verdiend.

Maar gaat het in Vlaanderen zo veel beter? Neen, zeggen wij. En we willen het aantonen, aan de hand van enkele sprekende voorbeelden. Houdt u vast, want we gaan hard. Laten we beginnen met het budget. Tot voor kort schermde de Vlaamse overheid met een schuldenvrij Vlaanderen. Die Walen en Brusselaars, die kunnen niet met centen om, maar wij in Vlaanderen, wij hebben al die transfers naar Wallonië, en toch blijven wij schuldenvrij. Niet, dus. Ook de Vlaamse regering schrijft met rode inkt, onderandere omdat in het verleden geld werd weggegooid aan onverantwoorde en nutteloze cadeaus als een Vlaamse jobkorting, of een subsidiebeleid werd gevoerd ten goede van de middenklasse, met renovatiepremies en sponsoring van dingen als zonnepanelen.

Omwille van deze onkunde tot sparen moet de Vlaamse overheid nu noodgedwongen gemaakte afspraken terug intrekken. In de loop van het spel werden de regels van de renovatiepremie veranderd, waardoor tientallen Vlaamse huiseigenaars zich gedupeerd voelen. En met slinkse manoeuvres wordt beknibbeld in beheersovereenkomsten met Vlaamse instellingen. waardoor de VDAB, de VRT, de Lijn en anderen plots minder geld krijgen dan eerst gepland, om hun opdracht waar te maken. Ik zie het mij al doen met die brave zelfstandige die onlangs mijn terras opnieuw is komen aanleggen. “Sorry, ik had wat minder geld op mijn spaarrekening dan gepland, dus …”. Van deze politiek wordt trouwens ook de Vlaamse Jan Modaal niet beter, want hij krijgt minder begeleiding naar een job, minder cultureel aanbod, minder openbaar vervoer. Wat we zelf doen, doen we beter.

Zoals ons wegennet onderhouden en vernieuwen. Een alom gerespecteerd en doorgaans voorzichtig adviseur van de ACV-studiedienst had het in deze over Oost-Europese toestanden. En als regelmatig fietser kan ik bevestigen dat bij een wat langere fietstocht over het openbare wegenstelsel van het Hageland de mannelijke vruchtbaarheid minstens voor een week op apegapen ligt. Tenzij het er de Vlaamse overheid om te doen is om de hele regio tot een soort Parijs-Roubaix-parcours te laten verworden, is hier een forse inhaaloperatie noodzakelijk.

We hebben het nog niet gehad over enkele Vlaamse steden waar er onvoldoende onderwijsaanbod is om alle schoolplichtige leerlingen op te vangen. Of over ons onvermogen om knopen door te hakken, al was het maar over een ringweg rond Antwerpen of een Limburgse noord-zuid-verbinding. Alsof we collectief aan het grootste nimby-syndroom ter wereld lijden. En tot overmaat van ramp kwam een recente IBM-studie met de boodschap dat het luie, door politieke maffia geleide en geld opsouperende Wallonië in sneltreinvaart interessanter wordt voor buitenlandse investeerders dan ons Beieren aan de Noordzee. Terwijl de loonkosthandicap die in elke zin van elk Voka-rapport zit, daar net even groot moet zijn.

Een onafhankelijk Vlaanderen als alternatief voor een niet te regeren België? Wat we zelf doen, doen we beter? Wat mij betreft, neen, dank u. En dan heb ik mijn sentimentele “ik heb een stuk van mij in de Ardennen verloren” zelfs al uitgeschakeld.

Luc Purnelle

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!