Met een ware Reverse Cultural Shock kampte ik gisteren, maandag acht oktober. Terugkomen in de bewoonde wereld blijkt niet zo simpel, na drie dagen van het leven vieren in het woud. Fellow, de trouwe viervoeter die ik mee nam op het vierde Groot Bushcraft Weekend, schijnt er geen last van te hebben. De hond ligt tevreden bij mijn studeertafel te soezen. De laatste dagen in het bos kon hij dan ook naar hartenlust aaitjes oogsten van kinderen en ouders, en kennis maken met andere honden in het hart van Meerdaalwoud, bij de Paddenpoel, aan het domein De Kluis. Tijd om nog eens de lof van het bos te zingen, zo dachten we. In de herfst, die intussen formeel een paar weken gaande is, trekt dat mysterieuze milieu nog meer dan anders de aandacht. Ik start met een woordje uitleg over Bush Craft, en beschrijf dan in een paar paragrafen enkele mooie en deugddoende kanten van het bos voor de mens. Deze alinea’s zijn een voorproefje van een latere, meer uitgebreide publicatie.
Vier minuten leestijd
In kranten als Het Laatste Nieuws en De Tijd (die laatste besteedde een interview aan het fenomeen Bushcraft en stuurde een reporter op inleef oefening) werd aandacht besteed aan het evenement dat 800 plus mensen aantrok van 4 of 5 tot 8 oktober. Mensen die hier op af komen van tot over onze landsgrenzen. Deze beweging, de nieuwe hobby als je wil, begon in Zuid Afrika, Australië en Amerika, en wint sinds een jaar of zeven bij ons aan kracht. Dit jaar werden op de 40 uur wel honderd workshops gegeven door bijna evenveel docenten. Skill Sharing staat vrij centraal. Dat gaat over vaardigheden als een Opinel mes veilig leren gebruiken en onderhouden, hout leren klieven met scherpe bijlen groot en klein, eetbare kruiden en vruchten vinden en klaarmaken, methoden om zuinig te stoken, kacheltjes te leren gebruiken, een boog en pijlen maken, tot netten vlechten met een scherp mes, en tentjes ontwerpen uit een parachutezeil.
Maar de aantrekking ligt voor velen toch gewoon in het doen van essentiële dingen zoals in de tent wonen, open houtvuren maken, en daarop je potje koken. Als ervaren observator van mensen merk ik dat tussendoor deelnemers vooral kansen grijpen om gezelligheid te vinden, op verhaal te komen bij elkaar. Dat is nu eenmaal een aangenaam gebeuren dat wat in de verdrukking raakte. Bijpraten van mens tot mens, ideeën, ervaringen en waarden delen, het blijkt iets dat in een bos wonderwel mogelijk is. Dat is niet niks, in deze tijden van doorgeschoten individualisme en veralgemeende geslotenheid. Evoluties in de « samenleving », die je niet alleen merkt aan de toenemende aantallen zonnenbril-dragers en luitjes met oortjes in of met de koptelefoon op.
Maar laten we positief blijven, en de gelegenheid benutten de lof van het bos te zingen. De gekleurde boomkruinen, en de kastanjes en okkernoten die te rapen vallen, zijn een paar van de klassieke aantrekkingspolen. Het is nog warm genoeg om een lange wandeling te maken, en de goesting is er ook wel, nu de grote vakantie al weer een dikke maand achter de rug is.
Het bos brengt vrede. Het bos is te beschouwen als de jungle van onze bodem. Dat bos fungeert hier bij ons een beetje als de woestijn voor de profeten en de messiassen in vervlogen eeuwen in het Nabije Oosten.
In het bos bloeien in de lente bloemen, die je kan zien als iconen van frêle pracht, schoonheid, zuiverheid, kleur, frisheid en mystiek.
In het bos vinden wij tevens vele soorten van de altijd fascinerende paddenstoelen.Er bestaan prachtige paarse paddenstoeltjes die leven voor het verteren van vogelveertjes. Hun bestaan is te zien als een deeltaak bij het opruimen in de grote natuur. Ik zie daarin een bevestiging van de juistheid van onze sorteerinspanningen in het huishouden. De paddenstoel is ook een traditioneel fallussymbool. Niet alleen de Phallus impudicus, de stinkzwam die lijkt op een penis in erectie. In Japan en India vereert men zelfs vrij expliciet ogende paddenstoelachtige fallussen op kerkhoven en in tempels. Mensen bidden daar bij, niet alleen om stimulansen voor het seksuele leven, maar ook om voorspoed in gezin en bedrijf.
Bij volksraadplegingen is de vraag naar een meer groene, boomrijke omgeving steevast bij de eerste drie verlangens. Hier doet de democratie als systeem haar werk. Politici die willen kans maken op herverkiezing, nemen die burger verlangens over en werken er aan. Ook al zijn er « krokodillen » van de oudere generaties die nog moeite hebben met groen denken en voelen.
Het blad van de bomen en struiken kan op wetenschappelijk onderbouwde gronden als symbool worden geduid van « bron van het leven ». Dit dankzij het wonder van de fotosynthese. Geen enkel dier bezit het bladgroen dat deze bewerking mogelijk maakt. Zonder omwegen, in heilzame kortsluiting neemt het chlorophyl de energie van de zon op en stelt ze ten dienste van de groene organismen en van het ecologische netwerk. Dankzij de bladeren leeft de gehele boom.
Europa, het is soms een vreemd Cultuurfenomeen, toch? Goed dat we een keer per jaar Bushcraft kunnen beoefenen samen. Een heerlijke activiteit, die naar goede Belgische traditie iets lichtjes surrealistisch heeft…
Stef Hublou Sofrian
Voor boswandelingen in de stijl van Bush Craft, Shinrin Yoku (Bos-bad), Adventure Therapy en Narratieve Therapie kan je mij contacteren via stefhublou.global@gmail. Ik grijp tijdens de wandeling de kenmerken van bomen, zwammen, bloemen, varens, bronnen, meren, de vogelzang en het ruisen van de wind aan om gedachtegangen met levenswijsheid te ontwikkelen. Dat doe ik door middel van metaforen en logica die verbanden legt tussen wetenschappen, religie, poëzie, filosofie, psychologie, geschiedenis…
