De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

brief uit het verleden aan mijn toenmalig huisarts anno 18/07/2007 een reflectie over “mijn beleving” van 03/1998

brief uit het verleden aan mijn toenmalig huisarts anno 18/07/2007 een reflectie over “mijn beleving” van 03/1998

dinsdag 23 september 2014 12:48
Spread the love




Geachte dokter,

Ik tiep even dit briefje om bepaalde gedachten op papier
te zetten en omdat ik deze ideeën niet ‘kwijt’ kan in de huis- en
kennissenkring (enkel een beetje aan m’n dochter Sarah en hier en daar iemand
met en luisterend oor).

Alles gaat terug naar een 10-tal jaar geleden toen ik
vanwege m’n “overactief” brein (asbestpollutie op het werk en als preventieadviseur
dit op een ordentelijke manier laten verwijderen ondanks alle tegenstand) ben
opgenomen in het UZA (afdeling psychiatrie).

Ik was me toen, ondanks mijn toestand, zeer bewust van
alles wat ik deed, hoorde en zag. Dat heb ik genoteerd in een soort dagboekvorm
en sindsdien ben ik ook intensief boeken beginnen lezen vnml. over oosterse
zienswijzen wat ik heden ten dage nog steeds doe. In deze boeken vind ik
bevestiging en overeenkomsten van alles wat ik toen heb neergeschreven, dus
m.i. zitten die sluimerende theorieën ergens ‘ingebakken’ in de mens (ook
besproken door de neuroloog dr. Andrew Newberg) en zijn die bij mij ‘wakker’
geschud door die bepaalde conditie.

Deze theorieën gaan dan o.a. over “één zijn met het
universum (anderen noemen het God)”, “alles is met alles verbonden”
(quantummechanica), het drievoudige principe is het beste, enkel “nu” telt, als
je goed oplet (d.w.z. volledig bewust leeft) zie je tekens en verbanden en voel
je de ‘stroom’ (the “flow” zoals Thich Nhat Hahn zegt), je voelt je totaal in
rust en balans en je neemt de dingen zoals ze zijn (het is zoals het is), je
let op je ademhaling en je stappen, je bent steeds alert en “open” (dit zit ook
allemaal vervat in de “budo mind” zoals in AiKiDo), je kan je gedachten ‘sturen’
en indien nodig stilleggen en volledig opgaan in wat je bezig bent (trance), je
kent geen angst en je bent voorbereid op het ‘ergste’.

Wanneer ik terugdenk aan m’n prille bestaan heb ik dit
eigenlijk altijd zo’n beetje gehad en is dat in maart 1998 volledig ontplooid
middels een zogenaamde “psychose” volgens “de psychiaters”…

Als ik de teksten lees in al die boeken blijkt dat velen
op zoek zijn naar “wie ben ik?” en “waarom zijn we hier op aarde?” (zie
boeddhisme, taoisme, reiki, tantra, zen, bön, kabbalah, islam, soefisme,
sjamanisme, katholicisme, indianen en vele andere) en worden er ook middelen
aangereikt om het “lijden” te verminderen.

Wat me op m’n zoektocht het meeste aanspreekt is de bön
religie (de voorloper van het Tibetaanse boeddhisme): dit ontstond blijkbaar
een 16000 jaar geleden op “het dak van de wereld” en is de eerste
(natuur)religie/levensbeschouwing ter wereld. De hieruit ontstane Dzochen-leer
spreekt me ten zeerste aan en heb ik onlangs ‘ontdekt’. Het sluit het meeste
aan bij mijn denken en voelen.

Ik vraag mij wel af hoe men al die inzichten en kennis
verkregen heeft: allerhande ingewikkelde patronen, verschillende boeddha’s en andere
‘wezens’ en al die verhalen, zienswijzen en richtlijnen, ook het kosmologisch
inzicht was toen blijkbaar zeer accuraat. (nb. de Egyptenaren kwamen pas aan
bod zo’n 5000 jaar geleden…).

Dank zij het internet (met vnml. Wikipedia en enkele
goede boeddhistische sites), bladen en boekhandels alsook de openbare
bibliotheken van Antwerpen en omstreken kan ik hieromtrent veel informatie
bekomen.

M’n hartinfart van vorig jaar is wel een bepaalde “trigger”
geweest: nl. dan besef je dat je niet het eeuwige (fysieke)leven hebt en benut
je ieder moment “ten volle”. Ik beschouw m’n leven hier dan ook als een soort “doorreis
op aarde”.

Sinds een paar jaar is er een stroming voelbaar (vnml. in
de psychiatrie) die de mensen met depressies en stress een helpende hand
aanbiedt in de vorm van “mindfulness”trainingen (o.a. door dr. Edel Maex –
psychiater ZNA Middelheim en ITAM te Deinze). Deze trainingen zijn gebaseerd op
het zenboeddhisme wat in Japan ontwikkeld is en “verwesterd” werd door Jon
Kabat Zin i.s.w.m. Thich Nhat Hahn. Ook in managementcursussen zie je het meer
en meer opduiken (vnml. in Nederland). Op de Artevelde Hogeschool Gent kan je
vanaf 02/2008 een opleiding volgen in deze materie.

Tot hier m’n beknopt relaas en natuurlijk is dat maar een
persoonlijke visie en mag/kan ik hier niemand van overtuigen en mag ik ook niet
“overdrijven”. Iedereen volgt zijn/haar eigen weg.

Ik besluit nog even met te melden dat ik blij ben dat ik
leef en kan genieten van het “nu”. Ben maar een druppel in de oceaan, maar ben
wel Rob.

Ik ga verder mijn weg..

E-MA-HO (is een Tibetaanse uitroep voor “kosmische
vreugde”)

Dzochen betekent in het Tibetaans “De Grote Perfectie”. Het
is een eeuwenoud onderricht dat zich ontwikkelde binnen het Tibetaans
Boeddhisme. Het wordt beschouwd als het hoogste en het meest directe spirituele
pad. Dzochen is eerder een systeem van innerlijk weten dan een religieuze leer.
Tibetaanse meesters hebben deze kennis doorgegeven zonder de begrenzingen van
een sekte of een monastieke traditie. Dit spirituele pad is voor iedereen
toegankelijk. Het behoort niet tot een school of een religieus systeem.

De zen-weg indachtig: als de leerling er klaar voor is,
verschijnt de meester – en die zit in je”zelf”!

*** even nog op wijzen dat dit een brief is van 2007 en
je steeds verder en verder evolueert… ***

take down
the paywall
steun ons nu!