De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Bracke heeft dat goed gezien
Murdoch, Financiële crisis -

Bracke heeft dat goed gezien

dinsdag 19 juli 2011 10:41
Spread the love

De ganse heisa rond het ‘Murdoch-imperium’ maakt heel wat duidelijk. En vooral, de parallellen met de financiële crisis zijn opvallend.

Het valt namelijk heel hard op hoe de media hun best doen om het niet over de grond van de zaak te moeten hebben. Hoe stuitend ook, de gsm afluisteren van familieleden van slachtoffers van de Londense bomaanslagen in 2005, of van nabestaanden van gesneuvelde Britse soldaten zijn slechts het topje van de ijsberg. De onvermijdelijke uitwassen.

En het hals over kop opdoeken van ‘News of the World’ is niets minder dan het verdonkeremanen van bewijsmateriaal. Zelfs de koppen (de zogezegde vette vissen) die men nu laat rollen voeden de vrees dat men fundamenteel de zaken op hun beloop wil laten.

Dat was ook al duidelijk geworden met de financiële crisis. In zijn analyse van de wereldwijde schuldencrisis zegt antropoloog Paul Jorion (1) dat de heersende klasse (Jorion: “anders dan dertig jaar geleden zijn de financiers vandaag de nieuwe aristocratie”) voor alles hun monopolie wil behouden. Het heeft er alle schijn van dat men hen ongemoeid zal laten.

Instituten – van koningen tot mediahuizen, van (internationale) politieke instellingen tot muziek-, kook- en sporttempels, van wetenschappers tot…(2) – hebben vooral als functie deze doelstelling veilig te stellen. Ieder speelt zijn rol, en krijgt zijn deel. De zo geroemde democratie is verworden tot een farce. Verkiezingen als verplicht nummertje.

Het was al duidelijk dat Murdoch een flinke vinger in de pap had wat betreft het functioneren van deze democratie. En dat niet alleen in Groot-Brittannië, waar niemand de laatste decennia nog premier kon worden zonder zijn zegen. Momenteel is het imperium van de Bush-fan ook flink bezig de poten vanonder Obama’s stoel te zagen in de VS.

Je kan je afvragen wat het aandeel was van de Australische Murdoch bij het ontketenen van de (onwettige) oorlog in Irak. Niet echt verwonderlijk als je de samenstelling van de ‘Coalition of the Willing’ (3) bekijkt, en je weet dat de Spaanse voormalige premier Aznar, na diens verkiezingsnederlaag in 2004, als bestuurslid in dienst is van Rupert Murdoch’s News Corporation. En is het niet gemeengoed te beweren dat Blair zijn verkiezing te danken heeft aan zijn groen licht voor Irak?

Het is één voorbeeld van de impasse (4) waarin de westerse wereld zich momenteel bevindt. Een toestand die voor alles meebrengt dat de neoliberale logica garant staat voor sociale afbraak. Het weze dus duidelijk wie de crisis zal betalen.

Media zijn de herauten om deze logica voeten in de aarde te bezorgen. De gangbare standpunten wat betreft migratie, islam-bashing, berichtgeving over misdaad, afbouw van sociale zekerheid en wetgeving, het zijn maar enkele gemeenschappelijke lijnen die je, samen met de aanpak van de reeds hogervermelde financiële crisis, internationaal gelijklopend terugvindt.

Media(bonzen) als behoeders van het kapitalistisch imperium, van het monopolie van commerce en financies (5). Logisch ook, want zij zijn zelf een belangrijke medespeler geworden. Niets meer of niets minder is ‘de grond van de zaak’ als het over News of the World gaat.

Net daarom heeft Siegfried Bracke het goed gezien als hij het opneemt voor de rijken (De Standaard, 12 juli).  Zijn standpunt is duidelijk, en ook niet verwonderlijk voor iemand die wel wat ziet in ‘de boekskes’ (6).

De gewezen hoofdredacteur van de VRT-nieuwsdienst is dan ook een onverzettelijke rots in de branding voor zijn N-VA goeroe Bart, die nog niet zo lang geleden zoete broodjes bakte met David Cameron (7).

Aan hem dan ook deze kleine ode, met de woorden van Raymond, en tevens de slottonen op de zomerblog van ACV:

“ze hebben veel besognes, ze hebben het niet gemakkelijk, help de rijken”.

(1) De Standaard, 16 juli: ‘dit kapitalisme is gedoemd te mislukken’.

(2) het instituut “Kerk” heeft wat aan waarde ingeboet.

(3) Cynische maar letterlijke vertaling: ‘De Coalitie van de Welwillenden’. De voornaamste partners van Bush waren Groot Brittannië, Italië, Spanje en Polen.  Laten we Berlusconi gemakshalve en om begrijpelijke redenen even buiten beschouwing. Wat Polen betreft, na de zaligverklaring van Paus Johannes Paulus II en de verschijning van de gebroerders Kaczynski staat dit land boven elke verdenking. Ook Nederland, Denemarken en Australië waren, naast een groot aantal landen van de vroegere Sovjet Unie, van de partij. ‘Niet welwillenden’ : Rusland, Frankrijk, Duitsland, Zweden, Noorwegen, Turkije, het Latijns Amerikaans en Afrikaans continent, de Arabische landen (op twee na voltallig), China, India, Indonesië… België was er dus eveneens niet bij en opvallend ook niet de twee naaste buurlanden van de VS, Canada en Mexico.

(4) Waar hebben wij het woord nog gehoord? Zoals Sturtewagen terecht schrijft in zijn essay over de Belgische politieke impasse: “De werkelijkheid gebiedt ons te zeggen dat het perspectief van een onafhankelijk Vlaanderen als één deelstaat in een federaal Europa met de jongste gebeurtenissen op Europees vlak verder in de toekomst ligt dan we een paar jaar geleden nog dachten. En zelfs de vrees oproept dat we eerder weg evolueren van die droom, dan dat we ernaar onderweg zijn”. Voer voor romantische vendelzwaaiers en politieke verrottingssstrategen.

(5) Jorion : “Na de val van de Muur in 1989 was het communisme verslagen, en het risico dat de arbeiders zouden ‘overlopen’ naar de vijand verdwenen. Onder Reagan en Thatcher waren de eerste restricties op financiële transacties die er sinds de crisis in de jaren dertig waren, al opgeheven. In de jaren negentig werden de overige beperkingen gesloopt of versoepeld. Daardoor is onze economie zwaar afhankelijk geworden van de financiële sector. De geldschieters, vooral de handelaren die met andermans geld gokten, zijn daar ongelooflijk veel rijker van geworden. In 2007 werd de helft van de winst in de Verenigde Staten uit de financiële sector gehaald. Dat is gigantisch”.

(6) Het zo gesmaakte ‘nieuws voor de mensen’ hoeft niet zo moeilijk gemaakt te worden, zoals in Dag Allemaal, de Vlaamse variant van News of the World, glashelder blijkt. De commerciële roddeltantes, bezigheidstherapie voor de lezers, stok achter de deur voor hun uitgevers.

(7) Waarmee dan weer de cirkel rond is wat betreft het Rupert Murdoch-imperium en de Theodore Dalrymple-filosofie, niet ?

take down
the paywall
steun ons nu!