Hoe begin je aan een slecht nieuwsblog? Zeker niet op deze manier, maar het zei zo. Donderdag waren we in Leuven op onderzoek. Vorige keer had ik aangegeven dat gewoon ademen niet vanzelfsprekend meer is. Dus stond spirometrie bij op het to-undergo lijstje van de afdeling neurologie. Diep inademen, dieper, dieper, dieper, ja en nog en…. blazen, blazen maar harder, harder. Mmm, dat was al redelijk goed maar we moeten verschillende metingen doen om een goed gemiddelde te hebben. Opnieuw werd de klem op de neus gezet, het mondstuk in de gewrongen en het zelfde scenario werd meermaals herhaald. Dit was om de spieren rond de longen te meten, zei de verpleegster. Ik voelde tot in mijn tenen dat er nog iets kwam. Na een uurtje wachtkamer ijsberen, begeleidde de volgende verpleegster me naar de body-box, die ik eerst verkeerdelijk als baby-box las. Met al die vibrantsies in de buik zou je op de duur nog denken dat er een stamperke klaarzit om geboren te worden. Maar nee, zittend in een gesloten glazen kooi, werden opnieuw testen afgenomen. Er is niets zo moeilijk om het ritme van een aritimische dirigent te volgen. De verpleegster die de eerste na één blaasbeurt kwam vervangen, was zo’n dirigent. Zacht in en uitademen en dan sneller in en uit op mijn aangeven en dan diep inademen, even ophouden en dan zacht uitademen, beval ze. Zoals een turnleerkracht die zou zeggen als 1 keer klap spring je omhoog en als ik 2 keer klap spring je langzaam omlaag, deeuuh. Als ze dan nog zeggen in terwijl je uitademt en vise versa, is het hek helemaal van de dam. protesteer maar eens met een neusklem op en een mond volgepropt met mondstuk. Even later vertelde de pneumoloog dat de longfunctie was gezakt tot 52%. Van 93 naar 52 % op enkele maanden tijd is geen recordpoging om over naar huis te schrijven. Je kruipt er beter stil in een hoekje mee weg. Ademen is een vermoeiende activiteit geworden de laatste weken, spreken, dus ook. De pneumoloog adviseerde snel een opname in de slaapafdeling om een toestel uit te testen om mijn ademhaling te ondersteunen. Het helpt pompen zodat de toxische stoffen uit mijn lijf kunnen geblazen worden en ik overdag comfortabeler kan leven.
Het zijn niet de longen die achteruit gaan maar de spieren errond, zoals het middenrif. Op 22 april mag ik een weekske op slaaphotel in Leuven, dus. Die vibrantsies in mijn buik hebben niet alleen impact op de longfunctie maar ook op de spijsvertering. Robin, zong het al, like butter for a knife. De laatste weken krijg ik een overdosis botergevoel. Alles ruikt naar boter, mijn mond plakt vettig als boter, alles smaakt naar boter, stoelgang glijdt als boter, boter boter, boter! Lekker in kleine hoeveelheden, wansmakelijk, hatelijk in overdaad.
