Boeren, de activiteit, is niet zomaar een beroep als een ander. Mensen stellen zich wel eens de vraag: als het toch zo moeilijk gaat in de branche, als er toch zo weinig te verdienen is, waarom stoppen er dan niet meer? Nu, er stoppen er heel veel, gewoon omdat de mensen op leeftijd zijn. Maar gewoon omdat het niet meer gaat, heel weinig. En als het dan echt moet, dan moeten ze zich laten begeleiden door de mensen van “Boeren op een kruispunt” omdat ze het mentaal zo moeilijk krijgen. Boeren dat is een manier van leven. Het zit in je, het is als een verslaving.

Onlangs praatte ik met een man die door zijn beroep veel met boeren te maken krijgt. Ondanks dat hij erg betrokken is voelt hij dat hij nooit echt op gelijke hoogte kan komen met de boeren. Maar als die boeren met andere boeren van elders in de wereld in contact komen, ze niet eens elkaars taal spreken, ontstaat er toch direct een band.

Op een boerderij draait alles rond de boerderij. De boerderij bepaalt de gang van het leven. Voor veel boeren komt eerst de boerderij en dan pas de vrouw. Veel boeren zijn zo met hun boerderij getrouwd, dat ze geen vrouw hebben. Daar heb je dan het succes van “boer zoekt vrouw”.

In de landbouw kennen we een enorme schaalvergroting. De oppervlakte van een leefbaar bedrijf neemt ieder jaar toe. Enerzijds wordt Vlaanderen niet groter en anderzijds stoppen er te weinig boeren om voldoende gronden vrij te laten komen voor de blijvers. De oplossing vond men in de intensieve veehouderij, zeg maar varkens in stallen, met na een aantal jaren de mestoverschotten tot gevolg.