Biutiful vertelt het trieste verhaal van Uxbal(Xavier Bardem),een hosselaar die als tussenpersoon fungeert tussen mensenhandelaars en louche bedrijfjes waar illegalen tewerkgesteld worden.Een weinig benijdenswaardige job als je weet dat hij constant op zijn hoede moet zijn en de politie fikse sommen smeergeld moet betalen.

Op privé-vlak heeft hij tal van problemen. In een verpauperde en troosteloze wijk in Barcelona probeert hij zijn gezin op te trekken. Hij heeft een knipperlichtrelatie met zijn manisch-depressieve vrouw en kan maar net de eindjes aan mekaar knopen.Op de koop toe krijgt hij te horen dat hij terminale kanker heeft. Wanneer een groepje illegale Chinezen waar hij verantwoordelijk voor is sterft aan CO2-vergiftiging is het hek compleet van de dam.

Toch blijft Uxbal ondanks alles een rechtschapen man wiens morele grenzen niet vervagen.Ontwapenend om te zien met hoeveel liefde hij zijn kinderen probeert groot te brengen. De vraag die constant door mijn hoofd spookte was: hoeveel tegenslag kan een mens incasseren?

Biutiful is een film die baadt in tristesse. Een rauwe en tegelijk poëtische mijmering over het leven aan de zelfkant.Regisseur Inarritu schetst een wel erg grauw en somber beeld van het menselijk bestaan. Bij wijlen is de film erg zwaar op hand.Een vleugje cynische humor of sarcasme had het wel meer verteerbaar kunnen maken. Todd Solontz is een regisseur die miserie naadloos laat overgaan in humor en vice versa.

Desalniettemin is het een beklijvende prent die favoriete thema’s van de regisseur behandelt zoals eerder in het sublieme 21 Grams:schuld en boetedoening, morele verantwoordelijkheid en de dood als ultieme betekenaar in ons bestaan. Javier Bardem is weer in grootse doen. In eerdere parels van films als ‘Mar Adentro’ en ‘ No country for old men’ acteerde hij  ook al op een zeldzaam hoog niveau.