Het mooie aan Bidens overwinning is dat die niet aan Biden te danken is. Na vier jaar Trump zijn heel wat progressieve krachten opgestaan om van Trump af te geraken. Na deze verkiezingen ligt de kracht heel duidelijk bij de progressieve bewegingen. Biden is geen erg progressief figuur. Het is geen Greta Thunberg of Malcolm X. Het belangrijke en hoopvolle wat er gebeurd is, is niet dat Biden president is. Wel dat progressieve bewegingen Trump aan de kant heb geschoven, zonder opgeslorpt te worden in het idee dat de nieuwe president alles zal oplossen. Of zo lijkt het voorlopig toch.

Politici die progressieve stemmen winnen spelen een belangrijke rol voor het behoud van het systeem waar we in leven. Zij gaan voorop lopen in die bewegingen, proberen er controle over te krijgen, desnoods door wat toegevingen te doen, om vervolgens niet meer te veranderen dan wat nodig is om de bevolking terug gehoorzaam te maken. Als het buigen of barsten is, zorgen progressieve politici ervoor dat er wat buigingen komen om het barsten te vermijden.

Maar als we terug naar Biden gaan, zien we dat de bewegingen die Trump verdreven hebben niet laaiend enthousiast zijn over Biden. Denk aan Black Lives Matter of klimaatactivisten. Biden heeft niet de controle over deze bewegingen, hij wordt niet gezien als woordvoerder van zij die verandering willen. Degene die Obama aan de macht hielpen en dachten gewonnen hebben toen hij verkozen werd, lijken deze fout niet meer te maken. Obama slaagde er wel in progressieve bewegingen in slaap te sussen en zo stabiliteit te brengen en meer doortastende verandering te vermijden.

Biden is politiek gezien een zwak figuur. En daarom moeten we blij zijn met hem. Laten we hopen dat zijn profiel te zwak is om controle te krijgen over progressieve bewegingen.