Leo Ghysels – Oxfam-Wereldwinkels op 8/03/2010 11:24:23
Onderwerp: Bezoek aan getroffen families Sagrada Familia
Zaterdag 6 maart, deel 2
We nemen afscheid van Tatán en rijden verder naar enkele leden van Sagrada Familia die erg zwaar getroffen zijn.
José Herrera, uit het gehuchtje Santa Emilia, verloor acht familieleden. Zijn huis stortte in en zijn vrouw, twee broers en hun echtgenotes en drie neven kwamen daarbij om het leven. Op onze rit naar het gehucht zien we steeds meer verwoeste huizen. Bij het puin van het huis van Don José heeft zich erg veel volk verzameld. Een kraan ruimt net het puin.
Het weerzien met Don José is erg emotioneel. Het zien van zoveel verdriet knijpt je keel dicht en je bent niet in staat om veel te zeggen. De man is begin de 60 en is alles kwijt. Niemand van het gezin was verzekerd tegen een aardbeving. Het is dan ook aandoenlijk om te zien hoe mensen zorgvuldig persoonlijke bezittingen redden uit het puin en ze terug komen brengen naar Don José.
Tientallen jongeren uit het dorp hebben zich aangesloten als vrijwilliger om puin te ruimen, water en voedsel te bedelen. De solidariteit in het land is groot. Vandaag start een grote solidariteitsactie in het hele land met de bedoeling om 15 miljard Chileense pesos in te zamelen.
Vanuit Santa Emilia rijden we verder naar andere ‘socios’, leden van Sagrada Familia. Het huis van Rafaël Espinoza, voorzitter van Vinos Lautaro, is volledig verwoest. Ietwat verweesd staat hij naar het puin van zijn woning te kijken. Het huis was zijn levenswerk en is nu volledig verdwenen. Heeft hij wat spaargeld, vraag ik hem. “Alleen dankzij het sociaal fonds van Sagrada Familia en fair trade ben ik in staat geweest om mijn twee dochters te laten studeren. Vraag mij dus niet of ik spaargeld heb, mijn laatste cent heb ik in hun opleiding gestoken,” zucht hij.
Eduardo Silva, een kranige oude man, werd tijdens de aardbeving volledig bedolven onder het puin van zijn woning. Hij slaagde erin zichzelf te bevrijden en hield er een gebroken enkel aan over. Nu staat hij bij hwat rest van zijn woning en geeft orders aan de mensen die het puin ruimen. “Het haalt niets uit om bij de pakken te blijven zitten,” zegt hij strijdbaar. “Verstand op 0 en verder werken.”
Sagrada Familia geeft de ergst getroffen families een cheque van 500.000 pesos om de eerste nood te lenigen. Het is mooi om zien hoe Sagrada Familia, als kleine organisatie, toch zo goed opkomt voor haar leden. Maar de schade is te groot om het alleen aan te kunnen.
Ik zie twee grote problemen bij Sagrada Familia: enerzijds de schade aan het bedrijf en anderzijds de schade van de individuele leden. Het bedrijf Sagrada Familia zal er – met de steun van fair trade – wel weer bovenop komen. De individuele leden zullen echter niet allemaal in staat zijn om hun huizen terug op te bouwen en er bovenop te komen. Misschien moeten we overwegen om een deel van het geld van de solidariteitsactie van Oxfam-Wereldwinkels te gebruiken voor de heropbouw van de huizen van individuele leden…
Maar de leden van Sagrada Familia zijn maar enkelen van de vele 1000’en getroffen families. Het is lijden waar je enkel naar kunt kijken. Soms voel ik mij een ramptoerist, en dat geeft een erg wrang gevoel.
‘s Avonds laat. Op de radio hoor ik presidente Bachelet in een erg emotionele toespraak de solidariteitsactie afsluiten. De teller staat op dertig miljard Chileense pesos! Dat staat gelijk met zo’n 40 miljoen Euro. Met het geld zal de overheid noodwoningen bouwen en openbare gebouwen herstellen.
